مسخ در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
Mnazarzadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '|شاخه فرعی' به '| شاخه فرعی') |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
'''مسخ''' به معنای دگرگونی شکلی به شکل دیگر، از [[عذاب]]های الهی گروهی است که به دلیل عدم پیروی از دستور خدا به این عذاب گرفتار شدند. در قرآن مسخ، در مورد اهل [[قیامت]]، گروهی از [[بنی اسرائیل]] | '''مسخ''' به معنای دگرگونی شکلی به شکل دیگر، از [[عذاب|عذاب]]های الهی گروهی است که به دلیل عدم پیروی از دستور خدا به این عذاب گرفتار شدند. در قرآن مسخ، در مورد اهل [[قیامت]]، گروهی از [[بنی اسرائیل]] که در روز شنبه پیمان شکنی کردند و به صید پرداختند و در نهایت تبدیل به خوک شدند و عده‌ای از امت [[عیسی(ع)]] که بعد از مشاهده معجزه باز هم کفر ورزیدند، آمده است. | ||
== معنای لغوی و اصطلاحی == | == معنای لغوی و اصطلاحی == | ||
واژه '''مسخ''' در لغت به معنای، زشت شدن طبیعت، اخلاق و دگرگونی شکلی به شکل دیگر است.<ref>راغب اصفهانی، مفردات الفاظ قرآن، ترجمه دکتر سید غلامرضا خسروی، تهران، انتشارات مرتضوی، ۱۳۷۲ ش، ج۳، ص۲۲۴.</ref> در اصطلاح عرفا، مسخ عبارت از مسخ دل‌های آنان است که از درگاه حق رانده شده‌اند. به گونه ای که در آغاز دلهاشان رو به سوی خداوند بوده، اما پس از آن از خداوند دل گردانند و اسیر وسوسه [[شیطان]] شوند و افسار دل به هوای نفس سپارند.<ref>خرمشاهی، بهاء الدین، پژوهشی در قرآن و دانشنامه قرآن پژوهی، تهران، انتشارات ناهید و دوستان، ۱۳۷۷ ش، ج۲، ص۲۰۵۵.</ref> | واژه '''مسخ''' در لغت به معنای، زشت شدن طبیعت، اخلاق و دگرگونی شکلی به شکل دیگر است.<ref>راغب اصفهانی، مفردات الفاظ قرآن، ترجمه دکتر سید غلامرضا خسروی، تهران، انتشارات مرتضوی، ۱۳۷۲ ش، ج۳، ص۲۲۴.</ref> در اصطلاح عرفا، مسخ عبارت از مسخ دل‌های آنان است که از درگاه حق رانده شده‌اند. به گونه ای که در آغاز دلهاشان رو به سوی خداوند بوده، اما پس از آن از خداوند دل گردانند و اسیر وسوسه [[شیطان]] شوند و افسار دل به هوای نفس سپارند.<ref>خرمشاهی، بهاء الدین، پژوهشی در قرآن و دانشنامه قرآن پژوهی، تهران، انتشارات ناهید و دوستان، ۱۳۷۷ ش، ج۲، ص۲۰۵۵.</ref> | ||
== مسخ اهل قیامت == | ==مسخ اهل قیامت== | ||
واژه مسخ درباره اهل [[قیامت]] یک بار در [[قرآن]] آمده است. {{قرآن|و لو نشاء لمسخناهم علی مکانتهم فما استطاعوا مضیا و لا یرجعون|ترجمه=و اگر بخواهیم آنان را بر جایگاهشان، مسخ کنیم، پس نتوانند از آنجا بگذرند و نیز بر نمی‌گردند.|سوره=یس|آیه=۶۷}} از [[ابن عباس]] روایت شده است که منظور از مسخ در این آیه آن است که آنان | واژه مسخ درباره اهل [[قیامت]] یک بار در [[قرآن]] آمده است. {{قرآن|و لو نشاء لمسخناهم علی مکانتهم فما استطاعوا مضیا و لا یرجعون|ترجمه=و اگر بخواهیم آنان را بر جایگاهشان، مسخ کنیم، پس نتوانند از آنجا بگذرند و نیز بر نمی‌گردند.|سوره=یس|آیه=۶۷}} از [[ابن عباس]] روایت شده است که منظور از مسخ در این آیه آن است که آنان به شکل بوزینه و گراز در خواهند آمد.<ref>رک: خرمشاهی، بهاءالدین، دانشنامه قرآن، ج۲، ص۲۵۶.</ref> | ||
== مسخ بنی اسرائیل == | ==مسخ بنی اسرائیل== | ||
در قرآن کریم به موضوع مسخ بنی اسرائیل که با حکم حرمت صید در روز شنبه مخالفت کردند و در آن روز به صید ماهی پرداختند، دو بار اشاره شده است: | در قرآن کریم به موضوع مسخ بنی اسرائیل که با حکم حرمت صید در روز شنبه مخالفت کردند و در آن روز به صید ماهی پرداختند، دو بار اشاره شده است: | ||
