جمع بودن کلمه خالقین در آیه احسن الخالقین: تفاوت میان نسخهها
A.rezapour (بحث | مشارکتها) (ابرابزار) |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۷: | خط ۷: | ||
در سوره مؤمنون آیه ۱۴، به مراحل خلقت انسان اشارهای مینماید و در آخر میفرماید: {{قرآن|فتبارک الله احسن الخالقین}} آفرین به قدرت کامل بهترین آفریننده. | در سوره مؤمنون آیه ۱۴، به مراحل خلقت انسان اشارهای مینماید و در آخر میفرماید: {{قرآن|فتبارک الله احسن الخالقین}} آفرین به قدرت کامل بهترین آفریننده. | ||
معنای لغوی «خلقت» برای، تقدیر و اندازهگیری آمده است و همچنین مقایسه چیزی با چیز دیگر با محاسبه دقیق و بدون اختلاف را نیز میگویند. با وجود معنای لغوی، غیر از خدا میتوانند خالق باشند البته نه به معنای خالق حقیقی. حتی پرندهای با محاسبه دقیق خود لانهای میآفریند. | |||
افزون بر این آیاتی نیز، خالقیت را به بشر نسبت داده که درباره حضرت مسیح میفرماید: «... و هنگامی که به فرمان من، از گل چیزی به صورت پرنده میساختی». (مائده/ ۱۱۰). | افزون بر این آیاتی نیز، خالقیت را به بشر نسبت داده که درباره حضرت مسیح میفرماید: «... و هنگامی که به فرمان من، از گل چیزی به صورت پرنده میساختی». (مائده/ ۱۱۰). | ||
مقایسه خلقت خدا با خلقت بشر، به سبب نزدیک نمودن اذهان، و نشان دادن قدرت خدا است در حالی که خلقت در بشر حقیقی نیست و دارای نقصان و محدود، و اگر هم توانایی چیزی را دارد به اذن خداوند است.<ref> | مقایسه خلقت خدا با خلقت بشر، به سبب نزدیک نمودن اذهان، و نشان دادن قدرت خدا است در حالی که خلقت در بشر حقیقی نیست و دارای نقصان و محدود، و اگر هم توانایی چیزی را دارد به اذن خداوند است.<ref>طباطبایی، سید محمد حسین، تفسیر المیزان، قم، انتشارات رجاء، ج۱۵، ص۲۵؛ و مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ یازدهم، ۱۳۷۱، ج۱۴، ص۲۰۷؛ و طبرسی، مجمع البیان، ج۱۷، ص۳۶.</ref> | ||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||
نسخهٔ ۱ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۳۷
این مقاله هماکنون به دست A.rezapour در حال ویرایش است. |
چرا در آیه «احسن الخالقین» خالقین به صورت جمع آمده است؟
در سوره مؤمنون آیه ۱۴، به مراحل خلقت انسان اشارهای مینماید و در آخر میفرماید: ﴿فتبارک الله احسن الخالقین﴾ آفرین به قدرت کامل بهترین آفریننده.
معنای لغوی «خلقت» برای، تقدیر و اندازهگیری آمده است و همچنین مقایسه چیزی با چیز دیگر با محاسبه دقیق و بدون اختلاف را نیز میگویند. با وجود معنای لغوی، غیر از خدا میتوانند خالق باشند البته نه به معنای خالق حقیقی. حتی پرندهای با محاسبه دقیق خود لانهای میآفریند.
افزون بر این آیاتی نیز، خالقیت را به بشر نسبت داده که درباره حضرت مسیح میفرماید: «... و هنگامی که به فرمان من، از گل چیزی به صورت پرنده میساختی». (مائده/ ۱۱۰).
مقایسه خلقت خدا با خلقت بشر، به سبب نزدیک نمودن اذهان، و نشان دادن قدرت خدا است در حالی که خلقت در بشر حقیقی نیست و دارای نقصان و محدود، و اگر هم توانایی چیزی را دارد به اذن خداوند است.[۱]
منابع
- ↑ طباطبایی، سید محمد حسین، تفسیر المیزان، قم، انتشارات رجاء، ج۱۵، ص۲۵؛ و مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ یازدهم، ۱۳۷۱، ج۱۴، ص۲۰۷؛ و طبرسی، مجمع البیان، ج۱۷، ص۳۶.