دعای روز سوم ماه رمضان

از ویکی پاسخ
نسخهٔ تاریخ ‏۲۵ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۰۰:۱۳ توسط Rezapour (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
سؤال

برای روز سوم ماه رمضان چه دعاهایی سفارش شده است؟

دعاهایی برای روز سوم ماه رمضان ذکر شده است. یکی از این دعاها را علامه مجلسی چنین نقل کرده:


احمد مجتهدی تهرانی عالم و مدرس اخلاق در حوزه علمیه تهران تعبیر «تنبیه» در این دعا را به معنای بیدارشدن از غفلت دانسته است. او معتقد است انسان‌ها در غفلت هستند و اگر بیدار شوند، لذت بسیار می‌برند. به‌همین جهت در ماه رمضان از خداوند درخواست می‌کنیم که از خواب غفلت بیدار گردیم.[۲] مجتهدی تهرانی مصداق یکی از کارهای خیری که بهره‌ای از آن‌ها را در این دعا تقاضا داریم، روزه گرفتن دانسته و معتقد است باید از خدا خواست در ماه رمضان توفیق روزه داشته باشیم و مشکلی پیش نیاید.[۲]

برای روز و شب سوم ماه رمضان دعاهای دیگری نیز نقل شده که از جمله آن‌ها دعای «يا مَنْ تُحَلُّ بِهِ عُقَدُ الْمَكارِهِ» است.[۳]

دعای روز سوم ماه رمضان
مـتـن
يا مَنْ تُحَلُّ بِهِ عُقَدُ الْمَكارِهِ، وَ يا مَنْ يُفْثَأُ بِهِ‏ حَدُّ الشَّدائِدِ، وَ يا مَنْ يُلْتَمَسُ مِنْهُ الْمَخْرَجُ إِلى‏ رَوْحِ الْفَرَجِ‏، ذَلَّتْ لِقُدْرَتِكَ الصِّعابُ، وَ تَسَبَّبَتْ بِلُطْفِكَ الْأَسْبابُ، وَ جَرى‏ بِطاعَتِكَ الْقَضاءُ، وَ مَضَتْ عَلى‏ إِرادَتِكَ الْأَشْياءُ، فَهِيَ بِمَشِيَّتِكَ دُونَ قَوْلِكَ مُؤْتَمِرَةٌ، وَ بِإِرادَتِكَ دُونَ نَهْيِكَ مُنْزَجِرَةٌ. أَنْتَ الْمَدْعُوُّ لِلْمُهِمَّاتِ، وَ أَنْتَ الْمَفْزَعُ فِي الْمُلِمَّاتِ‏، لا يَنْدَفِعُ مِنْها إِلَّا ما دَفَعْتَ، وَ لا يَنْكَشِفُ مِنْها إِلَّا ما كَشَفْتَ، وَ قَدْ نَزَلَ بِي يا رَبِّ ما قَدْ تَكَأَدنِي‏ ثِقْلُهُ وَ أَلَمَّ بِي ما قَدْ بَهَظَنِي‏ حَمْلُهُ، وَ بِقُدْرَتِكَ أَوْرَدْتَهُ عَلَيَّ، وَ بِسُلْطانِكَ وَجَّهْتَهُ إِلَيَّ.

فَلا مُزْدِرَ لِما أَوْرَدْتَ، وَ لا مُورِدَ لِما أَصْدَرْتَ، وَ لا صارِفَ لِما وَجَّهْتَ، وَ لا فاتِحَ لِما أَغْلَقْتَ، وَ لا مُغْلِقَ لِما فَتَحْتَ، وَ لا مُيَسِّرَ لِما عَسَّرْتَ، وَ لا مُعَسِّرَ لِما يَسَّرْتَ، وَ لا ناصِرَ لِمَنْ خَذَلْتَ، وَ لا خاذِلَ لِمَنْ نَصَرْتَ. فَصَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ افْتَحْ لِي يا رَبِّ بابَ الْفَرَجِ بِطَوْلِكَ، وَ اكْسِرْ عَنِّي سُلْطانَ الْهَمِّ بِحَوْلِكَ، وَ أَنِلْنِي حُسْنَ النَّظَرِ فِيما شَكَوْتُ، وَ أَذِقْنِي حَلاوَةَ الصُّنْعِ فِيما سَأَلْتُ، وَ هَبْ لِي مِنْ لَدُنْكَ فَرَجاً هَنِيئاً. وَ اجْعَلْ لِي مِنْ عِنْدِكَ مَخْرَجاً وحِيَّا، وَ لا تَشْغَلْنِي بِالاهْتِمامِ عَنْ تَعاهُدِ فُرُوضِكَ وَ اسْتِعْمالِ سُنَّتِكَ، فَقَدْ ضِقْتُ يا رَبِّ لِما نَزَلَ‏ بِي ذَرْعاً، وَ امْتَلأْتُ‏ بِما حَدَثَ عَلَيَّ هَمّاً، وَ أَنْتَ الْقادِرُ عَلى‏ كَشْفِ ما مُنِيتُ‏ بِهِ، وَ دَفْعِ ما وَقَعْتُ فِيهِ.

فَصَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ افْعَلْ بِي ذلِكَ وَ إِنْ لَمْ أَسْتَوْجِبْهُ مِنْكَ، يا ذا الْعَرْشِ الْكَرِيمِ، وَ السُّلْطانِ الْعَظِيمِ‏، يا خَيْرَ مَنْ خَلَوْنا بِهِ وَحْدَنا، وَ يا خَيْرَ مَنْ أَشَرْنا إِلَيْهِ بِكَفِّنا. نَسْأَلُكَ اللَّهُمَّ أَنْ تُلْهِمَنا الْخَيْرَ وَ تُعْطِيَناهُ، وَ أَنْ تَصْرِفَ عَنَّا الشَّرَّ وَ تَكْفِيَناهُ، وَ أَنْ تَدْحَرَ عَنَّا الشَّيْطانَ وَ تُبَعِّدَناهُ، وَ أَنْ تَرْزُقْنا الْفِرْدَوْسَ وَ تُحلَّناهُ، وَ أَنْ تَسْقِيَنا مِنْ حُوضِ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ صَلَواتُكَ عَلَيْهِ وَ آلِهِ، وَ تُورِدَناهُ، وَ نَدْعُوكَ يا رَبَّنا تَضَرُّعاً وَ خِيفَةً، وَ رَغْبَةً وَ رَهْبَةً، وَ خَوْفاً وَ طَمَعاً، إِنَّكَ سَمِيعُ الدُّعاءِ، وَ صَلَّى اللَّهُ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ.

اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِحُرْمَةِ مَنْ عاذَ بِكَ مِنْكَ، وَ لَجَأَ إِلى‏ عِزِّكَ، وَ اسْتَظَلَّ بِفَيْئِكَ‏ وَ اعْتَصَمَ بِحَبْلِكَ، وَ لَمْ يَثِقْ إِلَّا بِكَ، يا جَزِيلَ الْعَطايا، وَ يا فَكَّاك‏ الأُسارى، أَنْتَ الْمَفْزَعُ فِي الْمُلِمَّاتِ‏، وَ أَنْتَ الْمَدْعُوُّ لِلْمُهِمَّاتِ، صَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ اجْعَلْ لِي فَرَجاً وَ مَخْرَجاً، وَ ارْزُقْنِي رِزْقاً واسِعاً بِما شِئْتَ، إِذا شِئْتَ، كَيْفَ شِئْتَ‏، يا أَرْحَمَ الرَّاحِمِين‏.[۴]

منابع

  1. مجلسی، محمد باقر، زاد المعاد (مفتاح الجنان)، محقق و مصحح: اعلمی، علاء الدین، بیروت، موسسة الأعلمی للمطبوعات‏، ۱۴۲۳ق، ص۱۴۴.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ «شرح دعای روز سوم ماه رمضان از آیت الله مجتهدی»، پایگاه ضیاء الصالحین، تاریخ بازدید:۱۳ اسفند ۱۴۰۱ش.
  3. ابن‌طاووس، علی بن موسی، اقبال الاعمال، گردآورنده: آخوندی، محمد، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دوم، ۱۳۶۷ش، ج۱، ص۲۵۲.
  4. ابن‌طاووس، اقبال الاعمال، ۱۳۶۷ش، ج۱، ص۲۵۲.