سوره واقعه
درباره محتوای سوره واقعه و فضیلت آن توضیح دهید.
سوره واقعه، از سوره‌های مکی و پنجاه و ششمین سوره قرآن است و نود و شش آیه دارد. موضوع این سوره وصف روز قیامت و عذاب و پاداش جهنمیان و بهشتیان است و انسان‌ها را در روز رستاخیز به سه گروه تقسیم می‌کند. گروه اول اصحاب شِمال هستند که افرادی شقی و تیره‌روز را شامل می‌شود که جهنم نصیب آنان خواهد بود. گروه دوم اصحاب یمین هستند که سعادتمند و بهشتی هستند. گروه سوم سابقون نام دارند که از اصحاب یمین هم بالاتر، و مقربان هستند.
معرفی
سوره واقعه در مکه نازل شده و دارای ۹۶ آیه است. این سوره چهل و چهارمین سوره‌ای است که بر پیغمبر(ص) نازل شد.[۱]
سوره واقعه ذکر قیامت است و واقعه یکی از نام‌های قیامت.[۲] تقریباً می‌توان گفت که تمام این سوره مربوط به قیامت است.[۳]
فضیلت تلاوت سوره واقعه
امام صادق(ع) در مورد فضیلت تلاوت سوره واقعه می‌فرماید: «هرکس سوره واقعه را در هر شب جمعه (مطابق روایت دیگر در هر شب) بخواند خداوند او را دوست می‌دارد و نزد همه مردم او را محبوب می‌کند و هرگز در دنیا ناراحتی نمی‌بیند و فقر و فاقه و آفتی از آفات دنیا دامنگیرش نمی‌شود و از دوستان امیر مؤمنان علی(ع) خواهد بود.»[۴] شاید به همین جهت و دارا بودن خصوصیتی که بدان اشاره شد این سوره به سوره «غنی» نامگذاری شده یعنی ثروت و بی‌نیازی.
امام باقر(ع) فرموده است: «هر کسی که سوره واقعه را هر شب پیش از خواب تلاوت کند خدای گرامی و بزرگ را در حالی دیدار کند که رخسارش چون ماه شب چهارده است.»[۵]
ابن مسعود از پیامبر(ص) روایت کرده است و نیز از امام باقر(ع) روایت شده است که هرکس هر شب سوره واقعه را بخواند دچار فقر و تنگدستی نشود.[۶]
ثواب‌های دیگری نیز در روایات برای تلاوت این سوره بیان شده ولی روشن است که هر چند خالی از فایده نیست ولی آن ثوابها و برکاتی که در روایات بیان شده برای تلاوت با فکر و تأمل و همراه با عمل است.[۷]
محتوا
خلاصه از سر فصل‌های مطالب بیان شده در این سوره عبارتند از:
یک: در این سوره از آغاز ظهور روز قیامت و مقارن بودن آن با حوادث هول‌انگیز و حوادث نزدیک‌تر به زندگی دنیایی انسان و زندگی زمینی او سخن گفته است و تشریح می‌نماید که احوال زمین دگرگون می‌شود و زمین بالا و پائین و زیرو رو می‌گردد، زلزله بسیار سهمگین کوه‌ها را متلاشی و همچون غبار می‌سازد.
دو: بدنبال بیان وقوع حادثه عظیم قیامت به بیان چگونگی حال مردم در آنروز پرداخته و در واقع بیان می‌دارد که در آن روز نه تنها زمین و کوه‌ها زیرو رو می‌شود بلکه انسان‌ها نیز دگرگون می‌شوند مستکبران گردنکش و ظالمان صدرنشین سقوط می‌کنند و مستضعفان مؤمن و صالح بر اوج قله افتخار قرار می‌گیرند.
سه: در این سوره مردم را به سه گروه تقسیم نموده و سرانجام کار هر یک را شرح می‌دهد و آن سه گروه عبارتند از:
- الف) سابقین و پیشگامان و مقربان درگاه الهی و کسانی که نه تنها در ایمان که در اعمال خیر و اتصاف به صفات و اخلاق انسانی نیز پیش قدم هستند. همانهائی که به اعمال خیر سبقت گرفته‌اند و به همین دلیل پیشگام و سبقت گیرندگان به مغفرت خدای شان هستند.
- ب) اصحاب یمین و کسانی که از نظر مقام نسبت به مقربان درگاه حق، در درجه پائین‌تری قرار دارند. انسان‌هایی که سعادتمند و بهشتی هستند.
- ج) اصحاب شمال و گروه بدبخت و تیره‌روز که گرفتار عذاب جهنم می‌شوند.
چهار: در بخش دیگری از این سوره دلائل مختلف پیرامون مسئله معاد از طریق بیان قدرت خدا و خلقت انسان از نطفه ناچیز و تجلی حیات در گیاهان و نزول باران و آب شیرین و تصفیه شده آن و فروغ آتش که هر یک نشانه‌های توحید نیز می‌باشد، اقامه شده و علیه منکرین معاد یعنی همان اصحاب شمال استدلال شده و براهین قانع کننده ارائه شده است.
