آقا محمدرضا قمشه‌ای
جایگاه
زندگی، تحصیل و تدریس
محمدرضا فرزند ابوالقاسم قمشه‌ای در سال ۱۲۴۱ق در شهر قمشه به‌دنیا آمد. پدر او شیخ ابوالقاسم از فضلای زمان خود بود. از ابتدای تحصیلات او اطلاعی در دست نیست. اما تحصیلات فلسفی و عرفانی او در مکتب فلسفی اصفهان انجام شد و از استادان او در اصفهان در منابع یاد شده است.[۱] قمشه‌ای پس از رسیدن به مقام استادی در فلسفه و عرفان نظری در اصفهان به مقام استادی رسید و به تدریس فلسفه و عرفان نظری پرداخت.[۲]
در سال ۱۲۸۸ق، که اصفهان دچار قحطی شده بود، قمشه‌ای اموال خود را فروخت و صرف طلاب فقیر کرد و بعد از آن به تهران مهاجرت کرد.[۳] برخی علت مهاجرت او به تهران را عرض شکایت از برخی اصحاب قدرت در اصفهان قلمداد کرده‌اند؛ اما، احتمال داده‌اند که رونق‌یافتن مکتب فلسفی تهران و مهاجرت برخی فیلسوفان و عارفان بزرگ به آنجا دلیل اصلی مهاجرت قمشه‌ای به تهران باشد.[۴]
قمشه‌ای پس از مهاجرت به تهران در مدرسه میرزا شفیع صدراعظم، در جلوخان مسجد شاه، به تدریس پرداخت.[۵] او در تهران تا پایان عمر به تدریس حکمت متعالیه، حکمت اشراق و عرفان نظری پرداخت.[۶] قمشه‌ای در اول صفر ۱۳۰۶ق در تهران درگذشت. درباره مدفن او اختلاف وجود دارد: برخی معتقدند که او در آرامگاه ابن‌بابویه به خاک سپرده شده است؛ اما، جلال‌الدین همایی نقل کرده که خود قبر قمشه ای را در سر قبر آقا (مقبره میرزا ابوالقاسم امام جمعه در محله مولوی تهران) دیده و زیارت کرده است.[۷]
ويژگی‌های ظاهری و باطنی
استادان
استادان آقا محمدرضا قمشه‌ای عموماً از فیلسوفان و عرفای مکتب فلسفی اصفهان بودند؛ از جمله:
- سید رضی لاریجانی مازندرانی (درگذشته ۱۲۷۰ق) بزرگان عرفان نظری[۸] که در اواخر عمر به تهران آمد و به تدریس عرفان نظری ابن‌عربی پرداخت.[۹] سید حسین نصر تربیت آقامحمدرضا قمشه‌ای را بزرگ‌ترین خدمت سید رضی لاریجانی به حوزه فلسفی تهران به‌شمار برده است.[۱۰]
- ملا محمدجعفر بن محمدصادق لاهیجی (درگذشته بعد از ۱۲۵۵ق).
- میرزا حسن بن آخوند ملاعلی نوری.[۱۱]
شاگردان
آقا محمدرضا قمشه ای شاگردان بسیاری در حکمت و عرفان پرورش داد که آنان را موجب انتشار حکمت و عرفان در ایران قلمداد کرده‌اند. در منابع تا پنجاه شاگرد، که همه از بزرگان مکتب فلسفی تهران بوده‌اند، را برای او ثبت کرده‌اند؛ از جمله:
- آقا میرزا ابراهیم بن ابوالفتح ریاضی زنجانی (درگذشته ۱۳۵۱ق).
- شیخ الرئیس ابوالحسن میرزا حیرت قاجار (درگذشته ۱۳۳۶ق).
- جلال‌الدین ابوالفضل عنقای طالقانی (۱۲۶۶-۱۳۳۳ق).
- میرزا ابوالفضل طهرانی (۱۲۷۳ــ۱۳۱۷ق).
- ابوالقاسم بن عبدالحمید تفرشی (درگذشته بعد از ۱۳۰۹ق).
- آقا شیخ اسدالله یزدی (درگذشته ۱۳۳۸ق).
- میرزا اسماعیل تفرشی (درگذشته ۱۳۲۲ق).
- جهانگیرخان قشقایی (۱۲۴۳-۱۳۲۸ق).
- میرزا حسن کرمانشاهی (درگذشته ۱۳۳۶ق).
- میرزا عبدالله ریاضی رشتی (درگذشته ۱۳۰۶ق).
- آخوند ملاعلی سمنانی (درگذشته ۱۳۳۵ق)
- میرزا علی‌اکبر حکمی یزدی (درگذشته ۱۳۴۴ق).
- آقا شیخ علی اکبر نهاوندی (۱۲۷۸-۱۳۶۹ق).
- میرزا محمدباقر اصطهباناتی شیرازی (درگذشته ۱۳۲۶ق).
- آقا میرزا محمود کهکی قمی (۱۲۷۰-۱۲۴۶ق).
- میرزا هاشم اشکوری (درگذشته ۱۳۳۲ق).[۱۲]
آثار
منابع
- ↑ صدوقی‌سها، منوچهر، تحریر ثانی تاریخ حکماء و عرفای متأخر، تهران، انتشارات حکمت، ۱۳۸۱ش، ص۲۶۱.
- ↑ شیرازی، طرائق الحقائق، ج۳، ص۵۰۸.
- ↑ شیرازی، محمدمعصوم، طرائق الحقائق، تحقیق محمدجعفر محجوب، تهران، کتابخانه سنایی، بی‌تا، ج۳، ص۵۰۸.
- ↑ صدوقی‌سها، تحریر ثانی تاریخ حکماء و عرفای متأخر، ص۲۶۵.
- ↑ شیرازی، طرائق الحقائق، ج۳، ص۵۰۸.
- ↑ صدوقی سها، تاریخ حکماء و عرفای متأخر، ص۲۶۵؛ نصر، سید حسین، «تهران- حوزه فلسفی و عرفانی تهران»، دانشنامه جهان اسلام، تهران، بنیاد دایرة‌المعارف اسلامی، ۱۳۸۳ش، ج۸، ص۷۵۱.
- ↑ شیرازی، طرائق الحقائق، ج۳، ص۵۰۸-۵۰۹.
- ↑ مدرس طهرانی، آقاعلی بن عبدالله، مجموعه مصنفات حکیم مؤسس آقاعلی مدرس طهرانی، تحقیق محسن کدیور، تهران، انتشارات اطلاعات، ۱۳۷۸ش، مقدمه مصحح، ج۱، ص۲۴.
- ↑ نصر، «تهران- حوزه فلسفی و عرفانی تهران»، ص۷۵۰.
- ↑ نصر، «تهران- حوزه فلسفی و عرفانی تهران»، ص۷۵۰.
- ↑ صدوقی‌سها، تحریر ثانی تاریخ حکماء و عرفای متأخر، ص۲۶۱.
- ↑ صدوقی سها، تاریخ حکماء و عرفای متأخر، ص۲۸۹-۳۰۷.