برتری ثواب زیارت امام رضا(ع) بر زیارت امام حسین(ع)
امام حسن عسگری (ع) فرمودند: ثواب زیارت امام رضا (ع) بیشتر از زیارت امام حسین (ع) می‌باشد، دلیل آن چیست؟
بعضی از روایات در منابع شیعه اشاره دارند که ثواب زیارت امام رضا(ع) بیشتر از ثواب زیارت امام حسین(ع) می‌باشد. دور بودن زیارت امام رضا برای شیعیان، کم بودن زائران امام رضا و بیشتر بودن زائران امام حسین، غریب بودن امام رضا در طوس و اینکه امام حسین مورد توجه همه فرقه‌های شیعه حتی اهل سنت بوده ولی امام رضا فقط مورد توجه و قبول شیعیان اثنی عشری است، از جمله دلایل برتری و افضلیت زیارت امام رضا(ع) بیان شده است.
امامان شیعه یک نور واحد
از نظر این که تمام ائمه اطهار (ع) یک حقیقت و یک نور در بدن‌های مختلف هستند، جای هیچ شک و تردیدی نیست. چنان‌که در ثواب زیارت آنها، مشترکاتی وجود دارد و برای ثواب زیارت هر یکی از آنان آثاری مشترک است، مانند اعطای بهشت، جوار اولیاء الله، شفاعت در روزی که دست از هر طرف کوتاه است، و چندین حج مقبول، و… با این وصف.
فضیلت زیارت امام حسین(ع) بر سایر امامان
از امام کاظم (ع) درباره ثواب زیارت امام حسین(ع) و دیگر امامان سؤال می‌شود، آن حضرت در پاسخ می‌فرماید: «زیارت الحسین(ع) اجمع و اعظم اجرا؛ زیارت ابا عبدالله الحسین(ع) جامع تر و اعظم تر از نظر اجر و ثواب است».[۱]
فضیلت زیارت امام رضا(ع) بر زیارت امام حسین(ع)
در باب افضلیت زیارت امام رضا(ع) بر زیارت امام حسین(ع) و دلیل این برتری، دو روایت در منابع مختلف روائی آمده است که علت برتری آن را غربت و دوری مکان و کم بودن زوار امام رضا (ع) ذکر کرده‌اند. این روایات این چنین بیان شده است:
- از علی بن مهزیار نقل شده است: «قلت لابی جعفر(ع) جعلت فداک، زیاره الرضا(ع) افضل ام زیاره أبی عبدالله الحسین(ع)؟ فقال: زیارت ابی افضل، و ذالک أن ابا عبدالله(ع) یزوره کل الناس و ابی لا یزوره الا الخواص من الشیعه؛ علی بن مهریار می‌گوید: به امام جواد(ع) عرض کردم فدایت شوم، آیا زیارت امام رضا(ع) افضل است یا زیارت ابی عبدالله الحسین(ع)؟ فرمود: زیارت پدرم افضل است؛ برای این که، همه مردم ابا عبدالله را زیارت می‌کنند. امّا پدرم را زیارت نمی‌کند، مگر عده‌ای خاص از شیعیان».[۲]
- از عبدالعظیم حسنی نقل شده‌است: «قال قلت لابی جعفر(ع) قد تحیّرت بین زیاره قبر ابی عبدالله و بین زیاره ابیک(ع) بطوس، فما تری؟ فقال لی: و دموعه تسیل علی خدیه، زوّار قبر ابی عبدالله(ع) کثیرون و زوّار قبر أبی بطوس قلیلون. عبدالعظیم حسنی می‌گوید: به امام جواد(ع) عرض کردم، متحیّر ماندم میان زیارت قبر ابی عبدالله الحسین(ع) و زیارت پدرت امام رضا(ع) که به کدام یک بروم. حضرت به من فرمود: در حالی که اشک بر گونه‌های مبارکش جاری شد، زوّار قبر امام حسین(ع) زیاد است؛ امّا زوّار قبر پدرم به طوس بسیار اندک است».[۳] این روایت اشاره به غربت دارد. یعنی هر قبری از ائمه که غریب است و زوّار ندارد، ثواب آن بیشتر است.
- در روایتی از امام کاظم(ع) نقل شده است؛ هر که قبر پسرم علی را زیارت کند، همانند آن است که همراه ما قبور همه ائمه(ع) را زیارت کرده باشد؛ زیرا بالاترین مقام برای زوّار قبر پسرم علی(ع) است.[۴] شیخ صدوق (ره) علت این برتری را همان غربت ذکر کرده است.[۵]
از ظاهر کلام امام(ع) چنین استفاده می‌شود که علت برتری ثواب زیارت امام رضا(ع) بر زیارت امام حسین(ع) همان غربت، تنهایی و کم بودن زوّار امام رضا(ع) است. چون در آن زمان، بیشتر شیعیان در جایی بودند که به امامشان نزدیک بودند. چون در آن زمان طوس و خراسان نسبت به مدینه و عراق نقطه دوری بود و شهر طوس غریب به نظر می‌رسید لذا فرموده است که قبر امام حسین(ع) زوّار زیاد دارند و امام رضا(ع) زوّار کمتری دارند.
نکته دیگر این که، شاید از این باب باشد که، امامت امام حسین(ع) را تمام فرقه‌های شیعی قبول دارند همانند، چهار امامی (زیدیه)، شش امامی (اسماعیلیه)، و هفت امامی (واقفیه)، امّا امامت رضا(ع) را این فرقه‌ها قبول ندارند، مراجعه کردن به سوی قبر امام رضا(ع) و زیارت آن حضرت معرفی شیعی دوازده امامی است که بعد از امام هشتم(ع) را نیز قبول دارند از این که، معرفی شیعی اصیل می‌باشد، زیارت آن حضرت از نظر ثواب بیشتر باشد.
مطالعه بیشتر
- سیره پیشوایان، مهدی پیشوائی.
- سیره معصومین، حسین وجدانی.
- مناقب اهل بیت، ناصر حسینی میبدی.
منابع
- ↑ کلینی، محمد بن یعقوب، فروع کافی، دارلاضواء، بیروت، ۱۴۱۳ق ج۴، ص۵۷۰، باب ۲۳۳ و ح۳؛ شیخ صدوق، عیون الاخبار الرّضا (ع)، منشورات اعلمی، تهران، ۱۳۱۹۰ش، باب ۶۶، ص۲۶۵، ح۲۵.
- ↑ حرّ عاملی، وسایل الشیعه، بیروت، مؤسسه آل البیت (ع) ج۱۴، ص۵۶۲، باب ۸۵.
- ↑ همان، ج۲، ص۵۶۳؛ عیون الاخبار الرضا (ع)، ج۲، ص۲۶۱، باب ۲۶.
- ↑ همان، ص۵۶۴، باب ۸۶، ح۱؛ کلینی، محمد بن یعقوب، فروع کافی، ج۴، ص۵۸۵، باب ۸۷، ح۴.
- ↑ عیون الاخبار الرضا (ع)، ج۲، ص۲۵۹–۲۶۴، باب ۶۶، ذیل حدیث ۲۰.