*خداوند متعال می‌فرماید: {{قرآن|وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ الَّذِینَ اعْتَدَوْا مِنْکُمْ فِی السَّبْتِ فَقُلْنَا لَهُمْ کُونُوا قِرَدَةً خَاسِئِینَ|ترجمه=و به راستی کسانی از خودتان را که درباره شنبه از حد گذشتند، شناخته‌اید که به آنان گفتیم: بوزینه گانی رانده شده باشید.|سوره=بقره|آیه=۶۵}} | |||
*در جایی دیگر می‌فرماید: {{قرآن|فَلَمَّا عَتَوْا عَنْ مَا نُهُوا عَنْهُ قُلْنَا لَهُمْ کُونُوا قِرَدَةً خَاسِئِینَ|ترجمه=پس چون به ترک آنچه از آن نهی شده بودند کبر ورزیدند، به آنان گفتیم: همچون بوزینه گان خوار و زبون باشید.|سوره=اعراف|آیه=۱۶۶}} از ظاهر عبارت قرآن بر می‌آید که آنان واقعا مسخ شدند و به صورت بوزینه در آمدند. بیشتر مفسران با تأیید این جریان گفته‌اند، آنان پس از این مسخ بیش از سه روز زنده نماندند. | |||
== گروهی از امت عیسی(ع) == | [[امام صادق(ع)]] درباره چگونگی تبدیل [[بنی اسرائیل]] به بوزینگان فرمودند: آنان به حالت مسخ سه روز باقی ماندند و سپس مردند و از آنان نسلی باقی نماند و میمون‌های فعلی مثل همان میمون‌ها هستند.<ref>هاشمی رفسنجانی، اکبر و جمعی از محققان حوزه، تفسیر راهنما، قم، انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه، ۱۳۷۶ ش، ج۱، ص۲۰۰.</ref> | ||
گروهی از امت [[عیسی(ع)]] نیز وجود داشتند که پس از نزول مائده آسمانی و مشاهده | |||
==گروهی از امت عیسی(ع)== | |||
گروهی از امت [[عیسی(ع)]] نیز وجود داشتند که پس از نزول مائده آسمانی و مشاهده اعجاز، باز هم کفر ورزیدند و با پیامبرشان مخالفت کردند، و در نتیجه به صورت خوک درآمدند. در قرآن آمده است {{قرآن|قَالَ اللَّهُ إِنِّی مُنَزِّلُهَا عَلَیْکُمْ ۖ فَمَنْ یَکْفُرْ بَعْدُ مِنْکُمْ فَإِنِّی أُعَذِّبُهُ عَذَابًا لَا أُعَذِّبُهُ أَحَدًا مِنَ الْعَالَمِینَ|ترجمه=خدا گفت: من آن مائده را برای شما می‌فرستم، ولی هر که بعد از نزول مائده کافر شود وی را عذابی کنم که هیچ‌یک از جهانیان را چنان عذاب نکنم.|سوره=مائده|آیه=۱۱۵}}.<ref>مجله مکتب انقلاب، گروهی از نویسندگان، شماره ۱۳، ۱۳۶۲ش، ص۱۰–۱۱.</ref> بنابر تفاسیر و روایات، عذاب خداوند تبدیل این گروه به خوک بوده است. | |||
عذاب این گروه در آیه دیگری در [[سوره مائده]] ذکر شده است: {{قرآن|قُلْ هَلْ أُنَبِّئُکُمْ بِشَرٍّ مِنْ ذٰلِکَ مَثُوبَةً عِنْدَ اللَّهِ ۚ مَنْ لَعَنَهُ اللَّهُ وَغَضِبَ عَلَیْهِ وَجَعَلَ مِنْهُمُ الْقِرَدَةَ وَالْخَنَازِیرَ وَعَبَدَ الطَّاغُوتَ ۚ أُولٰئِکَ شَرٌّ مَکَانًا وَأَضَلُّ عَنْ سَوَاءِ السَّبِیلِ|ترجمه=بگو آیا شما را آگاه کنم که کدام قوم نزد خداوند بدترین هستند؟ آن کسانی که خداوند بر آنها لعنت و غضب کرده، و آنها را به شکل بوزینه و خوک مسخ نمود و پرستندگان طاغوت. این گروه بدترین مردم و گمراه‌ترین خلق از راه راست هستند.|سوره=مائده|آیه=۶۰}} در این آیه تبدیل گروهی به خوک آورده شده است. | عذاب این گروه در آیه دیگری در [[سوره مائده]] ذکر شده است: {{قرآن|قُلْ هَلْ أُنَبِّئُکُمْ بِشَرٍّ مِنْ ذٰلِکَ مَثُوبَةً عِنْدَ اللَّهِ ۚ مَنْ لَعَنَهُ اللَّهُ وَغَضِبَ عَلَیْهِ وَجَعَلَ مِنْهُمُ الْقِرَدَةَ وَالْخَنَازِیرَ وَعَبَدَ الطَّاغُوتَ ۚ أُولٰئِکَ شَرٌّ مَکَانًا وَأَضَلُّ عَنْ سَوَاءِ السَّبِیلِ|ترجمه=بگو آیا شما را آگاه کنم که کدام قوم نزد خداوند بدترین هستند؟ آن کسانی که خداوند بر آنها لعنت و غضب کرده، و آنها را به شکل بوزینه و خوک مسخ نمود و پرستندگان طاغوت. این گروه بدترین مردم و گمراه‌ترین خلق از راه راست هستند.|سوره=مائده|آیه=۶۰}} در این آیه تبدیل گروهی به خوک آورده شده است. | ||
