دعای روز بیستم ماه رمضان

سؤال

برای روز بیستم ماه رمضان چه دعاهایی سفارش شده است؟

ماه رمضان

۱۹ - ۱۸
۲۰
۲۲ - ۲۱

دعاهای مخصوصی برای روز بیستم ماه رمضان ذکر شده:

« اللَّهُمَّ افْتَحْ لِي فِيهِ أَبْوَابَ الْجِنَانِ وَ أَغْلِقْ عَنِّي فِيهِ أَبْوَابَ النِّيرَانِ وَ وَفِّقْنِي فِيهِ لِتِلَاوَةِ الْقُرْآنِ يَا مُنْزِلَ السَّكِينَةِ فِي قُلُوبِ الْمُؤْمِنِينَ. خدایا، در این ماه درهای بهشت‌هایت را به رویم باز کن و درهای آتش دوزخ را به رویم بربند و به تلاوت قرآن موفقم بدار، ای فرو فرستنده آرامش در دل مؤمنان. »

در اینجا منظور از اینکه می گوییم خدایا درهای بهشت را بر روی من بگشای این است که خداوند ما را از گناهانی که در طول عمر خویش انجام داده ایم پاک سازد و حسنات و کارهای نیک ما را افزون سازد؛ چرا که تا انسان گنهکار باشد و از خیرات و حسنات به دور باشد، بهشت بر او حرام خواهد بود.

وَ لِلْجَنَّةِ بَابٌ يُقَالُ لَهُ الرَّيَّانُ‏ لَا يُفْتَحُ ذَلِكَ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ ثُمَّ يُفْتَحُ لِلصَّائِمِينَ وَ الصَّائِمَاتِ مِنْ أُمَّةِ مُحَمَّدٍ ص‏

درها و کلیدهای بهشت، يعنى آن وسائلی كه انسان را به بهشت مى رساند، روزه، جهاد، توبه،خوف ورجاء، صدقه و در مجموع به امور و اعمال و كارهاى مفيد و مخلصانه اى اطلاق می گردد كه سبب ورود به بهشت مى شود

واژۀ «سكينه» در فراز پایانی دعا به معنى آرامش و اطمينان خاطرى است كه هر گونه شك و ترديد و وحشت را از انسان زائل مى كند. اين آرامش ممكن است جنبه عقيدتى داشته باشد، و تزلزل اعتقاد را بر طرف سازد، يا جنبه عملى، به گونه اى كه ثبات قدم و مقاومت و شكيبايى به انسان بخشد.

سید بن طاووس عالم شیعی در قرن هفتم، دعای دیگری نیز مخصوص روز بیستم ماه رمضان ذکر کرده است.

دعای روز بیستم ماه رمضان

مـتـن

اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الْمَخْزُونِ الطَّاهِرِ الْمُطَهَّرِ، يا مَنْ اسْتَجابَ لِأَبْغَضِ خَلْقِهِ إِلَيْهِ إِذْ قالَ‏ «أَنْظِرْنِي إِلى‏ يَوْمِ يُبْعَثُونَ»، فَانِّي لا أَكُونُ أَسْوَءَ حالًا مِنْهُ فِيما سَأَلْتُكَ، فَاسْتَجِبْ لِي فِيما دَعَوْتُكَ، وَ أَعْطِنِي يا رَبِّ ما سَأَلْتُكَ، إِنِّي أَسْأَلُكَ يا سَيِّدِي أَنْ تُصَلِّيَ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ أَنْ تَجْعَلَنِي مِمَّنْ تَنْتَصِرُ بِهِ لِدِينِكَ، وَ تُقاتِلُ بِهِ عَدُوَّكَ فِي الصَّفِّ الَّذِي ذَكَرْتَ فِي كِتابِكَ، فَقُلْتَ‏ «كَأَنَّهُمْ بُنْيانٌ مَرْصُوصٌ»، مَعَ أَحَبِّ خَلْقِكَ إِلَيْكَ فِي أَحَبِّ الْمَواطِنِ لَدَيْكَ. اللَّهُمَّ وَ فِي صُدُورِ الْكافِرِينَ فَعَظِّمْنِي، وَ فِي أَعْيُنِ الْمُؤْمِنِينَ فَجَلِّلْنِي، وَ فِي نَفْسِي وَ أَهْلِ بَيْتِي فَذَلِّلْنِي، وَ حَبِّبْ إِلَيَّ مَنْ أَحْبَبْتَ، وَ بَغِّضْ إِلَيَّ مَنْ أَبْغَضْتَ، وَ وَفِّقْنِي لِأَحَبِّ الأُمُورِ إِلَيْكَ، وَ أَرْضاها لَدَيْكَ. اللَّهُمَّ إِنِّي مِنْكَ إِلَيْكَ أَفِرُّ، وَ لَيْسَ ذلِكَ إِلَّا مِنْ خَوْفِي عَدْلَكَ، وَ إِيَّاكَ أَسْأَلُ بِكَ، لِأَنَّهُ لَيْسَ أَحَدٌ إِلَّا دُونَكَ، وَ لا أَقْدِرُ أَنْ أَسْتَتِرُ مِنْكَ فِي لَيْلٍ وَ لا نَهارٍ، وَ أَنَا عارِفٌ بِرُبُوبِيَّتِكَ مُقِرٌّ بِوَحْدانِيَّتِكَ، أَحَطْتَ يا إِلهِي خُبْراً بِأَهْلِ السَّماواتِ وَ أَهْلِ الْأَرْضِ، لا يَشْغَلُكَ شَيْ‏ءٌ عَنْ شَي‏ءٍ لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ، إِنَّكَ عَلى‏ كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِير.‏‏