توصیف ماه رمضان به ماه خدا
ماه رمضان چرا و توسط چه کسانی ماه خدا خوانده شده است؟
توصیف ماه رمضان به ماه خدا توسط پیامبر اسلام(ص) و دیگر امامان بوده و با تعابیری مانند «شهر الله؛ ماه خدا»[۱] و «شهر الله الأکبر؛ بزرگترين ماه خداوند»[۲] از این ماه یاد شده است. ماه رمضان به‌جهت خصوصیاتی از جمله جاری‌شدن برکات و خیرات الهی، فرصت بهتر برای توبه و بازگشت به سمت خداوند و ماه نزول قرآن برای هدایت و راهنمایی بشر، بر ماه‌های دیگر شرافت و فضیلت داشته و ماه خداوند خوانده شده است.
پیامبر اسلام ماه رمضان را ماه خداوند دانسته و توصیه کرده در این ماه ذکرهایی مانند تهلیل (لا اله الا الله) تکبیر (الله اکبر) تحمید (الحمدلله) و تسبيح (سبحان‌الله) را زیاد تکرار کنند.[۳] روایات دیگری نیز از پیامبر اسلام نقل شده که شعبان را ماه خود و رمضان را ماه خداوند دانسته است.[۴]
امام سجاد(ع) در وداع با ماه رمضان، دعایی دارد که در آن چنین می‌گوید: «بدرود اى بزرگترين ماه خداوند (شَهْرَ اللَّهِ الْأَكْبَرَ)».[۲] امام صادق(ع) پس از آنکه آیه «همانا عدد ماه‌های سال نزد خدا در کتاب خدا دوازده ماه است»[۵] را ذکر کرد، اولین این ماه‌ها را ماه خدواند دانسته و آن‌را رمضان معرفی می‌کند.[۶]
پیامبر اکرم(ص) در خطبه‌ای معروف به خطبه شعبانیه، ماه رمضان را ماه خدا معرفی کرده و آن‌را چنین توصیف می‌کند که «ماه خدا با برکت و رحمت و مغفرت به شما روی آورد. ماهی که نزد خدا از همه ماه‌ها برتر و روزهایش بر همه روزها، شب‌هایش بر تمام شب‌ها و ساعاتش بر همه ساعات افضل است. ماهی است که شما در آن به میهمانی خدا دعوت شده، مورد لطف او قرار گرفته‌اید و ... .»[۷]
در برخی روایات از ماه رجب نیز به عنوان ماه خداوند تعبیر شده و در آن روایت، ماه رمضان ماه امت پیامبر دانسته شده است.[۸]
منابع
- ↑ ابن حیون، نعمان بن محمد مغربی، دعائم الإسلام، محقق و مصحح: آصف فیضی، قم، مؤسسة آل‌البیت علیهم السلام، چاپ دوم، ۱۳۸۵ق، ج۱، ص۲۸۳.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ علی بن الحسین علیه السلام، الصحیفة السجادیة، دفتر نشر الهادی، قم، چاپ اول، ۱۳۷۶ش، ص۱۹۸.
- ↑ اشعری قمی، احمد بن محمد بن عیسی، النوادر، مدرسة الإمام المهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف، قم، چاپ اول، ۱۴۰۸ق، ص۱۷-۱۸.
- ↑ شیخ صدوق، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، قم، دارالشریف الرضی للنشر، چاپ دوم، ۱۴۰۶ق، ص۵۹.
- ↑ سوره توبه، آیه۳۶.
- ↑ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق و مصحح: علی‌اکبر غفاری، محمد آخوندی، تهران، دارالکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۶۶.
- ↑ حر عاملی، وسائل الشیعه، قم، مؤسسه آل‌البیت، چاپ دوم، ۱۴۱۴ق، ج۱۰، ص۳۱۳.
- ↑ شیخ صدوق، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ۱۴۰۶ق، ص۵۴.