نامهای مذهب تشیع
مذهب جعفری چیست و بگویید این مذهب از چه زمانی تأسیس شده است؟
در جهان اسلام چهار مذهب فقهی (حنفی، شافعی، حنبلی و مالکی) اختصاص به اهل سنت دارد؛ و یک مذهب فقهی به نام مذهب جعفری مربوط به اهل تشیع می‌باشد. تمام شیعیان جهان در مسائل فقهی از مذهب جعفری پیروی می‌کنند. اگر کسی عنوان شیعه داشته باشد اما پیرو این مذهب نباشد از زمره اهل تشیع به شمار نمی‌آید. این مذهب منصوب به اسم امام صادق(ع) ششمین امام از امامان اهل بیت رسول الله(ص) می‌باشد. اسم او جعفر و کنیه اش ابو عبدالله است. پدرش امام محمد باقر فرزند امام زین العابدین پسر حسین بن علی بن ابی طالب(ع) می‌باشد. امام جعفر صادق(ع) رئیس مذهب تشیع است که در سال ۸۳ هجری قمری در مدینه منوره متولد گردیده و در سال ۱۴۸ هجری قمری در همین شهر وفات نموده است و در کنار پدر و جد و عمویش امام حسن(ع) در قبرستان بقیع به خاک سپرده شده است.}}[۱] در حقیقت مذهب جعفری همان مذهب شیعه و مذهب امیر المؤمنین علی(ع) و امام حسن و امام حسین و سایر امامان اهل بیت می‌باشد.
مذهب شیعه با چهار نام معروف است
۱. یکی از نامهای این مذهب شیعه و تشیع است. معنای شیعه پیرو و یار است و لذا شیعهٔ هر کسی به اتباع و انصار او گفته می‌شود. در قرآن نیز شیعه به همین معنا استعمال شده است: ﴿فَوَجَدَ فِیها رَجُلَیْنِ یَقْتَتِلانِ هذا مِنْ شِیعَتِهِ وَ هذا مِنْ عَدُوِّهِ[۲]؛ موسی در شهر دو مرد را دید که مقاتله می‌کردند یکی از پیروان و یکی از دشمنانش بود.﴾[۳] وجه تسمیه این مذهب به شیعه این است که پیروان حضرت علی(ع) در صدر اسلام شیعه نامیده شده‌اند و دلیل آن هم اینست که پیامبر(ص) در زمان حیات خویش این اسم را بارها برای نزدیکان و دوست داران علی(ع) به کار می‌برد، چنانچه که از عبدالله انصاری و ابن عباس نقل شده که پیامبر(ص) در تفسیر آیه {{قرآن|إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ أُولئِکَ هُمْ خَیْرُ الْبَرِیَّه[۴]؛ «کسانی که ایمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند، بهترین مخلوقات اند» به علی(ع) اشاره کرده و فرمودند: «تو و شیعیانت، روز قیامت رستگار خواهید بود.».[۵]
۲. اسم دیگری که برای این مذهب به کار برده می‌شود مذهب اهل بیت است. این اسم به این دلیل اختصاص به این مذهب پیدا کرده است که در این مذهب اهل بیت رسول الله(ص) در کنار قرآن به عنوان رهبران دینی و علمی گرفته شده‌اند؛ زیرا در روایات نبوی که در بسیاری از متون حدیثی اهل سنت هم نقل شده است بر پیروی از اهل بیت تأکید گردیده است. مثلاً در صحیح مسلم آمده است: رسول خدا(ص) در بین راه مکه و مدینه در محلی به نام «خم» بعد از ستایش خدا و موعظهٔ مردم فرمود: «اما بعد الا ایّهاالناس فانّما انا بشر یوشک ان یأتی رسول ربّی فأجیب و انا تارک فیکم الثقلین اولهما کتاب الله فیه الهدای و النور فخذوا بکتاب الله و استمسکوا به و اهل بیتی اذکرکم الله فی اهل بیتی اذکرکم الله فی اهل بیتی اذکرکم الله فی اهل بیتی؛ با خبر باشید ای مردم همانا من بشر هستم و زود است که پیک پروردگارم بیاید و من او را اجابت کنم و اینک من در میان شما دو چیز گرانبها می‌گذارم اول آن کتاب خداست که در آن نور و هدایت است پس کتاب خدا را بگیرید و متمسک به آن شوید و دوم آن اهل‌بیتم است درباره اهل‌بیتم خدا را به یاد تان می‌آورم»[۶] و نیز در المستدرک حاکم و کتابهای دیگر از قبیل تفسیر روح المعانی، تفسیر کبیر، و الدر المنثور و امثال آنها آمده که پیامبر اسلام(ص) فرمود: «یا ایهاالناس انی تارک فیکم امرین لن تضلوا ان اتبعتموهما و هما کتاب الله و اهل بیتی عترتی»[۷] یعنی من در میان شما دو چیز را بجا می‌گذارم اگر از هردوی آنها متابعت کنید هرگز گمراه نمی‌شوید و آن دو کتاب خدا و اهل بیتم عترتم هستند. البته این حدیث به صورتهای گوناگون در کتابهای شیعه و سنی نقل شده است.
