حضرت مریم(س)
 | این مقاله هماکنون به دست Rezapour در حال ویرایش است. |
حضرت مریم چه جایگاه و مقام و منزلتی داشته است؟
زندگی‌نامه
جایگاه
قرآن مریم(س) را به عنوان الگو برای تمام مؤمنان معرفی شده است. در متون عرفانی،حضرت مریم(س) از جمله اولیاءالله و دارای مقام ولایت خاصه است.[۱] قرآن براى حضرت مريم (س) مقاماتى ارزشمند، چون اصطفا، طهارت و گفتگو با فرشتگان[۲] برمى‌شمارد.[۳] در اصطلاح اسلامی به کسانی که نبی و رسول نیستند اما از سوی خداوند با آنان سخن گفته می‌شود همانند حضرت مریم، به آنان محدَّث گفته می‌شود.[۴] قرآن نام مریم(س) را به عنوان یک پیغمبر نبرده است اما معجزات و خوارق عادات و الهامات و القائاتی برای مریم(س) نقل می‌کند.[۵]
قرطبی، مفسر قرن هفتم،[۶] و تقی الدین سُبْکی، از فقها و محدثان اهل سنت در قرن هشتم قمری،[۷] به نبوت حضرت مریم معتقد بودند؛ زیرا خداوند به واسطه فرشته به مانند دیگر پیامبران به او وحی رساند. آیه ۴۲ سوره آل عمران و ذکر نام مریم در کنار دیگر پیامبران، از دلایل نبوت مریم شمرده شده است.[۸]
مریم، دختر عمران و مادر حضرت عیسی(ع) به عنوان الگو و اسوه زنان معرفی شده است.
| « | وَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلا لِلَّذِینَ آمَنُوا ... وَ مَرْیَمَ ابْنَتَ عِمْرَانَ الَّتِی أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا فَنَفَخْنَا فِیهِ مِنْ رُوحِنَا وَصَدَّقَتْ بِکَلِمَاتِ رَبِّهَا وَکُتُبِهِ وَ کَانَتْ مِنَ الْقَانِتِینَ و خداوند برای مؤمنان به مریم دختر عمران مثال زده که دامان خود را پاک نگه داشت، و ما از روح خود در آن دمیدیم، او کلمات پروردگار و کتاب‌هایش را تصدیق کرده و از مطیعان فرمان خدا بود.[۹] |
» |
در قرآن نام هیچ زنی جز مریم برده نشده است. بر اساس آیات قرآن، فرشتگان با مریم سخن گفتند و او را به عیسی(ع) مژده دادند. آیه ۴۲ سوره آل‌عمران از برگزیدن حضرت مریم خبر می‌دهد. در آیات دیگری آمده که حضرت مریم، دامان خود را حفظ کرده، خداوند از روح خود بر او دمید، او تصدیق کننده کلمات و کتاب خداوند و مطیع خداوند بود.[۱۰] کفیل حضرت مریم، به امر خداوند، زکریا بود.[۱۱]
عفت و پاکدامنی
در دو جای قرآن خداوند به عفت و پاکدامنی حضرت مریم تصریح دارد:﴿أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا...؛ دامان خود را پاک نگه داشت.﴾[۱۲] در اين آيه به مقام مريم و عظمت و احترام او و فرزندش حضرت مسيح (ع) اشاره شده است.[۱۳] از حضرت مریم در دو جا نقل شده است که دست بشری به من نرسیده است.[۱۴] از دیدگاه عرفا، کرامات مریم(س) نتیجه دوری از شهوت و غضب و غلبه بر نفسانیت و نشانه صدق او بود.[۱۵]
صداقت
از ویژگی‌هاى بارز مریم صداقت اوست. قرآن حضرت مریم را صدیقه معرفی می‌کند﴿وَأُمُّهُ صِدِّيقَةٌ؛ و مادرش زنى بسيار راستگو بود.﴾(مائده:۷۵) صدیقه صیغه مبالغه است به معنای بسیار راستگو. برخی آن را به معنای تصدیق‌کننده حق دانسته اند.[۱۶]
طهارت
| « | ﴿يَا مَرْيَمُ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَاكِ وَطَهَّرَكِ وَاصْطَفَاكِ عَلَىٰ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ؛ (فرشتگان): اى مريم، خداوند تو را برگزيده، پاک ساخته و تو را بر زنان جهان برترى داده است﴾(آل‌عمران:۴۲) |
» |
مطهر بودن از خصایل حضرت مریم است. خداوند در قرآن می‌فرماید مریم را پاک و مطهر ساختیم: ﴿وَإِذْ قَالَتِ الْمَلَائِكَةُ يَا مَرْيَمُ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَاكِ وَطَهَّرَكِ وَاصْطَفَاكِ عَلَىٰ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ؛ و [ياد كن] هنگامى را كه فرشتگان گفتند: «اى مريم، خداوند تو را برگزيده و پاك ساخته و تو را بر زنان جهان برترى داده است.»﴾(آل عمران:۴۲) مفسران تطهیر در آیه را به معنای عصمت گرفته‌اند.[۱۷] مریم(س) در اثر حفظ عفت و پاکدامنى و در اثر ارتباط با روح غیبى به مقام «مصدقین» و «قانتین» رسید.[۱۸]
