عمر حضرت نوح(ع)

سؤال
واقعاً بعید است که یک شخص ۹۵۰ سال عمر کند. چرا قرآن در مورد حضرت نوح همچین عمری را ذکر می‌کند؟

نوح(ع) براساس قرآن، ۹۵۰ سال در میان قوم خود رسالت کرده است:[۱]﴿ما نوح را بسوی قومش فرستادیم و او در میان آن‌ها «۹۵۰» سال درنگ کرد؛ امّا سرانجام طوفان آن‌ها را فرو گرفت در حالی که ظالم بودند.(عنکبوت:۱۴) ظاهر این آیه را نشان از این دانسته‌اند که مقدار ذکر شده در آیه، تمام عمر نوح نبوده بلکه پس از طوفان هم مدت دیگری زندگی کرده است.[۲]

برخی مفسران شواهدی از جمله استفاده از فاء در تعابیر آیه در مورد حضرت نوح را نشان این دانستند که ۹۵۰ سال تمام عمر نبوده است.[۱]

برخی در مخالف با این رویکرد از آیه چنین استنباط کرده‌اند که عمر حضرت نوح همین ۹۵۰ سال بوده و بیشتر عمر نکرده است.[۳]

کتاب‌ها درباره عمر نوح، سال‌های متفاوتی را ذکر کرده[۴] و از بیش از دوهزار سال تا سه‌هزار سال را نام برده‌اند.[۵]

در حدیثی از امام صادق(ع)، حضرت نوح دوهزار و پانصد سال عمر کرد، پیش از مرگ، در مکانی که آفتاب بود، حرکت کرده و به سایه آمد و سپس به فرشته مرگ طول عمر خود را به اندازه حرکت از آفتاب به سایه دانست.[۶]

قدرت خداوند و عمر طولانی انسان

عمر طولانی نوح(ع) در مقایسه با عمرهای زمان ما، بسیار زیاد است و طبیعی به نظر نمی‌رسد. دواحتمال در علت این عمر طولانی ذکر شده است:

  • با استناد به قرآن در می‌یابیم که خداوند با قدرت بی‌انتهای خودش، قادر است در این جهان، معجزه‌ای را بر خلاف طبیعت، خلق نماید؛ مانند: طوفان نوح،[۷] سرد شدن آتش برای ابراهیم(ع)،[۸] تبدیل شدن عصای موسی(ع) به اژدها[۹] بنابراین، خداوند قادر است به شخصی عمر طولانی عطا کند و به شخص دیگر عمر کوتاه‌تر. این فرض در این صورت است که چنین عمری در آن زمان را خلاف طبیعت آن دوره بدانیم.
  • این احتمال وجود دارد که میزان عمر در آن ایام با امروز تفاوت داشته است. از بعضی مدارک به دست می‌آید که قوم نوح، عمر طولانی داشتند و در این میان خود نوح نیز فوق‌العاده بوده است.[۱۰] دانشمندان معتقدند عمر طبیعی در آن زمان،‌ زیاد بوده است. دانشمندان، یکی از علل طولانی بودن عمر انسان‌های اولین را، نبود بیماری‌ها، سالم بودن ژن‌ها، غذای ساده و طبیعی و … می‌دانند.[۱۱]

منابع

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ قاموس قرآن، ج‏7، ص: 119
  2. تفسیر نمونه، ج‏16، ص ۲۲۹.
  3. تفسیر الکاشف، ج‏6، ص۹۸.
  4. الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل، ج‏3، ص: 445
  5. من هدی القرآن، ج‏9، ص: 124
  6. الأمالی (للصدوق)، النص، ص: 512.
  7. هود/۴۷–۳۸.
  8. انبیاء/۶۹.
  9. قصص/۳۲.
  10. تفسیر نمونه، ج‏16، ص: ۲۳۰.
  11. طاهری، حبیب الله، سیمای آفتاب، قم، انتشارات مشهور، چاپ اول، ۱۳۷۸، ص۲۱۱.