اطلاع نداشتن پیامبر اسلام(ص) از داستان‌های قرآن پیش از نزول

نسخهٔ تاریخ ‏۳۱ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۲۲ توسط A.rezapour (بحث | مشارکت‌ها)
سؤال

پیامبر اکرم(ص) از کدام یک داستان‌های قرآنی قبل از نزول اطلاع داشتند؟

پیامبر اکرم(ص) قبل از نزول قرآن کریم، به هیچ‌کدام از داستان‌های قرآن اطلاع و آگاهی نداشت؛ و بر این حقیقت آیات قرآن کریم تصریح کرده‌اند. چنان‌که خداوند متعال خطاب به پیامبر اکرم(ص) می‌فرماید: ﴿وَ کَذلِکَ أَوْحَیْنا إِلَیْکَ رُوحاً مِنْ أَمْرِنا ما کُنْتَ تَدْرِی مَا الْکِتابُ وَ لاَ الْإِیمانُ وَ لکِنْ جَعَلْناهُ نُوراً نَهْدِی بِهِ مَنْ نَشاءُ مِنْ عِبادِنا وَ إِنَّکَ لَتَهْدِی إِلی صِراطٍ مُسْتَقِیمٍ[۱] همان گونه که بر پیامبران پیشین وحی فرستادیم، بر تو نیز روحی را به فرمان خود وحی کردیم، تو پیش ازاین نمی‌دانستی کتاب و ایمان چیست (و از محتوای قرآن آگاه نبودی) ولی ما آن را نوری قرار دادیم که به وسیله آن هر کسی از بندگان خویش را بخواهیم هدایت می‌کنیم، و تو به‌طور مسلم به سوی راه مستقیم هدایت می‌کنی.

منظور از آیه یاد شده این است که پیامبر اکرم(ص) قبل از نزول قرآن و تشریع شریعت اسلام، از جزئیات و محتوای داستان‌های قرآن، خبر نداشت؛ ولی ایمان به محتوای کتاب آسمانی و آنچه در آن آمده مانند: توحید و پرستش خداوند یگانه و… داشت.[۲]

قرآن کریم در جایی دیگر می‌فرماید: ﴿وَمَا کُنْتَ تَتْلُو مِنْ قَبْلِهِ مِنْ کِتَابٍ وَلا تَخُطُّهُ بِیَمِینِکَ إِذًا لارْتَابَ الْمُبْطِلُونَ[۳] تو هرگز قبل از این کتابی نمی‌خواندی و با دست خود چیزی نمی‌نوشتی، مبادا کسانی که در صدد ابطال سخنان تو هستند شک و تردید کنند. از آیه مذکور نیز بر می‌آید که پیامبر اکرم(ص) قبل از نزول قرآن کریم به داستان‌ها و محتوای قرآن کریم آگاهی نداشته است.[۴] اما از این نکته غافل نباشیم که در عرف مردم برخی داستان‌های انبیاء به صورت کلی یا تحریف شده وجود داشت و پیامبر نیز به صورت کلی به آن‌ها آشنایی داشت.


مطالعه بیشتر

۱. محمد هادی معرفت، التمهید، قم، انتشارات اسلامی، الطبعه الثانیه، ج۱ تا ۵.

۲. علامه مجلسی، حیاه القلوب، قم، انتشارات سرور، ج۳.

۳. جعفر سبحانی، منشور جاوید، قم، انتشارات مؤسسه امام صادق(ع)


منابع

  1. شوری/۵۲.
  2. ر. ک. طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ سوم، ۱۳۹۷ ق، ج۱۸، ص۷۵–۸۳.
  3. عنکبوت/۴۸.
  4. ر. ک. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۳۶۷، ج۱۶، ص۳۰۰–۳۱۲.