عبادت
خداوند در قرآن به حضرت مریم دستور به عبادت می‌دهد[۱۹] در قرآن مریم(س) را از قانتین معرفی می‌کند[۲۰] که هم به معنای فرمانبردار است و هم به معنای اهل قنوت و طاعت. مفسران در شرح قانتین گفته‌اند مریم پیوسته در طاعت خدا بود.[۲۱]
بارداری و فرزندی به نام عیسی(ع)
حضرت مریم براساس ظاهر آیات قرآن و تصریح روایات، بدون روش‌های معمولِ بارداری، باردار شده است.[۲۲] قرآن باردار شدن حضرت مریم را با تعبیر «فَنَفَخْنا؛ دمیدیم» یاد کرده[۲۳] و خلقت حضرت عیسی(ع) را به مانند حضرت آدم با معجزه دانسته است.[۲۴]
نوید باردار شدن حضرت مریم توسط موجودی که قرآن با تعبیر «روح» از آن یاد کرده[۲۵] و مفسران آن‌را جبرئیل دانسته‌اند،[۲۶] به او داده شد. مریم(س) پس از تعجب، با این پاسخ روبه‌رو گشت که این امر برای خداوند آسان است.[۲۷]
قرآن در مورد دوره بارداری حضرت مریم سخنی نمی‌گوید.[۲۸] براساس نظر برخی مفسران دوره بارداری مریم(ع) به مانند دیگر زنان، نه ماه بوده است. این افراد معتقدند خداوند مَدح مریم در این واقعه را آورده و اگر دوره بارداری مریم نیز معجزه بوده، باید در قرآن می‌آمد.[۲۹]
گروهی معتقدند دوره بارداری مریم(ع) نیز معجزه بوده و مدت زمان بارداری او را یک ساعت گفته‌اند.[۳۰] این افراد معتقدند خداوند بلافاصله پس از گفتن داستان بارداری مریم در قرآن به ماجرای زایمان پرداخته و در اینجا از حرف فاء استفاده کرده که به معنای تعقیب و پشت سرهم بودن است.[۳۰] برخی روایات نیز این قول را تأیید می‌کند.[۳۰]
مریم(س) عیسی(ع) را به دنیا آورد و به سمت قومش بازگشت.[۳۱] به دستور خداوند روزه سکوت گرفت.[۳۲] او وقتی با تهمت بنی‌اسرائیل مواجه شد،[۳۳] خداوند طفل او را به سخن در آورده و عیسی(ع) خود را معرفی کرد [۳۴] و از پاکی مادرش دفاع کرد.[۳۵]
آرزوی مرگ از حضرت مریم(س)
براساس آیات قرآن، حضرت مریم(س) در شرایط سخت زایمان[۳۶]، آرزوی مرگ کرد: ﴿«اى كاش، پيش از اين مرده بودم و يكسر فراموش‌شده بودم».﴾(مریم:۲۳) محمدجواد مغنیه از مفسران معاصر شیعی معتقد است این نوع کلمات و تعابیر برای هر انسانی که در شرايط سخت قرار گرفته، طبیعی است و تا زمانی که از روی شک در دین نباشد، اشکالی ندارد.[۳۷]
قرآن تنها کلام مریم را نقل کرده و در مورد علت آرزوی مرگ از طرف او، سخنی نمی‌گوید.[۳۸] مفسران معتقدند عوامل مختلفی وجود داشته که مجموع آن‌ها شرايطی برای مریم(س) فراهم آورده که او چنین آرزویی داشته باشد[۳۹]:
- مریم در میان بنی‌اسرائیل مشهور به زهد بود که خداوند رزق بهشتی برای او می‌فرستاد. او با موقعیت اجتماعی و شهرتی که داشت از اینکه بدون شوهر دارای فرزند شده، می‌ترسید[۳۸] و از تهمت‌های آنان بیم داشت.[۳۹]
- مریم همیشه در حال عبادت، رها از دنیا و مشغله‌های آن بود. او تا آن زمان، مسئولیت جدی در زندگی نداشت. به یکباره به دوران زایمان رسید در حالی که تنها بود و فردی برای کمک در زایمان او وجود نداشت.[۴۰]
منابع
- ↑ بازتاب مقامات حضرت مریم در متون عرفانی فارسی از قرن چهارم تا پایان قرن نهم، طاهره خوشحال دستجردی، زینب رضاپور، مجله علمی پژوهشی مطالعات عرفانی، شماره دوازدهم، ۱۳۸۹
- ↑ سوره آل عمران آیات ۴۲ تا ۴۵
- ↑ حديث پژوهى، مهريزى، مهدى، ج۱، ص۲۷۴
- ↑ مجموعه آثار، مطهری، مرتضی، ج۴، ص۲۹۶
- ↑ نبوت، مطهری، مرتضی، ج۱، ص۱۷۹
- ↑ قرطبی، الجامع لأحكام القرآن، ۱۳۶۴ش، ج۴، ص۸۳.
