استقلال حوزه‌های علمیه

سؤال

استقلال حوزه از نظام اسلامی با چه آسیب‌هایی روبرو خواهد بود؟

درگاه‌ها

استقلال، از مهمترین ویژگی حوزه‌های علمیه

حوزه‌های علمیه همیشه در طول تاریخ مستقل بودند؛ نه فقط در دوران حکومت‌های معارض با تشیع، بلکه حتی در دوران حکومت‌های شیعی مانند صفویه که در رأس کار قرار گرفتند و علمای بزرگی مثل محقق کرکی و پدر شیخ بهائی و بزرگان زیادی به ایران آمدند و در مناصب گوناگون دینی قرار گرفتند، هرگز این علما و شاگردان و تربیت شدگان آنها مقهور سیاست صفویه نشدند و در اختیار آنها قرار نگرفتند.

استقلال اقتصادی و سیاسی حوزه‌های شیعه از دولتها، سودها و زیانهایی را برای حوزه‌ها و حکومتهای دینی و شیعی دربرداشته و دارد. از یک سو، استقلال سیاسی و فکری عالمانِ شیعه و حوزه‌های علمیه، از برکات استقلالِ اقتصادی بوده است و بی‌نیازی حوزه از حاکمان و دولتمردان، دست آنان را در نقد و انتقاد از کارکرد آنان بازتر کرده است. عالمان شیعه در طول تاریخ با دولتها و دولتمردانی که راه ناصواب می‌پیمودند، برخورد می‌کردند و با ستم پیشگان به رویارویی برمی‌خاستند و مردم را از پیامدهای کارهای نادرست حکومتها می‌آگاهاندند. جنبشهایی چون نهضت تنباکو، نهضت مشروطیت، انقلاب عراق و انقلاب اسلامی ایران، همه و همه ریشه در حریت فکری و سیاسی عالمان شیعه و استقلال فکری و سیاسی آنان دارد که نشأت گرفته از استقلال اقتصادی است.

استقلال حوزه در بیان عالمان

آیت اللّه سید محمود طالقانی، سالها پیش حوزه‌های علوم دینی را به اهمیت استقلال سیاسی توجه داده و آن را از عوامل عزت نفس و موفقیت روحانیت شیعه در عمل به وظایف خود شمرده است. شهید مطهری نیز، استقلال اقتصادی روحانیت شیعه را از مزایای مهم آن شمرده و استقلال سیاسی و موفقیت حوزه‌ها و علمای شیعی را در مبارزه با فساد و انحرافات بزرگ، از پیامدهای مبارک آن دانسته است.

مقام معظم رهبری درباره استقلال حوزه می‌گوید: «استقلال حوزه به معنای انعزال حوزه از دستگاه‌های جاری کشور یا عدم برقراری ارتباط عناصر حوزه با کارهای خارج از حوزه نیست. مستقل بودن حوزه به این نیست که حوزویان در قبال نظام و دستگاه‌های حکومت اسلامی احساس مسؤولیت نکنند و در امور حکومتی شرکت نداشته باشند. معنای استقلال حوزه این است که همچنان که روحانیت شیعه تاکنون مستقل و به خود متکی بوده است و مدیریت آن از درون حوزه‌ها جوشیده و به‌طور طبیعی انجام شده، نه به صورت تحمیلی و خارج از حوزه، از این به بعد هم باید همین استقلال ادامه پیدا بکند.»

بنیان حوزه‌های علمیّه شیعه هماره بر استقلال در برابر حاکمیّتها استوار بوده است.

نهاد حوزه‌های دینی در مکتب فکری و سیاسی رهبرانی شکل گرفته است که هماره منادی مبارزه با استکبار و سلطه‌های جبّار بوده‌اند و بر این اساس ماهیّت این نهاد ماهیّتی استقلال خواه و بیزار از تقرّب به سلطه‌ها بوده و هست و شرط چنگ انداختن به ریسمان الهی را کفر به طاغوتیان می‌دانسته و می‌داند. این رهنمود الهی در اندیشه سیاسی و حتی فقهی امامیه تأثیری شگرف داشته است چنان‌که شهید اوّل در عصر غیبت امام قضاوت فقیهی که تمامی شرایط افتا را دارد نافذ است پس اگر کسی به قاضیان درباری و وابسته به جائران روی آورد گناهکار خواهد بود. شالوده این حوزه‌ها بر زهد و تقوا و عبودیّت حق و حرّیت در قبال سلطه‌های باطل استوار گشته است.

