نامه امام حسین(ع) به محمد بن حنفیه از کربلا
 | این مقاله هماکنون به دست Shamloo در حال ویرایش است. |
جمله «هیهات منا الذلة» به چه معناست و از کیست؟
نامه امام حسین(ع) به محمد بن حنفیه از کربلا نامه‌ای است که امام حسین(ع) در آن ارزش دنیا و زندگی در آن را بدون قیام در راه حق و اقامه عدل هیچ برشمرده است.[۱]
امام حسین(ع) پس از ورود به کربلا نامه‌ای خطاب به برادر خود محمد بن حنفیه و سایر افراد قبیله بنی‌هاشم، که با امام(ع) در سفر عراق همراه نشده بودند، نوشت.[۲] متن این نامه کوتاه را ابن‌قولویه در کتاب کامل الزیارات از امام محمد باقر(ع) نقل کرده است:[۳]
«بِسمِ اللّه ِ الرَّحمنِ الرَّحيمِ، مِنَ الحُسَينِ بنِ عَلِي إلى مُحَمَّدِ بنِ عَلِيٍّ ومَن قِبَلَهُ مِن بَني هاشِمٍ، أمّا بَعدُ، فَكَأَنَّ الدُّنيا لَم تَكُن وكَأَنَّ الآخِرَةَ لَم تَزَل، وَالسَّلامُ؛ به نام خداوند رحمت‌گر مهربان. از حسين بن على به محمد بن على و ديگر فرزندان هاشم. امّا بعد، دنيا چنان است كه گويى هرگز نبوده است و آخرت چنان است كه گويى همواره بوده است. بدرود»[۴]