دوستی و دشمنی با امام علی(ع) در احادیث اهل‌سنت
یک حدیث در مورد دوستی و دشمنی با علی (ع) از کتب شیعه و اهل تسنن بیان کنید؟
احادیث راجع به اطاعت و دشمنی با امیرالمؤمنین (ع) با الفاظ گوناگون، در کتب فریقین، فراوان است که به دو نمونه از آنها اشاره می‌شود:
در مورد اطاعت از امیرالمؤمنین (ع) و دشمنی با ایشان از کتب شیعه:
«عن النبی (ص) أنه قال لعلی بن ابیطالب (ع): یا علی لایحبک إلا من طابت ولادته و لا یبغضک إلا من خبثت ولادته و لا یوالیک إلا مؤمن و لا یعادیک إلا کافر».[۱]
پیامبر اکرم (ص) به علی بن ابیطالب (ع) فرمود: ای علی، دوست ندارد تو را مگر کسی که ولادتش پاک و پاکیزه باشد و عداوت و دشمنی نمی‌کند با تو مگر کسی که ولادتش ناپاک باشد و یاری نمی‌کند تو را مگر شخص مؤمن و دشمنی نمی‌کند با تو مگر شخص کافر.
اما راجع به اطاعت و دشمنی با امیرالمؤمنین (ع) از کتب اهل تسنن:
پیامبر اکرم به عمار فرمود: «یا عمار إن رأیتَ علیاً قدسلک وادیاً و سلک الناس و ادیاً آخر، فاسلُک مع علی و دَعِ الناس، إنه لن یدلّک علی ردی و لن یخرجک من الهدی.»[۲]
ای عمار، اگر دیدی علی بن ابیطالب راهی را پیمود و مردم راه دیگری را پیمودند، تو با علی بن ابیطالب همراه شو و مردم را رها کن، همانا او، تو را بر پستی راهنمایی نمی‌کند و تو را از هدایت و راه صحیح، خارج نمی‌کند.»