پایه‌های استقلال حوزه‌های شیعی بر تعالیم و رهنمودهای معصومین بنا شده است. پیامبر گرامی اسلام می‌فرماید: بر شما باد که از نزدیکی و خدمتکاری سلطان و اطرافیان وی بپرهیزید زیرا کسی که نزدیک تر به سلطه‌ها و حامیان واطرافیان سلطه‌ها باشد از خداوند به همان اندازه دورتر است و کسی که همدمی سلطان را بر خدا ترجیح دهد خداوند ورع و پرهیزکاری را از او بگیرد و سرگردانش قرار دهد. رسول خدا(ص) فرمود: فقیهان امین رسولانند تا زمانی که وارد دنیا نشوند [دنیازده نشوند و آلوده به مادیّات نگردند] از پیامبر(ص) پرسش شد وارد شدن فقیهان در دنیا به چه معناست؟ پیامبر فرمود: منظور از ورود به دنیا پیروی از سلطان است. آن گاه که فقیهان پیرو سلطه‌ها شدند از ایشان بر حذر باشید که برای دینتان خطر ساز خواهد بود.

مرحوم آیت اللّه العظمی گلپایگانی نسبت به حفظ حوزه علمیه بخصوص حوزه علمیه قم اهتمام بسیار داشتند و همیشه تلاش داشتند که حوزه از هم متلاشی نشود و مکرر می‌فرمود: خداوند مقدّر کرد که ما بتوانیم در داخل کشور از این حوزه دفاع کنیم و حوزه را حفظ کنیم و روی استقلال حوزه خیلی حساس بودند. در رژیم گذشته یکوقت اداره اوقاف در نظر گرفته بود که در حوزه دخالت کند تنها کسی که در برابر آنها ایستاد و مقاومت کرد حضرت آیت اللّه العظمی گلپایگانی بود. فرموده بود: ما اجازه نمی‌دهیم مقامات دولتی در حوزه دخالت کنند و به استقلال حوزه لطمه وارد سازند، ایشان خیلی تأکید داشته نسبت به استقلال حوزه.

اگر موجودیت، اصالت و استقلالِ حوزه‌های علمیه شیعه حفظ شود، این حوزه‌ها بهترین سنگری هستند که می‌توانند زیربنا و استخوان‌بندیِ جامعه و نظام اسلامی را آن گونه که لازم است، حفظ کنند.

ماهیت حوزه این است که هیچ جناحی در حوزه تسلط نداشته باشد، برای این‌که این مانع از آزاداندیشی اوست، مانع از این است که فقط برای خدا فکر کند و حرف بزند. اگر ما مردم و روحانیت را به هر نحوی از هم جدا کردیم، این استقلال حوزه را به هم می‌زند.

آیت الله گرامی از مراجع تقلید، گفته است مهم‌ترین چیزی که برای روحانیت مسئله است بعد از پیوند معنوی با مقامات الهی استقلال حوزه است.

آیت الله صافی گلپایگانی استقلال حوزه‌ها را بسیار مهم و آن را افتخاری برای شیعه دانست. وی تأکید کرد که استقلال حوزه‌های علمیه هرچه بیش‌تر برقرار شود و تمام تصمیمات و برنامه‌ریزی‌های مرتبط با حوزه در همه جهات، زیر نظر حوزه و علما و حوزویان باشد، خط موفق و واقعی حوزه‌های علمیه محفوظ می‌ماند؛ خطی که به‌گفتهٔ این مرجع تقلید، از اسلاف این نهاد بابرکت و مهم برجای مانده است. بر این اساس، عدم دخالت مطلق نهادها و اشخاص خارج از حوزه‌های علمیه در مدیریت آن، اصلی‌ترین شاخص استقلال حوزه‌هاست.

آیت الله گرامی معتقد است مدیریت حوزه فقط باید به‌دست مراجع باشد. او سپس اضافه می‌کند که امام خمینی هم همین عقیده را داشته است. آیت‌ﷲ گرامی در بیانی دیگر، نتیجه عدم استقلال حوزه را از بین رفتن استقلال و احترام روحانیت در جامعه و از بین رفتن نفوذ آن در بین مردم می‌داند. او در صریح‌ترین بخش سخنانش، از رویکردهای موجود انتقاد می‌کند و می‌گوید: اکنون طوری شده است که اگر هم ملاقاتی با مراجع بکنند، بعد از این است که کارها و تصمیم‌گیری‌ها انجام شده است؛ سپس آقایان مراجع را هم در جریان می‌گذارند.

آیت الله شبیری زنجانی، حفظ استقلالی مالی حوزه‌های علمیه از دولت‌ها را یک ضرورت دانستند و تصریح کردند دست حوزه نباید مقابل دیگران دراز باشد.

حفظ استقلال حوزه در تمام جهات طبق توصیه‌های امام امت و مقام معظم رهبری و مراجع عظام از اهدافی است که در اساسنامه شورای عالی حوزه‌های علمیه آمده است.