۳. اسم سومی که برای این مذهب به کار می‌رود نام «امامیه اثناعشریه» است. یعنی مذهب امامان دوازده‌گانه. علت این نامگذاری برای این مذهب اینست که از میان تمام مذاهب اسلامی، این مذهب برای امامان دوازده‌گانه که در روایات پیامبر اسلام(ص) آمده دوازده نفر از اولاد آن حضرت را به عنوان امام و پیشوایان دینی و علمی پذیرفته است. این روایات و احادیث در کتابهای اهل سنت تحت عنوان دوازده خلیفه، دوازده امیر و امثال این عناوین نقل گردیده است.
در یکی از این روایات عنوان دوازده خلیفه ذکر شده است که به صورت مکرر در مسند احمد، صحیح مسلم و سنن ابی داود بیان گردیده و مضمون همه آنها چنین است که پیامبر(ص) فرمود: اسلام پیوسته با دوازده خلیفه که همه آنان از قریش اند، عزیز خواهد بود.[۸]
در برخی از کتابهای اهل سنت آمده است که پیامبر اسلام(ص) فرمود: پیوسته این دین بر کسی که آنرا دشمن دارد، غالب است و هیچ مخالف و معاندی به آن ضرر نمی‌زند تا اینکه دوازده امیر از امت من را پشت سر بگذرانند که همگی آنان از قریش اند، یا کار مردم پیوسته بگذرد تا اینکه دوازده امیر بر آنان حکومت کنند که همه آنها از قریش اند.[۹]
۴. چهارمین و معروف‌ترین نام این مذهب «جعفری» منسوب به اسم امام صادق(ع) می‌باشد. علت این نامگذاری این است که امام صادق(ع) با توجه به شرایط مناسب اجتماعی و کاسته شدن اختناق و فشارهای سیاسی، توانستند تعالیم اسلامی و احادیث نبوی را بیشتر از سابر امامان گسترش داده و تبلیغ نماید و حتی برای این هدف توفیق پیدا کرد که در شهر جدش مدینه منوره مدرسه علمیه ای تأسیس نماید و هزاران شاگرد را در آن پرورش دهد و دانشمندان زیادی را در حوزه‌های مختلف مانند فقه، حدیث، تفسیر، کلام، کیمیا، طبابت، جغرافیه و… تحویل جامعه اسلامی دهد؛ و نیز چون در زمان حیات آن حضرت و بعد از آن مذاهب چهارگانه اسلامی از طرف مسلمانان به رسمیت شناخته شدند، مذهب اهل بیت نیز بر همین اساس در این زمان به نام مذهب جعفری در کنار مذاهب اسلامی دیگر معروف گردید.
منابع
- ↑ شیخ مفید، المقنعه، قم، مؤسسه نشر اسلامی، دوم، ۱۴۱۰ق. ص۴۷۳.
- ↑ قصص، ۱۵.
- ↑ قرشی، سید علی اکبر، قاموس قرآن، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۱ش. ج۴، ص۹۵.
- ↑ بیّنه/۷.
- ↑ سیوطی، الدر المنثور، دارالفکر، هم چنین به الغدیر، ج۲، ص۵۷ و ۵۸ رجوع شود. ج۸، ص۵۸۹.
- ↑ نیشاوری، مسلم بن حجاج، صحیح مسلم، بیروت، دار احیاء التراث العربی. ج۴، ص۱۸۷۳.
- ↑ حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله، المستدک علی الصحیحین، بیروت، دارالکتب الغلمیه، اول، ۱۴۱۱ق. ج۳، ص۱۱۸.
- ↑ امام احمدبن حنبل، مسند احمد، بیروت، دار صادر، بی تا، ج۵، ص۹۰، ۹۳، ۹۸ و ۱۰۰؛ و مسلم بن حجاج نیشابوری، صحیح مسلم، بیروت، دارالفکر، بی تا، ج۶، ص۳ و ۴؛ و سجستانی، سلیمان بن اشعث، سنن ابی داود، بیروت، دارالفکر، چاپ اول، ۱۴۱۰ ق، ج۲، ص۳۰۹.
- ↑ احمد بن حنبل، مسند احمد، بیروت، دار صادر، بی تا، ج۵، ص۸۷، ۹۰، ۹۲، ۹۴، ۹۵، ۹۸، ۱۰۱؛ بخاری، محمد بن اسماعیل، صحیح بخاری، بیروت، دارالفکر، بی تا، ج۸، ص۱۳۷؛ و ترمذی، محمد بن عیسی، سنن ترمذی، بیروت، دارالفکر، ۱۴۰۳ ق، ج۳، ص۳۴، حدیث ۲۳۲۳، طبرانی، سلمیان بن احمد، المعجم الکبیر، قاهره، مکتبه ابن تیمیه، بیتا، ج۲، ص۱۹۰–۲۵۵؛ و المعجم الاوسط، دارالحرمین، ج۱، ص۲۶۳ و ج۴، ص۱۸۹.