دادگاه ویژه روحانیت
این مقاله هماکنون به دست Shamloo در حال ویرایش است. |
چرا دادگاه روحانیون از دادگاه مردم جدا است؟
با توجه به اینکه انعکاس برخی تخلفات روحانیان در سطح عمومی جامعه، هر چند کم، موجب کاهش اعتماد عمومی مردم به روحانیت میشد و تضعیف باورهای دینی را در برخی افراد به دنبال داشت، دادگاه ویژهای برای رسیدگی به تخلفات روحانیان در نظر گرفته شد.[۱]
ایجاد دادگاههای ویژه اختصاص به روحانیت نداشته و دادگاه ویژه نظامیان، قضات، خانواده، اطفال نیز در دستگاه قضایی پیشبینی شده است.
با وجود سلامت اکثریت قریب به اتفاق روحانیت، عملکرد و رفتار عده معدودی از آنان نباید موجب سلب اعتماد مردم به روحانیت و تخریب باورهای دینی در میان جامعه شود، از این رو دادگاه ویژه روحانیت در نظر گرفته شده است و این به معنای جدا بودن روحانیت از مردم نیست و روحانیت متعهد همواره با مردم و در کنار مردم بوده و هست.
از این رو حضرت امام دستور تشکیل دادگاه ویژه روحانیت را دادند و پس از رحلت ایشان، مقام معظم رهبری دستور تدوین آییننامه و ضوابط و مقررات این دادگاه را دادند و در این راستا «آییننامه دادسراها و دادگاههای ویژه روحانیت» مشتمل بر ۴۷ ماده تدوین شد که در ۱۵ مرداد ۱۳۶۹ش، به تصویب رسید.
منابع
- ↑ امام خمینی، روح الله موسوی، صحيفه نور، ج ۶، ص ۲۵۳