== جستارهای وابسته == | ==جستارهای وابسته== | ||
* [[تناسخ]] | *[[تناسخ]] | ||
== منابع == | ==منابع== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
{{شاخه | {{شاخه | ||
| شاخه اصلی = کلام | | شاخه اصلی = کلام | ||
|شاخه فرعی۱ = معاد | | شاخه فرعی۱ = معاد | ||
|شاخه فرعی۲ = تناسخ | | شاخه فرعی۲ = تناسخ | ||
|شاخه فرعی۳ = | | شاخه فرعی۳ = | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
| تغییر مسیر = شد | | تغییر مسیر = شد | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی نویسنده = | |||
| بازبینی = | | بازبینی = | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| خط ۵۳: | خط ۵۴: | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
<references /> | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ مارس ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۲۶
سؤال
در رابطه با مسخ شدگان توضیحاتی دهید؟
مسخ به معنای دگرگونی شکلی به شکل دیگر، از عذاب‌های الهی گروهی است که به دلیل عدم پیروی از دستور خدا به این عذاب گرفتار شدند. در قرآن مسخ، در مورد اهل قیامت، گروهی از بنی اسرائیل که در روز شنبه پیمان شکنی کردند و به صید پرداختند و در نهایت تبدیل به خوک شدند و عده‌ای از امت عیسی(ع) که بعد از مشاهده معجزه باز هم کفر ورزیدند، آمده است.
معنای لغوی و اصطلاحی
واژه مسخ در لغت به معنای، زشت شدن طبیعت، اخلاق و دگرگونی شکلی به شکل دیگر است.[۱] در اصطلاح عرفا، مسخ عبارت از مسخ دل‌های آنان است که از درگاه حق رانده شده‌اند. به گونه ای که در آغاز دلهاشان رو به سوی خداوند بوده، اما پس از آن از خداوند دل گردانند و اسیر وسوسه شیطان شوند و افسار دل به هوای نفس سپارند.[۲]
مسخ اهل قیامت
واژه مسخ درباره اهل قیامت یک بار در قرآن آمده است. ﴿و لو نشاء لمسخناهم علی مکانتهم فما استطاعوا مضیا و لا یرجعون؛ و اگر بخواهیم آنان را بر جایگاهشان، مسخ کنیم، پس نتوانند از آنجا بگذرند و نیز بر نمی‌گردند.﴾(یس:۶۷) از ابن عباس روایت شده است که منظور از مسخ در این آیه آن است که آنان به شکل بوزینه و گراز در خواهند آمد.[۳]
مسخ بنی اسرائیل
در قرآن کریم به موضوع مسخ بنی اسرائیل که با حکم حرمت صید در روز شنبه مخالفت کردند و در آن روز به صید ماهی پرداختند، دو بار اشاره شده است:
- خداوند متعال می‌فرماید: ﴿وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ الَّذِینَ اعْتَدَوْا مِنْکُمْ فِی السَّبْتِ فَقُلْنَا لَهُمْ کُونُوا قِرَدَةً خَاسِئِینَ؛ و به راستی کسانی از خودتان را که درباره شنبه از حد گذشتند، شناخته‌اید که به آنان گفتیم: بوزینه گانی رانده شده باشید.﴾(بقره:۶۵)
- در جایی دیگر می‌فرماید: ﴿فَلَمَّا عَتَوْا عَنْ مَا نُهُوا عَنْهُ قُلْنَا لَهُمْ کُونُوا قِرَدَةً خَاسِئِینَ؛ پس چون به ترک آنچه از آن نهی شده بودند کبر ورزیدند، به آنان گفتیم: همچون بوزینه گان خوار و زبون باشید.﴾(اعراف:۱۶۶) از ظاهر عبارت قرآن بر می‌آید که آنان واقعا مسخ شدند و به صورت بوزینه در آمدند. بیشتر مفسران با تأیید این جریان گفته‌اند، آنان پس از این مسخ بیش از سه روز زنده نماندند.