- ↑ آلوسی، روح المعانی، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۱۴۹.
- ↑ آلوسی، روح المعانی، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۱۴۹.
- ↑ سوره تحریم، آیه۱۲.
- ↑ آیه ۱۲ سوره تحریم
- ↑ آیه ۳۷ سوره آل عمران
- ↑ سورهٔ تحریم، آیهٔ ۱۲ و سورهٔ انبیاء، آیهٔ ۹۱.
- ↑ برگزيده تفسير نمونه، مكارم شيرازى، ناصر، ج۳، ص۱۸۷
- ↑ سورهٔ مریم، آیهٔ ۲۰ و سورهٔ آل عمران، آیهٔ ۴۷.
- ↑ بازتاب مقامات حضرت مریم در متون عرفانی فارسی از قرن چهارم تا پایان قرن نهم، طاهره خوشحال دستجردی، زینب رضاپور، مجله علمی پژوهشی مطالعات عرفانی، شماره دوازدهم، ۱۳۸۹
- ↑ حضرت مریم(س)، نماد نیایش، ناهید طیبی، فرهنگ کوثر 1377 شماره 22
- ↑ ترجمه تفسیر المیزان، علامه طباطبایی، ج۳، ص۲۹۵
- ↑ حضرت مریم(س)، نماد نیایش، ناهید طیبی، فرهنگ کوثر 1377 شماره 22
- ↑ سوره آل عمران، آیهٔ ۴۳.
- ↑ سوره تحریم آیه ۱۲
- ↑ تفسير احسن الحديث، علی اکبر قرشی، ج۱۱، ص: ۲۴۵
- ↑ طبرسى فضل بن حسن، مجمع البيان فى تفسير القرآن، ۱۳۷۲ش، ج۶، ص۷۸۹.
- ↑ سوره تحریم، آیه۱۲.
- ↑ سوره آل‌عمران، آیه۵۹.
- ↑ سوره مریم، آیه۱۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۳۶.
- ↑ سوره مریم، آیه۲۱.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۱۳، ص۴۰، تهران، دارالکتب الإسلامیة، ۱۳۷۴ش.
- ↑ ابن‌کثیر دمشقی، تفسیر القرآن العظیم، ج۵، ص۱۹۶، بیروت، دارالکتب العلمیة، منشورات محمدعلی بیضون، ۱۴۱۹ق.
- ↑ ۳۰٫۰ ۳۰٫۱ ۳۰٫۲ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج۱۴، ص۲۲۵، بیروت، مؤسسة الطبع و النشر، ۱۴۱۰ق.
- ↑ سوره مریم، آیه۲۷.
- ↑ سوره مریم، آیه۲۶.
- ↑ سوره مریم، آیه ۲۷-۲۸.
- ↑ سوره مریم، آیه۳۰- ۳۳.
- ↑ تفسير نمونه، ج13، ص۴۵.
- ↑ طیب، اطيب البيان في تفسير القرآن، ج۸، ص۴۳۱، تهران، اسلام، ۱۳۷۸ش.
- ↑ مغنیه، تفسیر الکاشف، ج۵، ص۱۷۷، تهران، دارالکتب الإسلامیة، ۱۴۲۴ق.
- ↑ ۳۸٫۰ ۳۸٫۱ فخر رازی، مفاتیح الغیب، ج۲۱، ص۵۲۵، بیروت، داراحیاء التراث العربی، ۱۴۲۰ق.
- ↑ ۳۹٫۰ ۳۹٫۱ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۱۳، ص۴۱، تهران، دارالکتب الإسلامیة، ۱۳۷۴ش.
- ↑ مدرسی، محمدتقی، من هدی القرآن، ج۷، ص۳۲، تهران، دار محبی الحسین، ۱۴۱۹ق.