گره‌گشایی علم و بی‌نیازی از دین

سؤال

با آمدن ویروس کرونا این پرسش مطرح می‌شود که اگر با رعایت بهداشت و دارو به درمان می‌رسیم چه نیازی به توصیه‌های معنوی دین وجود دارد؟ وقتی علم گره‌گشایی می‌کند، به دین چه نیازی است؟!

دین و علم در زندگی انسان، نقش و رسالت خاص به خود را دارند. علم پزشکی به زمینه‌ها و عوامل مادی بیماری می‌پردازد و برای آن درمانی متناسب با یافته‌های خود ارائه می‌کند. دین نیز علاوه بر تأیید علم پزشکی و ارائه برخی توصیه‌های پیشگیرانه بهداشتی و طبی، به عوامل معنوی و فرامادی بیماری‌ها اهتمام دارد. از نگاه کسانی که به فراتر از ماده اعتقاد دارند، بهره‌جستن از علم، لازم است، ولی کافی نیست.

براساس اعتقادات ما، دین در ضمن دعا و توسل و … بر بهبود بیماران تأثیر مستقیم و بی‌واسطه هم دارد. جهان تنها در ماده و مادیات منحصر نیست. جهان هستی، وسیع‌تر و عمیق‌تر از جهان مادی و محسوس ما است. شناخت حقایق جهان و هماهنگ شدن با آن نیز مسئله مهمی است که در رفاه و آسایش دنیایی و سعادت ابدی ما تأثیر قطعی دارد.

با آمدن ویروس کرونا، نه تنها دین به حاشیه رانده نشد، بلکه دین با توجه به توصیه‌هایی که در زمینه‌های پزشکی و بهداشتی دارد، موجب تشویق مردم در این زمینه شد. مسائل و توصیه‌های دینی با توجه به پشتوانه‌های الهی‌ای که دارند، در کنار توصیه‌های پزشکی و بهداشتی، اگر تأثیرگذارتر و راهبردی‌تر نباشند، ضعیف‌تر از آن نخواهند بود، بنابراین علم و دین در کنار هم گره‌گشایی می‌کنند و به هر دو نیازمندیم.