ضمیر مذکر برای خدا
این مقاله هماکنون به دست Fabbasi در حال ویرایش است. |
خدا در قرآن برای خودش از ضمیرهای مذکر استفاده کرده است، آیا این یعنی جنس مذکر بهتراست؟
قرآن عربی است:﴿إِنَّا جَعَلْناهُ قُرْآناً عَرَبِیًّا لَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ؛ ما آن را قرآنی عربی قرار دادیم، باشد که بیندیشید﴾(زخرف:۳) لفظی که نه مؤنث حقیقی است[یادداشت ۱] و نه مؤنث مجازی[یادداشت ۲] و نه در خود لفظ علامت مؤنث وجود دارد، در دستور زبان عرب آن لفظ مذکر آورده میشود.[۱] در مقابل، عرب الفاظی را مؤنث میآورد که مونث حقیقی نیست و در قرآن نیز این قاعده به کار رفته است: ﴿وَ الشَّمْسِ وَ ضُحاها؛ سوگند به خورشید و تابندگیاش.﴾(شمس:۱) خورشید را چون در دستور زبان عرب مؤنث مجازی میدانند، قرآن طبق دستور زبان عرب ضمیر را مؤنث آورد نه اینکه خورشید در حقیقت مؤنث هست.[۲] ضمیرهایی که در قرآن به خدا برمیگردد مطابق دستور زبان عربی مذکر آمده است نه اینکه قرآن خدا را مذکر بداند.[نیازمند منبع]
استفاده کردن قرآن از دستور زبان عربی به این معنی نیست که خدا بین زن و مرد فرق گذاشته و عدالت را مراعات نکرده است. خدا جسم نیست تا مذکر یا مؤنث باشد.
منابع
- ↑ مونث حقیقی یعنی جنسیتش ماده باشد در مقابل جنس نر. «بابتی، عزیزه فوال، المعجم المفصل فی النحو العربی، بیروت، دار الکتب العلمیة، چاپ اول، بیتا، ج۲، ص۹۲۳.»
- ↑ مونث مجازی به لفظی گفته میشود که نه علامت تأنیث دارد و نه لفظ آن در ظاهر مذکر است. «بابتی، عزیزه فوال، المعجم المفصل فی النحو العربی، بیروت، دار الکتب العلمیة، چاپ اول، بیتا، ج۲، ص۹۲۳.»