دادگاه ویژه روحانیت

نسخهٔ تاریخ ‏۲۳ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۴۳ توسط Shamloo (بحث | مشارکت‌ها)
سؤال

چرا دادگاه روحانیون از دادگاه مردم جدا است؟

درگاه‌ها
حوزه-و-روحانیت.png


با توجه به اینکه انعکاس برخی تخلفات روحانیان در سطح عمومی جامعه، هر چند کم، موجب کاهش اعتماد عمومی مردم به روحانیت می‌شد و تضعیف باورهای دینی را در برخی افراد به دنبال داشت، دادسرا و دادگاه ویژه‌ای برای رسیدگی به تخلفات روحانیان در نظر گرفته شد.

تاریخچه

دادسرا و دادگاه ویژهٔ روحانیت برای اولین بار به حکم امام خمینی در سوم خرداد ماه ۱۳۵۸ تشکیل شد. این دادسرا و دادگاه در سال ۱۳۶۴ منحل شد.[۱] در تاریخ ۲۵ خردادماه ۱۳۶۶ دستور تشکیل مجدد این دادسرا و دادگاه از سوی امام خمینی به علی رازینی داده شد.[۲]

آیین‌نامهٔ ۴۷ ماده‌ای دادرسی مستقل این دادسرا و دادگاه با عنوان «آیین‌نامهٔ دادسراها و دادگاه‌های ویژهٔ روحانیت» در تاریخ ۱۴ مرداد ۱۳۶۹ به تأیید مقام رهبری جمهوری اسلامی رسید. از این تاریخ، این آیین‌نامه، بدون تصویب مجلس و طی مسیر قانون‌گزاری، با درج در روزنامه‌های رسمی در سال ۱۳۶۹ مبنای رسیدگی در دادسرا و دادگاه ویژهٔ روحانیت شد.[۳]

وظایف

.

انتقادات و پاسخ‌ها

ایجاد دادگاه‌های ویژه اختصاص به روحانیت نداشت و دادگاه ویژهٔ نظامیان، قضات، خانواده و اطفال نیز در دستگاه قضایی پیش‌بینی شده است.

منابع

  1. دریابادی، محمدزمان، دادسرا و دادگاه ویژه روحانیت، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، ۱۳۸۳، ص ۸۰.
  2. امام خمینی، روح الله موسوی، صحيفه امام خمینی، تهران، مؤسسهٔ تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ج ۱۰، ص ۲۷۹.
  3. دریابادی، دادسرا و دادگاه ویژه روحانیت، تهران، ص ۸۰.