مکر خداوند در آیه ۵۴ سوره آل‌عمران: تفاوت میان نسخه‌ها

(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جا:ویرایش}} {{شروع متن}} {{سوال}} منظور از مکر خدا در آيه ی۵۴ سوره ی آل عمران چيس...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۶ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش|کاربر=A.rezapour }}
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
منظور از مکر خدا در آيه ی۵۴ سوره ی آل عمران چيست؟ منظور از استهزاء خدا در آيه ی ۲ سوره ی بقره چيست؟ منظور از نيرنگ خدا در آيه ی ۱۴۲ سوره ی نساء چيست؟ هر کدام را جداگانه توضيح دهيد؟
منظور از مکر خدا در آیه ی۵۴ سورهٔ آل عمران چیست؟ {{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
کلمه ی مکر به معناي به کار بردن حيله براي منصرف کردن کسي از مقصودش مي باشد و اين دو نحو است:}}<ref>راغب اصفهاني، مفردات، ذيل واژه مکر.</ref>
مکر در زبان عربی، بر خلاف فارسی امروز به معنای حیله‌گری نیست، بلکه به معنای تدبیر است.<ref>تفسیر نمونه، مکارم شیرازی، ج۲، ص ۵۶۶</ref> و در اصل تدبیری است برای منصرف کردن کسی از مقصودش.<ref>راغب اصفهانی، مفردات، ذیل واژه مکر.</ref> در قرآن هم در آیه ۴۳ [[سوره فاطر]] مکر همراه با کلمه سیئ: «مَكْرَ السَّيِّئِ» آمده است به معنای تدبیر زشت. و روشن می‌شود که مکر به تنهایی به معنای تدبیر است که گاهی خوب است و گاهی بد.


۱. مکرممدوح: آن است که به منظور عمل صحيح و پسنديده اي انجام شود و بنابراين، با توجّه به این معنا، خداي تبارک و تعالي فرمود: {{قرآن|وَإِذْ يَمْکرُ بِک الَّذِينَ کفَرُواْ لِيُثْبِتُوک أَوْ يَقْتُلُوک أَوْ يُخْرِجُوک وَيَمْکرُونَ وَيَمْکرُ اللّهُ وَاللّهُ خَيْرُ الْمَاکرِينَ<ref>انفال / ۳۰.</ref>. همين است.
در آیه ۵۴ [[سوره آل‌عمران]] که آمده: {{قرآن|وَمَكَرُوا وَمَكَرَ اللَّهُ ۖ وَاللَّهُ خَيْرُ الْمَاكِرِينَ|ترجمه=و (دشمنان مسیح، برای نابودی او) نقشه کشیدند؛ و خداوند (بر حفظ او و آیینش،) چاره‌جویی کرد؛ و خداوند، بهترین چاره‌جویان است.|سوره=آل عمران|آیه=۵۴}} می‌گوید دشمنان [[حضرت مسیح(ع)]] برای کشتن او نقشه کشیدند و چاره‌جویی کردند و خداوند هم در مقابل آنان تدبیر کرد و نقشه کشید.


۲. مکر مذموم: آن مکري است که به منظور عمل قبيح و ناپسندي به کار رود و قرآن کریم در اين باره فرمود: {{قرآن|اسْتِکبَارًا فِي الْأَرْضِ وَمَکرَ السَّيِّئِ وَلَا يَحِيقُ الْمَکرُ السَّيِّئُ إِلَّا بِأَهْلِهِ فَهَلْ يَنظُرُونَ إِلَّا سُنَّتَ الْأَوَّلِينَ فَلَن تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تَبْدِيلًا وَلَن تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تَحْوِيلًا}}<ref>فاطر / ۴۳.</ref>. نتيجه مکر و حيله به خود انسان بر مي گردد يعني: (عقوبت و کيفر تکبر و مکر به ديگري منتقل نمي شود).
برخی هم ذیل این آیه گفته‌اند مکر به معنای ساز پوشیده است؛ یعنی کفار ساز نهانی ساختند و خداوند هم ساز نهانی ساخت.<ref>كشف الاسرار و عدة الابرار، میبدی، ج۲، ص: ۱۳۴</ref> در جایی دیگر هم آمده که مشرکین مکر کردند تا [[پیامبر(ص)]] را به قتل برسانند اما خداوند هم در مقابلشان مکر کرد و نقشه آنها خنثی شد: {{قرآن|وَإِذْ یَمْکرُ بِک الَّذِینَ کفَرُواْ لِیُثْبِتُوک أَوْ یَقْتُلُوک أَوْ یُخْرِجُوک وَیَمْکرُونَ وَیَمْکرُ اللّهُ وَاللّهُ خَیْرُ الْمَاکرِینَ|ترجمه=و [یاد کن] هنگامی را که کفرپیشگان درباره تو نیرنگ می زدند تا تو را به زندان دراندازند، یا به قتل برسانند یا [از وطن] بیرونت کنند، و [در آینده هم، همواره بر ضد تو] نیرنگ می زنند و خدا هم جزای نیرنگشان را می دهد و خدا بهترین جزا دهنده نیرنگ زنندگان است.|سوره=انفال|آیه=۳۰}}.
 
و نيز فرمود: {{قرآن|وَإِذْ يَمْکرُ بِک الَّذِينَ کفَرُوا}}<ref>انفال / ۳۰.</ref>. و نيز فرموده: فانظر کيف کان عاقبه مکرهم. و در هر دو قسم آن فرموده: و مکروا مکرا و مکرنا مکرا.
 
