یاد کردن امام حسین بعد از نوشیدن آب

سؤال

در روايتي به اين مضمون آمده است: «اگر كسي بعد از نوشيدن آب، امام حسين(ع) را یاد كند، صد هزار گناه از او آمرزيده مي‌شود و صد هزار حسنه در نامه عملش ثبت مي‌گردد و صد هزار درجه به او افزوده مي‌شود و ثواب آزاد كردن صد هزار برده به او داده مي‌شود»؛ متن عربي و منبع و معتبر بودن آن را از نظر سند بيان فرماييد؟

روایت آمرزیده شدن صد هزار گناه، ثبت صد هزار حسنه در نامه عمل، افزوده شدن صد هزار درجه و پاداش آزاد کردن صد هزار برده برای یاد کننده ابا عبد الله الحسین بعد از نوشیدن آب در کتاب الکافی کلینی؛ کتاب کامل الزیارات ابن قولویه و کتاب الامالی شیخ صدوق از امام صادق(ع) نقل شده است.

یاد کردن ابا عبد الله الحسین(ع) پاداش زیادی دارد؛ اما در سلسله سند این حدیث برخی از راویان ثقه نیستند و از نظر سندی معتبر نمی‌باشد.

متن روایت

«

امام صادق(ع): يَا دَاوُدُ لَعَنَ اللَّهُ قَاتِلَ الْحُسَيْنِ فَمَا مِنْ عَبْدٍ شَرِبَ الْمَاءَ فَذَكَرَ الْحُسَيْنَ وَ لَعَنَ قَاتِلَهُ إِلَّا كَتَبَ اللَّهُ لَهُ مِائَه أَلْفِ حَسَنَه وَ حَطَّ عَنْهُ مِائَه أَلْفِ سَيِّئَه وَ رَفَعَ لَهُ مِائَه أَلْفِ دَرَجَه وَ كَأَنَّمَا أَعْتَقَ مِائَه أَلْفِ نَسَمَه وَ حَشَرَهُ اللَّهُ‏ تَعَالَى يَوْمَ الْقِيَامَه ثَلِجَ الْفُؤَادِ

اى داود! خدا قاتل حسين را لعنت كند، بنده‏اى نيست كه آب‏ نوشيده و حسين را ياد نموده و كشنده‏اش را لعنت كند مگر آنكه خداوند صد هزار حسنه براى او منظور مى‏نویسد و صد هزار گناه‏ از او محو كرده و صد هزار درجه‏ مقامش را بالا می‌برد. گويا صد هزار بنده آزاد كرده و روز قيامت حق تعالى او را با قلبى آرام و مطمئن محشورش مى‏كند.^[۱]

»

سند حدیث

روایتی از داود رقّى نقل شده است که می‌گوید نزد امام صادق(ع) بودم، حضرت آب خواست و زمانى كه آب را نوشيد، ديدم در حضرت حالت گريه پيدا شد و دو چشم آن حضرت غرق اشك شد. و پاداش یاد کردن امام حسین(ع) را بعد از نوشیدن آب بیان کرد.

سند اول: کلینی در کتاب الکافی: از محمد بن یحیی از احمد بن محمد از محمد بن جعفر از فردی که به او روایت کرد از خشّاب از علی بن حسان از عبد الرحمن بن کثیر از داود رقی‏.^[۲]
سند دوم: ابن قولویه در کتاب کامل الزیارات: از محمّد بن جعفر رزّاز كوفى از محمّد بن الحسين از خشاب از على بن حسّان از عبد الرحمن بن كثير ازداود رقی.^[۳]
سند سوم: شیخ صدوق در کتاب الامالی: از پدرش از سعد بن عبد الله از حسن موسی الخشاب از علی بن حسّان واسطی از عمویش عبد الرحمن بن کثیر هاشمی از داود بن کثیر رقی.^[۴]
سند چهارم: سند دیگر ابن قولویه در کتاب کامل الزیارات: از محمّد بن يعقوب از علىّ بن محمّد از سهل بن زياد از جعفر بن ابراهيم حضرمى از سعد بن سعد.^[۵]

دو نفر از راویان سند اول تا سوم ضعیف هستند:

الف) على بن حسّان: وی دو نفر است: واسطی و هاشمی. در برخی از سندها آمده است علی بن حسان از عموی خود عبد الرحمن بن کثیر روایت کرده است که وی هاشمی است نه واسطی؛ در این سه سند مراد از علی بن حسان، الهاشمی است. وی کذاب،^[۶] جدا ضعیف، از غالیان، فاسد الاعتقاد و کتاب تفسیرش غیر قابل اعتماد است.^[۷]

ب) عبد الرحمن بن كثير: راویان شناسان در کتاب‌های رجال، وی را جعل کننده حدیث دانسته‌اند.^[۸]

نام این دو نفر در سند چهارم نیست؛ اما جعفر بن ابراهیم الحضرمی یکی از راویان حدیث در سند چهارم، امامی مذهب و مجهول الحال است.^[۹]

