اعتبار نهج البلاغه

سؤال

بین زمان حیات علی بن ابیطالب(ع) و تدوین کتاب نهج البلاغه حدود سه و نیم قرن فاصله است، چگونه ممکن است با این همه فاصله تمامی آن کلمات صحیح باشد و کم و زیاد نشده باشد؟

فاصله میان زمان حیات امام علی(ع) و زمان تدوین نهج البلاغه خدشه‌ای بر صحیح و مستند بودن این سخنان وارد نمی‌کند. همچنین نمی‌تواند دلیلی بر کم و زیاد شدن سخنان آن حضرت نیست. خطبه‌ها، نامه‌ها و کلمات قصار امام علی(ع) پیش از آن که سید رضی چشم به جهان باز کند و نهج البلاغه را جمع‌آوری نماید، به‌طور متفرق در منابع فراوانی ثبت و ضبط شده بود، منابعی که شخصیت‌های عالم و مورد وثوق آنها را گرد آورده بودند.

اگر سیدرضی مصادر این سخنان را در نهج البلاغه ذکر نکرده است به این دلیل بوده که وی به فراوانی منابع و مصادر سخنان امام علی(ع) و صدور این سخنان از امام علی(ع) یقین داشته است. ایشان در مواردی که به یقین نرسیده، و نسبت به خطبه‌ها، نامه‌ها یا حکمت‌هایی که چنین یقینی برایش حاصل نگشته بوده، مصادر و اسانید آنها را ذکر کرده است. از جمله در برخی از سخنان آن حضرت به مصادری مانند، «کتاب البیان و التبیین» عمرو بن بحر جاحظ؛ کتاب «المختضب» اثر مبرد؛ «الجَمَل» اثر واقدی، اشاره کرده است.

در سال‌های اخیر برای یافتن مصادر کلمات امام علی(ع) در نهج البلاغه تلاش‌هایی صورت گرفته و منابع آن سخنان را نشان داده‌اند. کتاب‌های زیر نمونه‌هایی از این تلاش‌ها است:

• مصادر نهج البلاغه، ضمیمه کتاب ماهو نهج البلاغه، هبه الدین شهرستانی.
• مدارک نهج البلاغه، هادی آل کاشف الغطاء.
• استناد نهج البلاغه، امتیاز علی خان عرشی رامپوری هندی.
• مصادر نهج البلاغه و اسانیده، عبدالزهراء الحسینی الخطیب.
• نهج البلاغه توثیقه و نسبته الی الامام علی(ع)، دکتر حامد حنفی.

طبق تحقیقات انجام شده در این زمینه معلوم شده است که ۸۷ خطبه و ۵۰ نامه و ۱۴۴ حکمت در منابع معتبر اهل سنت پیش از سیدرضی، ۳۷خطبه و ۷ نامه و ۴۶ حکمت در منابع شیعی پیش از رضی، ۵ خطبه و ۴ نامه و ۱۰۰ حکمت از منابع شیعی پس از سیدرضی ولی بدون استناد به او، و ۳ خطبه، ۱ نامه، و ۴۰ حکمت در منابع سنی هم عصر و پس از سیدرضی، نقل شده بوده است.

علاوه بر مطالب فوق باید افزود که یکی از راه‌های شناخت کلام شخصیت‌های برجسته دینی و تاریخی، شناسایی سخنان آنها از نوع سبک و سیاق کلام آنان و درجه فصاحت و بلاغت سخنان آنها است. با این حساب اگر کسی در نهج البلاغه نیک بیاندیشد، آن را دارای یک اسلوب ویژه، و از حیث فصاحت و بلاغت در اوج، خواهد دید و به یقینی در می‌یابد که تمامی این سخنان از یک شخص صادر شده است و از آن جایی که به تواتر و به صورت یقین انتساب برخی از سخنان آن به امام علی(ع) روشن است، معلوم می‌گردد که کل نهج البلاغه سخنان امیرالمؤمنین علی(ع) است.

از سوی دیگر چون مرحوم سیدرضی در صدد جمع‌آوری سخنان بلیغ بوده، بخش‌های بعضی از خطبه‌ها را حذف کرده است و بعضی‌ها را نیاورده است لذا برخی از نویسندگان به تکمیل آن پرداختند و آثاری به صورت «مستدرک نهج البلاغه» تدوین گشت، علاوه آن که همه خطبه‌ها و نامه‌ها را با سند ذکر کرده‌اند، و یقین به صدور هر سخن باید بررسی سندی شود.