لقب سید الشهداء برای حمزه
 | این مقاله هماکنون به دست fabbasi در حال ویرایش است. |
چرا به حمزه بن عبدالمطلب، حمزه سيد الشهداء مي گفتند؟
حمزه فرزند عبدالمطلب بن هاشم، عموي گرانقدر پيامبر خدا(ص) از شخصيت‌هاي برجسته صدر اسلام بود كه داراي صفاتي همچون خوش خلقي، ايمان راسخ، شجاعت و وفاي به عهد بود. او با ايمان آوردنش به پيامبر(ص) خدمات قابل توجهي به اسلام و مسلمين انجام داد.[۱]
پيامبر اكرم(ص) بعد از شهادت حمزه، او را مفتخر به لقب «سيد الشهداء؛ يعني سرور و آقاي شهيدان» كرد.[۲] همان طور كه در حال حيات خود ملقب به «اسد الله؛ شير خدا» و «اسد رسول الله؛ شير رسول خدا» مفتخر شده بود.[۳]
ابن حجر در اين باره مي نويسد: حمزه بن عبد المطلب در جنگ احد توسط وحشي به شهادت رسيد در حالي كه كمتر از ۶۰ سال سن داشت و پيامبر اكرم(ص) که او را ملقب به اسد الله نموده بود، او را سيد الشهداء ناميد.[۴]
حضرت علي(ع) در نامه‌اي به معاويه مي‌نویسد: آيا نمي‌داني قومي از ما به شهادت رسيد‌اند كه هر كدام داراي فضل و برتري نسبت به ساير شهدا دارند زماني كه حضرت حمزه عموي پيامبر اكرم(ص) به شهادت رسيد، پيامبر دستش را روي قبر او گذاشت و هفتاد تكبير گفت و او را سيد الشهداء ناميد.[۵]
سيد الشهداء ناميده شدن حمزه از سوي پيامبر(ص) به اين خاطر بود كه آن بزرگوار در طول حيات خود خدمات گرانقدري به اسلام نمود و با رشادت‌ها و جانبازي‌هاي خود پايه‌هاي دين جديد را مستحكم نمود و هميشه به عنوان سربازي فرمان‌بردار و دلير در خدمت رسول خدا(ص) بود.
منابع
- ↑ ابن عبدالبر، الاستيعاب، بيروت، دارالجيل، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۴۲۳. ابن سعد، الطبقات الكبري، بيروت، دارالكتب العلميه، ۱۴۱۰ق، ج۳، ص۶.
- ↑ ابن عبدالبر، الاستيعاب، بيروت، دارالجيل، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۳۷۳.
- ↑ صالحي شامي، محمد بن يوسف، سبل الهدي و الرشاد، بيروت، درالكتب العلميه، ۱۴۱۴ق، ج۱۱، ص۹۰.
- ↑ ابن حجر، الاصابه في تمييز الصحابه، بيروت، دارالكتب العلميه، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۱۰۶.
- ↑ ابن اعثم كوفي، احمد، الفتوح، بيروت، دارالاضواء، ۱۴۱۱ق، ج۲، ص۵۶۰.