فلسفه تحریم زنا
 | این مقاله هماکنون به دست Shamsoddin در حال ویرایش است. |
فلسفه تحریم زنا چیست؟ چرا اسلام زنا کار را به اشد مجازات محکوم می‌کند؟
فلسفه تحریم زنا آثار و پیامدهایی است که بر آن مترتب است.
تعریف زنا و حرمت آن
زنا عبارت است از آمیزش مرد و زن بدون عقد ازدواج یا ملکیت. زنا در دین اسلام حرام و از گناهان کبیره است و برای مرتکب آن حد در نظر گرفته شده است. این عمل در ادیان دیگر نیز حرام بوده است.[۱]
قرآن کریم در آیه ﴿و لاتَقْرَبُوا الزِّنَا انَّهُ کانَ فَاحِشه و سَآءَ سَبِیلاً؛ و به زنا نزديك مشويد، چرا كه آن همواره زشت و بد راهى است.﴾(اسراء:۳۲) از مسلمانان خواسته است که به این عمل نزدیک نشوند. همچنین در روایتی که امام علی از پیامبر نقل کرده است: گرفتن صفا و نورانیت از انسان، قطع شدن روزی و تسریع در نابودی انسان ها از عواقب دنیوی این گناه ذکر شده است همچنین غضب پروردگار، سختی حساب و دخول ـ یا خلود ـ در آتش جهنّم از عواقب اخروی آن.[۲]
فلسفه تحریم
در تفسیر نمونه برای حرمت فلسفه‌هایی ذکر شده است:
- جلوگیری از تزلزل نظام خانواده: اگر زنا شایع گردد، فرزندان نامشروعی در جامعه به و جود می‌آیند که از عنصر محبت محرومند و روابط اجتماعی که بر پایه روابط خانوادگی بنیان شده متزلزل می‌گردد.
- جلوگیری از درگیری در جامعه: تجربه نشان می‌دهد که در کنار انحرافات جنسی بدترین جنایات نیز اتّفاق می‌افتد و آسایش و امنیت اجتماعی از بین می‌رود.
- پیشگیری از اشاعه بیماری‌ها در جامعه: تجربه نشان می‌دهد که زنا باعث اشاعه انواع بیماری‌های مقاربتی می‌شود.
- جلوگیری از قطع نسل: زنا غالباً باعث سقط جنین و کشتن فرزندان و قطع نسل می‌گردد؛ زیرا زنان مبتلا به این عمل هرگز حاضر به نگهداری این گونه فرزندان نیستند.
- مانع تحقق هدف ازدواج: هدف از ازدواج تنها مساله اشباع غريزه جنسى نيست، بلكه اشتراك در تشكيل زندگى و انس روحى و آرامش فكرى، و تربيت فرزندان و همكارى در همه شئون حيات از آثار ازدواج است كه بدون اختصاص زن و مرد به يكديگر و تحريم زنا امكان‌پذير نيست.[۳]
در تفسیر المیزان نیز در این باره آمده است:
- «این‌که می‌بینیم تمام اقوام و ملل در همه اعصار این عمل را زشت و فاحشه خوانده‌اند، برای این بوده که می‌فهمیدند این عمل باعث فساد انساب و شجره‌های خانوادگی و قطع نسل، و ظهور و بروز امراض گوناگون تناسلی گشته، و همچنین علاوه بر این باعث بسیاری از جنایات اجتماعی از قبیل آدم‌کشی و چاقوکشی و سرقت و جنایات و امثال آن می‌گردد، ونیز باعث می‌شود عفّت و حیا و غیرت و مودّت و رحمت در میان افراد اجتماع جای خود را به بی‌عفتی و بی‌شرمی و بی‌غیرتی و دشمنی و شقاوت بدهد.»[۴]
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ طباطبائی، سیّد محمدحسین، ترجمه تفسیر المیزان، ترجمه سیّد محمدباقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ج۱۳، ص۱۲۳–۱۱۸.
- ↑ طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، بیروت، دارالمعرفه، چاپ دوم، ۱۴۰۸ق/۱۹۸۸م، المجلد۵ و ۶، ص۶۳۸.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۱۲، ص۱۰۳–۱۰۴، دارالکتب الاسلامیه، چاپ سی و دوم، تهران، ۱۳۷۴ش.
- ↑ طباطبائی، سیّد محمدحسین، ترجمه تفسیر المیزان، ترجمه سیّد محمدباقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ج۱۳، ص۱۲۳–۱۲۸.