امام صادق(ع) درباره چگونگی تبدیل بنی اسرائیل به بوزینگان فرمودند: آنان به حالت مسخ سه روز باقی ماندند و سپس مردند و از آنان نسلی باقی نماند و میمون‌های فعلی مثل همان میمون‌ها هستند.[۴]
گروهی از امت عیسی(ع)
گروهی از امت عیسی(ع) نیز وجود داشتند که پس از نزول مائده آسمانی و مشاهده اعجاز، باز هم کفر ورزیدند و با پیامبرشان مخالفت کردند، و در نتیجه به صورت خوک درآمدند. در قرآن آمده است ﴿قَالَ اللَّهُ إِنِّی مُنَزِّلُهَا عَلَیْکُمْ ۖ فَمَنْ یَکْفُرْ بَعْدُ مِنْکُمْ فَإِنِّی أُعَذِّبُهُ عَذَابًا لَا أُعَذِّبُهُ أَحَدًا مِنَ الْعَالَمِینَ؛ خدا گفت: من آن مائده را برای شما می‌فرستم، ولی هر که بعد از نزول مائده کافر شود وی را عذابی کنم که هیچ‌یک از جهانیان را چنان عذاب نکنم.﴾(مائده:۱۱۵).[۵] بنابر تفاسیر و روایات، عذاب خداوند تبدیل این گروه به خوک بوده است.
عذاب این گروه در آیه دیگری در سوره مائده ذکر شده است: ﴿قُلْ هَلْ أُنَبِّئُکُمْ بِشَرٍّ مِنْ ذٰلِکَ مَثُوبَةً عِنْدَ اللَّهِ ۚ مَنْ لَعَنَهُ اللَّهُ وَغَضِبَ عَلَیْهِ وَجَعَلَ مِنْهُمُ الْقِرَدَةَ وَالْخَنَازِیرَ وَعَبَدَ الطَّاغُوتَ ۚ أُولٰئِکَ شَرٌّ مَکَانًا وَأَضَلُّ عَنْ سَوَاءِ السَّبِیلِ؛ بگو آیا شما را آگاه کنم که کدام قوم نزد خداوند بدترین هستند؟ آن کسانی که خداوند بر آنها لعنت و غضب کرده، و آنها را به شکل بوزینه و خوک مسخ نمود و پرستندگان طاغوت. این گروه بدترین مردم و گمراه‌ترین خلق از راه راست هستند.﴾(مائده:۶۰) در این آیه تبدیل گروهی به خوک آورده شده است.
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ راغب اصفهانی، مفردات الفاظ قرآن، ترجمه دکتر سید غلامرضا خسروی، تهران، انتشارات مرتضوی، ۱۳۷۲ ش، ج۳، ص۲۲۴.
- ↑ خرمشاهی، بهاء الدین، پژوهشی در قرآن و دانشنامه قرآن پژوهی، تهران، انتشارات ناهید و دوستان، ۱۳۷۷ ش، ج۲، ص۲۰۵۵.
- ↑ رک: خرمشاهی، بهاءالدین، دانشنامه قرآن، ج۲، ص۲۵۶.
- ↑ هاشمی رفسنجانی، اکبر و جمعی از محققان حوزه، تفسیر راهنما، قم، انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه، ۱۳۷۶ ش، ج۱، ص۲۰۰.
- ↑ مجله مکتب انقلاب، گروهی از نویسندگان، شماره ۱۳، ۱۳۶۲ش، ص۱۰–۱۱.