اعتبار نهج البلاغه
بین زمان حیات علی بن ابیطالب(ع) و تدوین کتاب نهج البلاغه حدود سه و نیم قرن فاصله است، چگونه ممکن است با این همه فاصله تمامی آن کلمات صحیح باشد و کم و زیاد نشده باشد؟
فاصله میان زمان حیات امام علی(ع) و زمان تدوین نهج البلاغه خدشه‌ای بر صحیح و مستند بودن این سخنان وارد نمی‌کند. همچنین دلیلی بر کم و زیاد شدن سخنان آن حضرت نیست.
منابع نهج البلاغه
خطبه‌ها، نامه‌ها و کلمات قصار امام علی(ع) پیش از تولد سید رضی در منابع فراوانی ثبت و ضبط شده بوده است، منابعی که شخصیت‌های عالم و مورد وثوق آنها را گرد آورده بودند.[۱]
اگر سیدرضی مصادر این سخنان را در نهج البلاغه ذکر نکرده است به این دلیل بوده که وی به فراوانی منابع و مصادر سخنان امام علی(ع) و صدور این سخنان از امام علی(ع) یقین داشته است. اما در مواردی که به یقین نرسیده، و نسبت به خطبه‌ها، نامه‌ها یا حکمت‌هایی که چنین یقینی برایش حاصل نگشته بوده، مصادر و اسانید آنها را ذکر کرده است. از جمله در برخی از سخنان آن حضرت به مصادری مانند، «کتاب البیان و التبیین» عمرو بن بحر جاحظ؛ کتاب «المختضب» اثر مبرد؛ «الجَمَل» اثر واقدی، اشاره کرده است.[۲]
در سال‌های اخیر برای یافتن مصادر کلمات امام علی(ع) در نهج البلاغه تلاش‌هایی صورت گرفته و منابع آن سخنان را نشان داده‌اند. کتاب‌های زیر نمونه‌هایی از این تلاش‌ها است:
- مصادر نهج البلاغه، ضمیمه کتاب ماهو نهج البلاغه، هبه الدین شهرستانی.
- مدارک نهج البلاغه، هادی آل کاشف الغطاء.
- استناد نهج البلاغه، امتیاز علی خان عرشی رامپوری هندی.
- مصادر نهج البلاغه و اسانیده، عبدالزهراء الحسینی الخطیب.
- نهج البلاغه توثیقه و نسبته الی الامام علی(ع)، دکتر حامد حنفی.[۳]
طبق تحقیقات انجام شده در این زمینه معلوم شده است که ۸۷ خطبه و ۵۰ نامه و ۱۴۴ حکمت در منابع معتبر اهل سنت پیش از سیدرضی، ۳۷خطبه و ۷ نامه و ۴۶ حکمت در منابع شیعی پیش از رضی، ۵ خطبه و ۴ نامه و ۱۰۰ حکمت از منابع شیعی پس از سیدرضی ولی بدون استناد به او، و ۳ خطبه، ۱ نامه، و ۴۰ حکمت در منابع سنی هم عصر و پس از سیدرضی، نقل شده بوده است.[۴]
از سوی دیگر چون مرحوم سیدرضی در صدد جمع‌آوری سخنان بلیغ بوده، بخش‌های بعضی از خطبه‌ها را حذف کرده است و بعضی‌ها را نیاورده است لذا برخی از نویسندگان به تکمیل آن پرداختند و آثاری به صورت «مستدرک نهج البلاغه» تدوین گشت، علاوه آن که همه خطبه‌ها و نامه‌ها را با سند ذکر کرده‌اند، و یقین به صدور هر سخن باید بررسی سندی شود.
سبک‌شناسی
علاوه بر مطالب فوق باید افزود که یکی از راه‌های شناخت کلام شخصیت‌های برجسته دینی و تاریخی، شناسایی سخنان آنها از نوع سبک و سیاق کلام آنان و درجه فصاحت و بلاغت سخنان آنها است. با این حساب اگر کسی در نهج البلاغه نیک بیاندیشد، آن را دارای یک اسلوب ویژه، و از حیث فصاحت و بلاغت در اوج، خواهد دید و به یقینی در می‌یابد که تمامی این سخنان از یک شخص صادر شده است و از آن جایی که به تواتر و به صورت یقین انتساب برخی از سخنان آن به امام علی(ع) روشن است، معلوم می‌گردد که کل نهج البلاغه سخنان امیرالمؤمنین علی(ع) است.[۵]
منابع
- ↑ محمد تقی جعفری، ترجمه و تفسیر نهج البلاغه، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، تهران، چ دوم، ۱۳۵۸، ص۳۰۳.
- ↑ سبحانی، جعفر شیخ، تفسیر نهج البلاغه، قم، امام صادق(ع)، تهران، ص۳۰–۳۱.
- ↑ جعفری، محمد مهدی، آشنایی با نهج البلاغه، تهران، امیرکبیر، چاپ اول، ۱۳۶۴، ص۸۴–۸۵.
- ↑ جعفری، محمد مهدی، پژوهشی در اسناد و مدارک نهج البلاغه، انتشارات قلم، ۱۳۵۶، ص۲۰۳.
- ↑ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۵۴۶.