رومان
این مقاله هماکنون به دست Rezapour در حال ویرایش است. |
رومان یا فتّان القبور چه ملکی است و چه زمانی نزد میت میآید؟
فرشتهای به نام رومان
امام سجاد (علیه السلام) در صحیفهٔ کاملهٔ سجّادیه، آنجا که به ملائکه صلوات میفرستد؛ میفرماید: «و منکر و نکیر و رومان، فتان القبور…» ;[۱] یعنی «رحمت خدا، به منکر و نکیر و رومان باد که امتحان و سؤال کنندگان در قبر هستند». مرحوم سید علی خان در شرح این فراز میفرماید:
... منکر، نکیر و رومان مانند جبرئیل از جنس آدمیان نیستند تا دیگران آنها را در دنیا ببیند… ; پس تصدیق وجود ملائکهٔ نکیر و منکر و رومان، واجب و ایمان به اینکه که آنها میپرسند، نیز واجب است….[۲]
در مجمع البحرین آمده است: «رومان اسم ملکی است که با آدمیان در قبر است».[۳]
در نتیجه، رومان یکی از ملائک قبر است و کارش مشابه نکیر و منکر (امتحان و پرسش از میت) است. از این رو «فتان القبور» صفت رومان و نکیر و منکر قرار گرفته است.
وظیفه رومان
در بارهٔ کار و جایگاه آن، در منابع شیعی و سنی بسیار آمده است؛ ولی مستند همه، تنها این حدیث است. عبدالله بن سلام[۴] از پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) نقل میکند که[۵] از رسول خدا پرسیدم: «نخستین ملکی که پیش از نکیر و منکر بر میت وارد میشود، کیست؟» فرمود: «ملکی است به نام رومان که با چهره ای چون خورشید، بر میت وارد میشود و میگوید که کارهای نیک و بد خود را، در دنیا بنویس». میت میگوید: «چگونه بنویسم که نه کاغذی دارم، نه قلمی و نه مرکبی؟» ملک میگوید: «آب دهان تو مرکب، انگشت تو قلم و تکه ای از کفن تو کاغذ». میت نخست کارهای نیک خود را مینویسد، وقتی به کارهای بد خود میرسد حیا و شرم میکند و دست برمیدارد. ملک میگوید: «ای خطاکار! در دنیا از خالق خود شرم نکردی و کار زشت انجام دادی! اکنون از نوشتن آن شرم میکنی؟» عمودی در دست دارد که بالا میبرد تا بر فرق او زند. میت میگوید: «نزن مینویسم». پس از نوشتن، ملک امر میکند که آن نوشته را با ناخن خود مهر کند و سپس تا روز قیامت آن را به گردن خود بیاویزد، چنانکه خداوند میفرماید: (وَ کُلَّ إِنسان أَلْزَمْناهُ طائِرَهُ فِی عُنُقِهِ وَ نُخْرِجُ لَهُ یَوْمَ الْقِیامَه کِتاباً یَلْقاهُ مَنْشُوراً).[۶] بنابراین کار رومان تشکیل پرونده و پیش از نکیر و منکر است.
همه ی وظایفی که در حدیث عبدالله بن سلام برای رومان ذکر شده است، در حدیث معروف سلمان فارسی برای اولین ملکی که در قبر سراغ میت میآید، ذکر شده است; هر چند نامی از رومان به میان نیامده است.[۷]
در روایت دیگر آمده است:
رومان نزد میت میآید و او را میبوید، اگر او را از اهل خیر و سعادت یافت، به منکر و نکیر خبر میدهد تا با او رفق و مدارا کنند; ولی اگر او را اهل شرّ و شقاوت یافت، به آن دو خبر میدهد تا بر او سخت گیرند و او را عذاب کنند.[۸]
در دیگر منابع اهل سنت نیز ملکی به نام رومان وارد شده است; هر چند از لحاظ سند ضعیف است.[۹]
منابع
- ↑ صحیفهٔ سجادیه، دعای سوم یا چهارم، ص۳۵۱.
- ↑ سید علی خان کبیر، ریاض السالکین، ص۹۴، میانجی، ص۳۵۲.
- ↑ فخرالدین طریحی، مجمع البحرین، ج۲، ص۲۵۴.
- ↑ عبدالله بن سلام بن الحارث الاسرائیلی من الصحابه، کان من احبار الیهود فأسلم مات سنه ثلاث و اربعین بالمدینه، طبقات ابن سعد، ج۲، ص۳۵۲.
- ↑ نعمت الله جزایری، الانوار النعمانیه، ج۴، ص۲۲۰; فیض کاشانی، علم الیقین، ج۲، ص۱۰۸۰; و کفایه الموحدین، ج۳، ص۲۳۱.
- ↑ اسراء: ۱۳; و شیخ طبرسی، مجمع البیان، ج۶، ص۶۲۰–۶۲۲.
- ↑ علامه ی مجلسی، بحار الانوار، ج۲۲، ص۳۷۴، ح ۱۳.
- ↑ الانوار النعمانیه، ج۴، ص۲۲۱; کفایه الموحدین، ج۳، ص۲۳۲.
- ↑ سیوطی، شرح الصدور، ص۱۷۴.