مسیر هجرت امام رضا(ع) از مدینه تا مرو
 | این مقاله هماکنون به دست Shamloo در حال ویرایش است. |
امام رضا(ع)، پس از قبول ولی‌عهدی، برای رسیدن به خراسان از چه شهرهای ایران عبور کردند؟
تأثیر هجرت و بستر آن
هجرت امام رضا(ع) از مدینه به مرو به‌دستور و اجبار مأمون عباسی که به ماجرای ولایتعهدی امام رضا(ع) از سوی مأمون انجامید را یکی از مسائل بحث‌برانگیز تاریخ اسلام[۱] و مهم‌ترین دوره زندگی امام رضا(ع)[۲] تلقی کرده‌اند. گفته شده که هجرت امام رضا(ع) از مدینه به مرو، علاوه بر تأثیر سیاسی که در رابطه با پذیرش ولایتعهدی از سوی امام رضا(ع) داشته، تأثیر قابل توجهی در روند تشیع در ایران داشته است؛ هجرت علویان به ایران و تأثیر معنوی سفر امام و حرم او در ایران از جمله این تأثیرات بر شمرده شده است. [۳] از جمله تأثیرات این سفر ایجاد قدمگاه‌های مختلف برای امام رضا(ع) دانسته شده که همیشه مورد توجه معنوی مردم ایران بوده است.
مأمون عباسی پس از غلبه بر برادرش و رسیدن به خلافت امام رضا(ع) را به خراسان فراخواند و ولایت عهدی خود را به او سپرد.[۴] محققان برای این عمل مأمون دلایلی برشمرده‌اند؛ از جمله، کاستن از خطر سیاسی امام با زیر نظر گرفتن او، جلوگیری از شورش علویان، سوءاستفاده از جایگاه امام برای ایجاد مشروعیت برای خلافت خود.[۵] به گفته مرتضی مطهری مأمون امام(ع) را احضار کرد بدون اینکه موضوع احضار برای امام روشن باشد. او نه تنها امام را، بلکه عده زیادی از آل ابی‌طالب را از مدینه، تحت نظر و بدون اختیار، به مرو احضار کرد. مأمون کسانی را مأمور آوردن امام(ع) کرد که فوق‌العاده با امام دشمنی داشتند. مأمور اصلی شخصی به نام رجاء بن ضحاک از اقوام وزیر مأمون، فضل بن سهل، بود. او را فردی به نام جلودی همراهی می‌کرد که با امام دشمنی فوق‌العاده داشت.[۶]
مسیر هجرت
به گزارش منابع، مأمون به مأموران خود دستور داد که امام را از مسیری به خراسان بیاورند که از مراکز شیعه‌نشین عبور نکند؛ زیرا از قیام علویان بیم داشت؛ به همین دلیل، دستور داده شد که امام(ع) را از طریق کوفه و عراق نیاورند و از طریق بصره و خوزستان و فارس به نیشابور و سپس مرو بیاورند.[۷]
در برخی منابع، زمان حرکت امام(ع) از مدینه به خراسان آخر سال ۲۰۰ق به قلم آمده است.[۸]
منابع
- ↑ الدوری، عبدالعزیز، العصر العباسی الاول، بیروت، دار الطلیعه، ۱۹۹۷م، ص۱۶۱.
- ↑ جعفریان، رسول، حیات فکری و سیاسی امامان شیعه، تهران، نشر علم، ۱۳۹۰ش، ص۵۲۴.
- ↑ ؟
- ↑ محمدی، حسین، رضانامه (فرهنگ جامع الفبایی امام رضا)، قم، انتشارات مشهور، ۱۳۹۲ش، ص۸۰۴-۸۰۵.
- ↑ جعفریان، حیات فکری و سیاسی امامان شیعه، ص۵۲۵-۵۳۰.
- ↑ مطهری، مرتضی، سیری در سیره ائمه اطهار، تهران، انتشارا صدرا، ۱۳۷۴ش، ص۲۱۱.
- ↑ مطهری، سیری در سیره ائمه اطهار، ص۲۱۱.
- ↑ نوبختی، حسن بن موسی، فرق الشیعه، بیروت، دار الاضواء، ۱۴۰۴ق، ص۸۷.