حدیث حریص‌تر شدن انسان بر آنچه منع می‌شود
 | این مقاله هماکنون به دست Fabbasi در حال ویرایش است. |
حدیث حریص‌تر شدن شدن بر انجام دادن آنچه از آن منع شده است در کتاب‌های اهل سنت از رسول خدا(ص) نقل شده است. خود اهل سنت اعتراف دارند که سند این حدیث ضعیف است. حدیث در کتاب‌های معتبر حدیثی شیعه نیامده است.
متن روایت
روایتی در کتاب‌های اهل سنت آمده است که رسول اکرم(ص) فرمود:
| « | إنّ ابنَ آدمَ لَحَریصٌ علی ما مُنِعَ[۱] همانا آدمی به آنچه از او بازدارند آزمند است. | » |
بررسی سند روایت
حدیث حریص‌تر شدن انسان بر آنچه منع شده است اولین بار در کتاب‌های جلال الدین سیوطی از علمای اهل سنت آمده است. مانند جامع الصغیر،[۲] جامع الاحادیث[۳] و جمع الجوامع[۴] آمده است.
سیوطی در کتاب جامع الاحادیث و جمع الجوامع بعد از ذکر روایت می‌گوید: عجلونی گفته است این حدیث را طبرانی نقل کرده است و در طریق او فردی به نام دیلمی وجود دارد که ضعیف است. علاوه بر این حدیث مرفوعه نیز می‌باشد.[۵]
در کتب دیگری از اهل سنت هم سند روایت ضعیف دانسته شده است.[۶]
روایت حریص‌تر شدن انسان بر آنچه منع شده است، در کتب روایی معتبر شیعه نیامده است. روایات دیگر هم به این مضمون نقل شده که یا سندی برای آنها ذکر نشده یا اینکه سند آنها ضعیف می‌باشد.[۷]
منع شدن از عملی اگر باعث بیشتر شدن مشکلات و حریص شدن انسان‌ها بر انجام آن عمل باشد، هزاران قانون مدنی، حقوقی، اجتماعی، تابلوهای ممنوعیت راهنمایی رانندگی و … نه تنها بازدارنده نخواهند شد و بلکه با استناد به اینگونه روایات چون باعث بیشتر شدن جرم می‌شوند، باید حذف شوند. عمل به اینگونه روایات به معنای بیهوده بودن دستورات الهی و اجتماعی خواهد شد زیرا خود این دستورات باعث زیادتر شدن گناهان خواهد شد.
منابع
- ↑ سیوطی، جلال الدین، جامع الصغیر، ج۱، ص۳۳۱.
- ↑ سیوطی، جلال الدین، جامع الصغیر، ج۱، ص۳۳۱.
- ↑ سیوطی، جلال الدین؛ جامع الاحادیث، ج۷، ص۱۱۶.
- ↑ سیوطی، جلال الدین، جمع الجوامع، ج۱، ص۶۹۱۹.
- ↑ سیوطی، جلال الدین؛ جامع الاحادیث، ج۷، ص۱۱۶. سیوطی، جلال الدین، جمع الجوامع، ج۱، ص۶۹۱۹.
- ↑ فتنی عاملی، محمد طاهر، تذکره الموضوعات، ص۱۷۲. عجلونی جراحی، اسماعیل، کشف الخفاء و مزیل الالباس، ج۱، ص۲۲۱. المناوی، عبد الرؤوف، فیض القدیر فی شرح الجامع الصغیر، ج۲، ص۵۱۸.
- ↑ شهید ثانی، منیه المرید، قم، دارالعلم، ۱۴۱۹ق، ص۱۹۱. نمازی، علی، مستدرک سفینه البحار، ج۷، ص۳۶۶. متقی هندی، علی، کنزالعمال، مدینه، مؤسسه الرساله، ۱۴۰۱ ق، ج۱۶، شماره ۴۴۱۴۵ و ۴۴۱۴۶.