اطلاع امام زمان(ع) از احوال شیعیان

سؤال

منظور از حدیث حضرت مهدی(عج): «ما کاملاً به اخبار و حوادث زندگی شما آگاهی داریم و هیچ چیز از اخبار شما از ما پنهان نمی‌ماند» چیست؟

این حدیث قسمتی از نامه امام زمان(عج) به شیخ مفید است. در این نامه بعد از سلام و ستایش خداوند نوشته شده است: «.... ما اگر چه هم‌اکنون در مکانی دور از جایگاه ستمگران سکنی گزیده‌ایم که خداوند صلاح ما و شیعیان با ایمان ما را مادامی که حکومت دنیا به دست تبهکاران باشد در این کار به ما ارائه فرموده است ولی در عین حال بر اخبار و احوال شما آگاهیم و هیچ چیز از اوضاع شما بر ما پوشیده و مخفی نیست. از خواری و مذلتی که دچارش شده‌اید باخبریم، از آن زمانی که بسیاری از شما به برخی کارهای ناشایستی میل کردند که پیشینیان صالح شما از آنها دوری می‌جستند و عهد و میثاق مأخوذ خدائی را آنچنان پشت سر انداختند که گویا به آن پیمان آگاه نیستند. ما شما را رها نکرده و یادتان از خاطر نبرده‌ایم که اگر جز این بود (توجهات ما نبود) بلاها و مصیبت‌ها بر شما فرود آمده و دشمنان شما را ریشه کن می‌نمودند. پس تقوای خدا را پیشه کنید و ما را یاری دهید …»

دو نکته بسیار مهم از این نامه حضرت استفاده می‌شود:

۱- غیبت امام زمان(عج) به معنی نبودن و بی‌خبری حضرت از اوضاع جامعه نمی‌باشد بلکه غایب بودن حضرت به معنی ظهور نداشتن می‌باشد از این رو آن حضرت می‌نویسد که: بر اخبار و احوال شما آگاهی دارم. به یقین امامی که در جامعه وجود دارد و افراد جامعه را می‌بیند و حتی هر هفته عملکرد آن‌ها بر او عرضه می‌شود هرگز بی اطلاع از احوال پیروانش نمی‌باشد.

۲- امام معصوم(ع) از علم خدادادی (علم غیب) بهره‌مند است؛ و به حسب علو رتبه وجودی اش به لطف و اذن الهی به سرچشمه علم الهی متصل می‌شود و از حقایق حوادث عالم همان گونه که در متن واقع هستند آگاه می‌شود. و به حسب این رتبه وجودی امام است که حضرت علی(ع) می‌فرماید: «پیش از آنکه مرا از دست بدهید از من بپرسید که من راه‌های آسمان را بهتر از راه‌های زمین می‌شناسم» یا می‌فرماید: «سوگند به خدا اگر بخواهم می‌توانم هر کدام از شما را از آغاز و پایان کارش و از تمام شئون زندگی آگاه سازم» یا امام موسی بن جعفر(ع) می‌فرماید: «علم امام دارای سه جنبه و سه جهت است: علوم مربوط به گذشته، علوم مربوط به زمان آینده، علوم حادث و نوظهور.»

بنابراین چون امام معصوم(ع) در مرتبه ای ویژه از عالم هستی قرار گرفته و وجودش در نقطه اعلای هستی است، به تمام علوم و معارف، معرفت شهودی دارد. بر احوال جامعه و اخبار آن آگاهی دارد و هرگز غیبت او مانع از این کار نمی‌شود و این تذکری جدّی است که حضرت مرقوم فرموده‌اند و ما نیز باید حضرت را باخبر از جامعه و احوال آن بدانیم و هرگز دوران غیبت را به معنای دوران بی امام بودن تلقی نکنیم که این خطایی فاحش است.

خلاصه از این فراز از نامه حضرت حجت(عج) استفاده می‌شود که امام از احوال دوستان و شیعیانش آگاه است و علم ویژه امام آن حضرت را قادر می‌سازد که به واقع امور آنطور که هستند آگاهی یابد.

مطالعه بیشتر

- روزگار رهایی، کامل سلیمان، ترجمه علی اکبر مهدی پور، ج۲.