مدت بارداری حضرت مریم(س)

سؤال

مریم(س) که با معجزه باردار شد، چه مدت، دوره بارداری را گذراند؟

قرآن بارداری حضرت مریم را به‌صورت معجزه و بدون ارتباط جنسی دانسته اما در مورد دوره بارداری حضرت مریم سخنی نمی‌گوید.^[۱]

براساس نظر برخی مفسران دوره بارداری مریم(ع)‌ به مانند دیگر زنان، نه ماه بوده است. این افراد معتقدند خداوند مَدح مریم در این واقعه را آورده و اگر دوره بارداری مریم نیز معجزه بوده، باید در قرآن می‌آمد. نبود این مسئله نشان می‌دهد مریم به مانند دیگر زنان دوره بارداری را گذرانده است.^[۲] همچنین ترس مریم از تهمت دیگران را نشانه دیگری دانسته‌اند که مردم احتمال بارداری مریم را می‌دانستند. اما در صورت دوره بارداری یک ساعته، این احتمال وجود نداشت که به مریم تهمت بزنند. ابن‌کثیر عالم اهل‌سنت در قرن هشتم^[۲] و طنطاوی مفسر معاصر اهل‌سنت^[۳] این قول را نظر مشهور دانسته‌اند.

گروهی معتقدند دوره بارداری مریم(ع) نیز معجزه بوده و دوره بارداری مریم یک ساعت بوده است.^[۴] این افراد معتقدند خداوند بلافاصله پس از داستان بارداری به ماجرای زایمان مریم پرداخته و در اینجا از حرف فاء استفاده کرده که به معنای تعقیب و پشت سرهم بودن است.^[۴] برخی روایات نیز این قول را تأیید می‌کند.^[۴]

محمدتقی مدرسی از مفسران معاصر شیعه معتقد دوره شش ماه بارداری قوی‌تر بوده و برخی روایات نیز آن‌را تأیید می‌کند.^[۵] اقوال دیگری مانند هشت ماه^[۶] و ... نیز ذکر شده است.^[۷]

آیت الله مکارم شیرازی از مفسران شیعه معتقد است اين موضوع، تأثير چندانى در هدف این داستان ندارد.^[۱] روايات در اين زمينه،‌ مطالب مختلفی را نقل کرده‌اند.^[۱] مفسران نیز نظرات مختلفی را ارائه کرده‌اند:

منابع

↑ ^۱٫۰ ^۱٫۱ ^۱٫۲ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج‏۱۳، ص۴۰، تهران، دارالکتب الإسلامیة، ۱۳۷۴ش.
↑ ^۲٫۰ ^۲٫۱ ابن‌کثیر دمشقی، تفسیر القرآن العظیم، ج۵، ص۱۹۶، بیروت، دارالکتب العلمیة، منشورات محمدعلی بیضون، ۱۴۱۹ق.
↑ طنطاوی، التفسیر الوسیط للقرآن الکریم، ج۹، ص۲۷، بی‌نا، بی‌جا، بی‌تا.
↑ ^۴٫۰ ^۴٫۱ ^۴٫۲ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج۱۴، ص۲۲۵، بیروت، مؤسسة الطبع و النشر، ۱۴۱۰ق.
↑ مدرسی، سید محمد تقی، من هدی القرآن، ج۷، ص۳۱،‌ تهران، دارمحبی الحسین، ۱۴۱۹ق.
↑ شیخ طوسی، التبیان فی تفسیر القرآن، ج۷، ص۱۲۰، بیروت، داراحیاء التراث العربی، بی‌تا.
↑ فخر رازی، مفاتیح الغیب، ج۲۱، ص۵۲۵، بیروت، داراحیاء التراث العربی، ۱۴۲۰ق.

[:0-1] ۱٫۰ ^۱٫۱ ^۱٫۲ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج‏۱۳، ص۴۰، تهران، دارالکتب الإسلامیة، ۱۳۷۴ش.

[:2-2] ۲٫۰ ^۲٫۱ ابن‌کثیر دمشقی، تفسیر القرآن العظیم، ج۵، ص۱۹۶، بیروت، دارالکتب العلمیة، منشورات محمدعلی بیضون، ۱۴۱۹ق.

[3] طنطاوی، التفسیر الوسیط للقرآن الکریم، ج۹، ص۲۷، بی‌نا، بی‌جا، بی‌تا.

[:1-4] ۴٫۰ ^۴٫۱ ^۴٫۲ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج۱۴، ص۲۲۵، بیروت، مؤسسة الطبع و النشر، ۱۴۱۰ق.

[5] مدرسی، سید محمد تقی، من هدی القرآن، ج۷، ص۳۱،‌ تهران، دارمحبی الحسین، ۱۴۱۹ق.

[6] شیخ طوسی، التبیان فی تفسیر القرآن، ج۷، ص۱۲۰، بیروت، داراحیاء التراث العربی، بی‌تا.

[7] فخر رازی، مفاتیح الغیب، ج۲۱، ص۵۲۵، بیروت، داراحیاء التراث العربی، ۱۴۲۰ق.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]