پنج: به بیان حالت احتضار و ترسیم آن پرداخته شده که خود مقدمه رستاخیز و قیامت است و با بیان حال جان دادن انسان و اینکه جان او به حلقومش رسیده و جان می‌دهد و دیگران کاری از دست شان بر نمیاید، به عجز و ناتوانی آدمی اشاره کرده است و تکذیب روز قیامت را صرف استبعاد دانسته که کسی دلیل قانع کننده بر انکار آن ندارد.
شش: بعد از آنکه دلائل ربوبیت خداوند و حتمی بودن روز قیامت و… ذکر شد به پیامبر اکرم(ص) در پایان سوره دستور می‌دهد که خدایش را از شرکی که مردم می‌ورزند و تکذیبی که درباره بعث و جزا دارند منزه بدارد.[۸]
مراد از سابقون
مفسران درباره سابقون در آیه ۱۰ سوره واقعه گفته‌اند که ایشان کسانی هستند که نه تنها در ایمان پیشگامند، که در اعمال خیر و صفات و اخلاق انسانی نیز پیشقدم هستند. آنها اسوه و الگوی متقین هستند، و امام و پیشوای خلقند، و به همین دلیل مقربان درگاه خداوند بزرگ شمرده می‌شوند.[۹]
در قرآن آیاتی وجود دارد که «سابقون» را شرح می‌دهد: ﴿وَمِنْهُمْ سَابِقٌ بِالْخَیْرَاتِ بِإِذْنِ اللَّهِ؛ و بعضی به فرمان خدا در کارهای نیک پیشی گرفتند.﴾(فاطر:۳۲) و آیه ۱۴۸ سوره بقره و آیه ۶۱ سوره مؤمنون؛ که این آیات نشان می‌دهد سابقون کسانی هستند که خیرات و کار خوب و نیک پیشی می‌گیرند. علامه طباطبایی می‌گوید این سبقت، پیشی گرفتن به سمت رحمت و مغفرت خداوند است. طبق این نظر در آیه ﴿وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ﴾ مراد از سابقون اول، سابقین به خیرات، و مراد از سابقون دوم سابقین به اثر خیرات یعنی مغفرت و رحمت است.[۱۰] نظرات دیگری هم درباره معنای این آیه آمده است. از جمله اینکه سابقون در این آیه مبتدا و آیه بعد یعنی «أُولٰئِکَ الْمُقَرَّبُونَ» خبر است. بعضی گفته‌اند سابقون دوم همان سابقون اول است. برخی هم گفته‌اند معنای آن این است که منظور سبقت گیرندگان به هر عمل و اعتقادی است که خدا بدان دعوت کرده است.[۱۱] شهید مطهری می‌گوید سابقون کسانی هستند که در همه خیرات پیشی گرفته‌اند.[۱۲]
و اینکه قرآن حضرت عیسی(ع) را از مقربین می‌داند،[۱۳] برای این است وی مانند دیگر پیامبران در انجام کارهای نیک بر دیگران سبقت می‌گرفت.[۱۴]
تفاسیر سوره واقعه
- ترجمه و متن سوره واقعه، ملاصدرا، ترجمه و تصحیح محمد خواجوی، انتشارات مولی.
- تفسیر سوره واقعه، سید محمد باقر حجتی، علمی فرهنگی.
- تفسیر مختصر سوره واقعه، محمد صادقی تهرانی، انتشارات شکرانه.
- سرای دیگر (تفسیر سوره واقعه)، عبدالحسین دستغیب، انتشارات اسلامی.
- تفسیر سوره‌های واقعه و الرحمن، محسن قرائتی، مؤسسه فرهنگی درس‌هایی از قرآن.
- سورة الواقعة ومنهجها فی العقائد، محمود محمد غریب، دار التراث العربی - القاهرة.
مطالعه بیشتر
- تفسیر احسن الحدیث؛ سید علی اکبر قرشی، ج۱۰، سوره واقعه.
منابع
- ↑ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیة، ۱۳۷۱ش، ج۲۳، ص۱۹۳.
- ↑ ابوالفتوح رازی، روض الجنان و روح الجنان فی التفسیر القرآن، ج۱۸، ص۲۹۴
- ↑ مطهری مرتضی، مجموعه آثار، تهران، صدرا، ج۲۷، ص۸۵.
- ↑ شیخ صدوق، محمد بن علی بن بابویه، ثواب الاعمال، ارمغان طوبی، اول، ۱۳۸۲ش، ص۲۶۷.
- ↑ شیخ صدوق، محمد بن علی بن بابویه، ثواب الاعمال، ص۲۶۷.
- ↑ طبرسی، تفسیر جوامع الجامع، ج۶، ص۲۱۰؛ تفسیر مجمع البیان، طبرسی، ج۲۴، ص۱۲۸.
- ↑ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیة، ۱۳۷۱ش، ج۲۳، ص۱۹۶.
- ↑ طباطبائی، محمد حسین، تفسیر المیزان، ترجمه موسوی همدانی) دفتر انتشارات اسلامی، بی تا، ج۱۹, ص۱۹۴؛ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ج۲۳، ص۱۹۵.
- ↑ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۳، ص۲۰۴.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۱۹۹.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۱۹۹.
- ↑ مطهری مرتضی، مجموعه آثار، تهران، صدرا، ج۲۷، ص۹۴.
- ↑ سوره آل عمران، آیه ۴۵.
- ↑ سبحانی، شیخ جعفر، منشور جاوید، ج۵، ص۶۵۱.