منابع

↑ كلينى، محمد بن يعقوب، الكافي، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۶، ص۳۹۱، بَابُ النَّوَادِر، حدیث۶.
↑ كلينى، محمد بن يعقوب، الكافي، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۶، ص۳۹۱، بَابُ النَّوَادِر، حدیث۶.
↑ ابن قولويه، جعفر بن محمد، كامل الزيارات، نجف اشرف، دار المرتضویه، چاپ اول، ۱۳۵۶ش، ، ص۱۰۶، باب۳۴، ثواب من شرب الماء و ذكر الحسين‏ و لعن قاتله‏، حدیث۱.
↑ ابن بابويه، محمد بن على، الأمالي، تهران، کتابچی، چاپ ششم، ۱۳۷۶ش، مجلس۲۹، ص۱۴۲، حدیث۷.
↑ ابن قولويه، جعفر بن محمد، كامل الزيارات، نجف اشرف، دار المرتضویه، چاپ اول، ۱۳۵۶ش، ص۱۰۶، باب۳۴، ثواب من شرب الماء و ذكر الحسين‏ و لعن قاتله‏، حدیث۱.
↑ كشى، محمد بن عمر، اختيار معرفه الرجال، قم، موسسه آل البيت(ع) لإحياء التراث، چاپ اول، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۷۴۸.
↑ نجاشى، احمد بن على، رجال النجاشي، قم، مؤسسه النشر الإسلامي، چاپ ششم، ۱۳۶۵ش، ص۲۵۱. حلى، حسن بن يوسف، رجال العلامه الحلي، قم، الشريف الرضي، چاپ دوم، ۱۴۰۲ق، ص۲۳۳.
↑ نجاشى، احمد بن على، رجال النجاشي، قم، مؤسسه النشر الإسلامي، چاپ ششم، ۱۳۶۵ش، ص۲۳۵. حلى، حسن بن يوسف، رجال العلامه الحلي، قم، الشريف الرضي، چاپ دوم، ۱۴۰۲ق، ص۲۳۹. قهپايى، عنايهالله، مجمع الرجال، قم، اسماعيليان، چاپ دوم، ۱۳۶۴ش، ج۴، ص۸۳. اردبيلى، محمد بن على، جامع الرواه و ازاحه الاشتباهات عن الطرق و الأسناد، بیروت، دار الأضواء، چاپ اول، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۴۵۳. تفرشى، مصطفى بن حسين، نقد الرجال، قم، موسسه آل البيت(ع) لإحياء التراث، چاپ اول، ۱۳۷۷ش، ج۳، ص۵.
↑ مامقانى، عبدالله، تنقيح المقال في علم الرجال، قم، موسسه آل البيت(ع) لإحياء التراث، چاپ اول، ۱۴۳۱ق، ج۱۴، ص۳۶۳.

[1] كلينى، محمد بن يعقوب، الكافي، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۶، ص۳۹۱، بَابُ النَّوَادِر، حدیث۶.

[2] كلينى، محمد بن يعقوب، الكافي، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۶، ص۳۹۱، بَابُ النَّوَادِر، حدیث۶.

[3] ابن قولويه، جعفر بن محمد، كامل الزيارات، نجف اشرف، دار المرتضویه، چاپ اول، ۱۳۵۶ش، ، ص۱۰۶، باب۳۴، ثواب من شرب الماء و ذكر الحسين‏ و لعن قاتله‏، حدیث۱.

[4] ابن بابويه، محمد بن على، الأمالي، تهران، کتابچی، چاپ ششم، ۱۳۷۶ش، مجلس۲۹، ص۱۴۲، حدیث۷.

[5] ابن قولويه، جعفر بن محمد، كامل الزيارات، نجف اشرف، دار المرتضویه، چاپ اول، ۱۳۵۶ش، ص۱۰۶، باب۳۴، ثواب من شرب الماء و ذكر الحسين‏ و لعن قاتله‏، حدیث۱.

[6] كشى، محمد بن عمر، اختيار معرفه الرجال، قم، موسسه آل البيت(ع) لإحياء التراث، چاپ اول، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۷۴۸.

[7] نجاشى، احمد بن على، رجال النجاشي، قم، مؤسسه النشر الإسلامي، چاپ ششم، ۱۳۶۵ش، ص۲۵۱. حلى، حسن بن يوسف، رجال العلامه الحلي، قم، الشريف الرضي، چاپ دوم، ۱۴۰۲ق، ص۲۳۳.

[8] نجاشى، احمد بن على، رجال النجاشي، قم، مؤسسه النشر الإسلامي، چاپ ششم، ۱۳۶۵ش، ص۲۳۵. حلى، حسن بن يوسف، رجال العلامه الحلي، قم، الشريف الرضي، چاپ دوم، ۱۴۰۲ق، ص۲۳۹. قهپايى، عنايهالله، مجمع الرجال، قم، اسماعيليان، چاپ دوم، ۱۳۶۴ش، ج۴، ص۸۳. اردبيلى، محمد بن على، جامع الرواه و ازاحه الاشتباهات عن الطرق و الأسناد، بیروت، دار الأضواء، چاپ اول، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۴۵۳. تفرشى، مصطفى بن حسين، نقد الرجال، قم، موسسه آل البيت(ع) لإحياء التراث، چاپ اول، ۱۳۷۷ش، ج۳، ص۵.

[9] مامقانى، عبدالله، تنقيح المقال في علم الرجال، قم، موسسه آل البيت(ع) لإحياء التراث، چاپ اول، ۱۴۳۱ق، ج۱۴، ص۳۶۳.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]