صفت مجید و کریم برای قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
Mnazarzadeh (بحث | مشارکتها) (ابرابزار) |
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'سایر مباحث' به '') |
||
| (۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
خداوند از قرآن به جهت این‌که دارای معارف فراوان است، با صفت مجید یاد کرده است. همچنین به جهت دارا بودن شرافت و عزت، صفت کریم نیز برای قرآن استفاده شده است. | |||
== صفت مجید == | == صفت مجید == | ||
«مجید» از ریشه «مجد» به معنای بزرگواری | «مجید» از ریشه «مجد» به معنای بزرگواری است که از زیادی خیر و فضل ناشی می‌شود.[[خدا|خداوند]] نیز به جهت زیادی فضل «مجید» خوانده می‌شود.<ref>سوره هود، آیه۷۳.</ref> | ||
قرآن نیز در دو جا با صفت «مجید» آمده است: | |||
* {{قرآن|ق وَالْقُرْآنِ الْمَجِیدِ|ترجمه=ق، سوگند به قرآن مجید|سوره=ق|آیه=۱}} | * {{قرآن|ق وَالْقُرْآنِ الْمَجِیدِ|ترجمه=ق، سوگند به قرآن مجید|سوره=ق|آیه=۱}} | ||
* {{قرآن|بَلْ هُوَ قُرْآنٌ مَجِیدٌ|۲۱|فِی لَوْحٍ مَحْفُوظٍ|۲۲ | * {{قرآن|بَلْ هُوَ قُرْآنٌ مَجِیدٌ|۲۱|فِی لَوْحٍ مَحْفُوظٍ|۲۲ | ||
| خط ۱۴: | خط ۱۹: | ||
}} | }} | ||
مجید بودن قرآن در اثر | مجید بودن قرآن در اثر زیادی خیرات و برکات آن است.<ref>ابن منظور، لسان العرب، نشرادب حوزه، قم، ۱۳۶۳، ذیل ماده «مجد».</ref> همچنین به جهت آنکه محتوای قرآن بزرگ و گسترده و معانی‌اش در تمام معارف و اعتقادات، اخلاق و مواعظ و احکام و سنن بلندمرتبه می‌باشد.<ref> مکارم شیرازی، ناصر، تفسیرنمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ج۲۶، ص۳۵۳ و ج۲۲، ص۲۲۷.</ref> | ||
== صفت کریم == | == صفت کریم == | ||
«کریم» از ماده «کرم» به معنای شرافت، سخاوت و عزت | «کریم» از ماده «کرم» به معنای شرافت، سخاوت و عزت که به عنوان صفتی برای خداوند نیز استفاده شده است: {{قرآن| … فَإِنَّ رَبِّی غَنِیٌّ کَرِیمٌ|ترجمه=همانا پروردگارم بی‌نیاز و سخاوتمند است|سوره=نمل|آیه=۴۰}} | ||
اگر «کرم» وصف خدا واقع شود، مراد از آن احسان و نعمت آشکار خداست و اگر وصف انسان باشد، نام اخلاق و افعال پسندیده اوست که از وی ظاهر می‌شود. «کریم» از اسماء حسنی است که در غیر خدا نیز به کار می‌رود و قرآن را که با وصف کریم می‌آورند به خاطر شرافت و عزت و گرانقدری | اگر «کرم» وصف خدا واقع شود، مراد از آن احسان و نعمت آشکار خداست و اگر وصف انسان باشد، نام اخلاق و افعال پسندیده اوست که از وی ظاهر می‌شود. «کریم» از اسماء حسنی است که در غیر خدا نیز به کار می‌رود و قرآن را که با وصف کریم می‌آورند به خاطر شرافت و عزت و گرانقدری او است<ref>نگاه کنید به قرشی، سید علی اکبر، قاموس قرآن، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ذیل ماده «کرم».</ref>: | ||
{{قرآن|إِنَّهُ لَقُرْآنٌ کَرِیمٌ|ترجمه=که آن، قرآن کریمی است|سوره=واقعه|آیه=۷۷}} | |||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۲۷: | خط ۳۲: | ||
{{شاخه | {{شاخه | ||
| شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن | | شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن | ||
|شاخه فرعی۱ = اسامی و اوصاف قرآن | | شاخه فرعی۱ = اسامی و اوصاف قرآن | ||
|شاخه فرعی۲ = | | شاخه فرعی۲ = | ||
|شاخه فرعی۳ = | | شاخه فرعی۳ = | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| خط ۴۰: | خط ۴۵: | ||
| تغییر مسیر = شد | | تغییر مسیر = شد | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی = | | بازبینی نویسنده = | ||
| بازبینی = شد | |||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت = ج | | اولویت = ج | ||
| کیفیت = | | کیفیت = ج | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ مارس ۲۰۲۱، ساعت ۱۹:۱۹
آیا صفت «کریم» و «مجید» برای قرآن با هم فرق می‌کند؟ آیا نشان دهنده دو کتاب الهی نیست؟
خداوند از قرآن به جهت این‌که دارای معارف فراوان است، با صفت مجید یاد کرده است. همچنین به جهت دارا بودن شرافت و عزت، صفت کریم نیز برای قرآن استفاده شده است.
صفت مجید
«مجید» از ریشه «مجد» به معنای بزرگواری است که از زیادی خیر و فضل ناشی می‌شود.خداوند نیز به جهت زیادی فضل «مجید» خوانده می‌شود.[۱]
قرآن نیز در دو جا با صفت «مجید» آمده است:
- ﴿ق وَالْقُرْآنِ الْمَجِیدِ؛ ق، سوگند به قرآن مجید﴾(ق:۱)
- ﴿بَلْ هُوَ قُرْآنٌ مَجِیدٌ۲۱فِی لَوْحٍ مَحْفُوظٍ۲۲؛ [این آیات، سحر و دروغ نیست] بلکه قرآن با عظمت است. که در لوح محفوظ جای دارد﴾(بروج:۲۱ و ۲۲)
مجید بودن قرآن در اثر زیادی خیرات و برکات آن است.[۲] همچنین به جهت آنکه محتوای قرآن بزرگ و گسترده و معانی‌اش در تمام معارف و اعتقادات، اخلاق و مواعظ و احکام و سنن بلندمرتبه می‌باشد.[۳]
صفت کریم
«کریم» از ماده «کرم» به معنای شرافت، سخاوت و عزت که به عنوان صفتی برای خداوند نیز استفاده شده است: ﴿… فَإِنَّ رَبِّی غَنِیٌّ کَرِیمٌ؛ همانا پروردگارم بی‌نیاز و سخاوتمند است﴾(نمل:۴۰)
اگر «کرم» وصف خدا واقع شود، مراد از آن احسان و نعمت آشکار خداست و اگر وصف انسان باشد، نام اخلاق و افعال پسندیده اوست که از وی ظاهر می‌شود. «کریم» از اسماء حسنی است که در غیر خدا نیز به کار می‌رود و قرآن را که با وصف کریم می‌آورند به خاطر شرافت و عزت و گرانقدری او است[۴]:
﴿إِنَّهُ لَقُرْآنٌ کَرِیمٌ؛ که آن، قرآن کریمی است﴾(واقعه:۷۷)