نتيجه: مکر به مفهوم نيرنگ و فريب است، امّا مکر خدا در اين آيه ی شريفه (انفال / ۳۰).
 
به مفهوم جزاء و کيفر است.}}<ref>مجمع البيان، ذيل آيه ۳۰ سوره انفال.</ref>


{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}
{{مطالعه بیشتر}}
{{مطالعه بیشتر}}
==معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:==


۱ـ قاموس قرآن، قرشي، ذيل واژه هزي، مکر، خدع.
== مطالعه بیشتر ==
۱ـ قاموس قرآن، قرشی، ذیل واژه هزی، مکر، خدع.


۲ـ التحقيق مصطفوي، قرشي، ذيل واژه هزي، مکر، خدع.
۲ـ التحقیق مصطفوی، قرشی، ذیل واژه هزی، مکر، خدع.


۳ـ تفسير نمونه، آيت الله مکارم شيرازي، ذيل آيات مورد نظر.
۳ـ تفسیر نمونه، آیت الله مکارم شیرازی، ذیل آیات مورد نظر.
{{پایان مطالعه بیشتر}}
{{پایان مطالعه بیشتر}}


==منابع==
== منابع ==
<references />
{{پانویس}}
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن
  | شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن
  | شاخه فرعی۱ = مفردات قرآن
  | شاخه فرعی۱ = مفردات قرآن
  | شاخه فرعی۲ =  
  | شاخه فرعی۲ =
  | شاخه فرعی۳ =  
  | شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =  
  | شناسه =-
  | تیترها =  
  | تیترها =-
  | ویرایش =  
  | ویرایش =شد
  | لینک‌دهی =  
  | لینک‌دهی =شد
  | ناوبری =  
  | ناوبری =
  | نمایه =  
  | نمایه =
  | تغییر مسیر =  
  | تغییر مسیر =
  | ارجاعات =  
  | ارجاعات =
  | بازبینی =  
  | بازبینی =
  | تکمیل =  
  | تکمیل =
  | اولویت =  
  | اولویت =ج
  | کیفیت =  
  | کیفیت =ج
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۹ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۹:۱۷

سؤال
منظور از مکر خدا در آیه ی۵۴ سورهٔ آل عمران چیست؟

مکر در زبان عربی، بر خلاف فارسی امروز به معنای حیله‌گری نیست، بلکه به معنای تدبیر است.[۱] و در اصل تدبیری است برای منصرف کردن کسی از مقصودش.[۲] در قرآن هم در آیه ۴۳ سوره فاطر مکر همراه با کلمه سیئ: «مَكْرَ السَّيِّئِ» آمده است به معنای تدبیر زشت. و روشن می‌شود که مکر به تنهایی به معنای تدبیر است که گاهی خوب است و گاهی بد.

در آیه ۵۴ سوره آل‌عمران که آمده: ﴿وَمَكَرُوا وَمَكَرَ اللَّهُ ۖ وَاللَّهُ خَيْرُ الْمَاكِرِينَ؛ و (دشمنان مسیح، برای نابودی او) نقشه کشیدند؛ و خداوند (بر حفظ او و آیینش،) چاره‌جویی کرد؛ و خداوند، بهترین چاره‌جویان است.(آل عمران:۵۴) می‌گوید دشمنان حضرت مسیح(ع) برای کشتن او نقشه کشیدند و چاره‌جویی کردند و خداوند هم در مقابل آنان تدبیر کرد و نقشه کشید.

برخی هم ذیل این آیه گفته‌اند مکر به معنای ساز پوشیده است؛ یعنی کفار ساز نهانی ساختند و خداوند هم ساز نهانی ساخت.[۳] در جایی دیگر هم آمده که مشرکین مکر کردند تا پیامبر(ص) را به قتل برسانند اما خداوند هم در مقابلشان مکر کرد و نقشه آنها خنثی شد: ﴿وَإِذْ یَمْکرُ بِک الَّذِینَ کفَرُواْ لِیُثْبِتُوک أَوْ یَقْتُلُوک أَوْ یُخْرِجُوک وَیَمْکرُونَ وَیَمْکرُ اللّهُ وَاللّهُ خَیْرُ الْمَاکرِینَ؛ و [یاد کن] هنگامی را که کفرپیشگان درباره تو نیرنگ می زدند تا تو را به زندان دراندازند، یا به قتل برسانند یا [از وطن] بیرونت کنند، و [در آینده هم، همواره بر ضد تو] نیرنگ می زنند و خدا هم جزای نیرنگشان را می دهد و خدا بهترین جزا دهنده نیرنگ زنندگان است.(انفال:۳۰).


مطالعه بیشتر

۱ـ قاموس قرآن، قرشی، ذیل واژه هزی، مکر، خدع.

۲ـ التحقیق مصطفوی، قرشی، ذیل واژه هزی، مکر، خدع.

۳ـ تفسیر نمونه، آیت الله مکارم شیرازی، ذیل آیات مورد نظر.


منابع

  1. تفسیر نمونه، مکارم شیرازی، ج۲، ص ۵۶۶
  2. راغب اصفهانی، مفردات، ذیل واژه مکر.
  3. كشف الاسرار و عدة الابرار، میبدی، ج۲، ص: ۱۳۴