سیره پیامبر اسلام(ص) در همسرداری: تفاوت میان نسخهها
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
==رعایت عدالت == | ==رعایت عدالت == | ||
حضرت محمد(ص)، [[نفقه]] و هزینه زندگی همسران را با رعایت عدالت میان آنها تقسیم میکرد. به گفته واقدی، | حضرت محمد(ص)، [[نفقه]] و هزینه زندگی همسران را با رعایت عدالت میان آنها تقسیم میکرد. به گفته واقدی، پیامبر(ص)، پس از فتح [[قلعه خیبر]] به هر یک از زنان خود بهطور مساوی، مقداری معین خرجی زندگی از قبیل خرما و جو پرداخت کرد.<ref>واقدی، المغازی، بیروت، مؤسسه الاعلمی للمطبوعات، چاپ سوم، ۱۴۰۹ هـ. ق، ج۲، ص۹۳.</ref> | ||
پیامبر(ص)، در مصاحبت و همنشینی با همسرانش نیز، عدالت را رعایت میکرد. او هر روز پس از خواندن [[نماز صبح]] به دیدار تک تک همسرانش رفته و حال آنها را جویا میشد. هنگامی که قصد سفر میکرد، بین همسرانش [[قرعه]] میکشید، قرعه به نام هر یک که میافتاد، او را همراه خود میبرد.<ref>علامه طباطبایی، سنن النبی، ص۲۰۱–۱۵۹.</ref> | پیامبر(ص)، در مصاحبت و همنشینی با همسرانش نیز، عدالت را رعایت میکرد. او هر روز پس از خواندن [[نماز صبح]] به دیدار تک تک همسرانش رفته و حال آنها را جویا میشد. هنگامی که قصد سفر میکرد، بین همسرانش [[قرعه]] میکشید، قرعه به نام هر یک که میافتاد، او را همراه خود میبرد.<ref>علامه طباطبایی، سنن النبی، ص۲۰۱–۱۵۹.</ref> | ||
خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
پیامبر اسلام(ص) از لغزشهای همسران خود چشمپوشی میکرد. او با همسرانش اهل مدارا بود و تندخویی و بدزبانی آنها را تحمل میکرد؛ چنانکه [[حفصه]] و [[عایشه]]، دو تن از همسرانش با فاش کردن اسرار داخلی و توطئه آزارش دادند، که آیاتی از [[قرآن]] در تهدید و توبیخ آنها [[نزول|نازل]] شد.<ref>(تحریم:۳–۵).</ref> | پیامبر اسلام(ص) از لغزشهای همسران خود چشمپوشی میکرد. او با همسرانش اهل مدارا بود و تندخویی و بدزبانی آنها را تحمل میکرد؛ چنانکه [[حفصه]] و [[عایشه]]، دو تن از همسرانش با فاش کردن اسرار داخلی و توطئه آزارش دادند، که آیاتی از [[قرآن]] در تهدید و توبیخ آنها [[نزول|نازل]] شد.<ref>(تحریم:۳–۵).</ref> | ||
بر اساس [[روایت|روایتی]] | بر اساس [[روایت|روایتی]] پیامبر(ص)، به مردان سفارش کرده با همسران خود مدارا کنند.<ref>کلینی، الکافی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، ۱۳۶۵ ش، ج۵، ص۵۱۳ و بخاری، صحیح بخاری، بیروت، دار المعرفه، ج۳، ص۲۵۷.</ref> | ||
==محبت و گرامیداشت == | ==محبت و گرامیداشت == | ||
خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
رسول خدا(ص)، بهترین مردان را کسانی میدانست که با همسران خود مهربانتر باشند. او خود را نیکوکارترین مردان نسبت به همسران میدانست.<ref>شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، تصحیح: غفاری، علی اکبر، قم، منشورات جماعه المدرسین، چاپ دوم، بی تا، ج۳، ص۴۴۳.</ref> | رسول خدا(ص)، بهترین مردان را کسانی میدانست که با همسران خود مهربانتر باشند. او خود را نیکوکارترین مردان نسبت به همسران میدانست.<ref>شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، تصحیح: غفاری، علی اکبر، قم، منشورات جماعه المدرسین، چاپ دوم، بی تا، ج۳، ص۴۴۳.</ref> | ||
در حجه الوداع شتر [[صفیه]]، یکی از همسران | در حجه الوداع شتر [[صفیه]]، یکی از همسران پیامبر(ص)، از حرکت ایستاد. صفیه از ناراحتی گریه کرد، پیامبر(ص)، او را دلداری داد و دستور داد قافله همانجا فرود آید؛ در حالی که تصمیم به فرود آمدن در آن مکان را نداشت.<ref name=":0" /> | ||
==مطالعه بیشتر == | ==مطالعه بیشتر == | ||
خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
| لینکدهی = شد | | لینکدهی = شد | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = شد | ||
| تغییر مسیر = شد | | تغییر مسیر = شد | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
[[رده:همسران]] |
نسخهٔ ۳۱ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۲:۴۸
همسرداری پیامبر(ص)، چگونه بوده است؟
پیامبر(ص) به همسرانش بسیار محبت میورزید. عدالت را در حقشان رعایت کرده و از لغزشهایشان میگذشت. او در کارهای خانه به همسرانش کمک میکرد؛ گاه گندم یا جو را آرد میکرد، لباسش را خود میدوخت، گوسفندان و شترش را میدوشید و به هنگام خواب، آب وضوی خود را آماده میکرد.
کمک در امور خانه
پیامبر(ص) به همسران خود در خانه کمک میکرد. او گاهی گندم یا جو را آرد میکرد و گوشت را قطعه قطعه میکرد. وی در گرفتاریهای خانوادهاش به آنها یاری میرساند. پیامبر(ص)، کارهای شخصی را خودش انجام میداد؛ او خود لباسش را میدوخت و گوسفندان و شترش را میدوشید و به هنگام خواب، آب وضوی خود را آماده میکرد.[۱]
پیامبر(ص) برای کمک کردن به همسر در کار خانه، ثواب فراوانی برشمرده و خدمت به همسر را کفاره گناهان بزرگ دانسته است.[۲]
رعایت عدالت
حضرت محمد(ص)، نفقه و هزینه زندگی همسران را با رعایت عدالت میان آنها تقسیم میکرد. به گفته واقدی، پیامبر(ص)، پس از فتح قلعه خیبر به هر یک از زنان خود بهطور مساوی، مقداری معین خرجی زندگی از قبیل خرما و جو پرداخت کرد.[۳]
پیامبر(ص)، در مصاحبت و همنشینی با همسرانش نیز، عدالت را رعایت میکرد. او هر روز پس از خواندن نماز صبح به دیدار تک تک همسرانش رفته و حال آنها را جویا میشد. هنگامی که قصد سفر میکرد، بین همسرانش قرعه میکشید، قرعه به نام هر یک که میافتاد، او را همراه خود میبرد.[۴]
ابراز علاقه پیامبر(ص) به همسرانش، بهگونهای بود که هیچکدام احساس نمیکردند دیگری نزد پیامبر محبوبتر از او است.[۵]
گذشت
پیامبر اسلام(ص) از لغزشهای همسران خود چشمپوشی میکرد. او با همسرانش اهل مدارا بود و تندخویی و بدزبانی آنها را تحمل میکرد؛ چنانکه حفصه و عایشه، دو تن از همسرانش با فاش کردن اسرار داخلی و توطئه آزارش دادند، که آیاتی از قرآن در تهدید و توبیخ آنها نازل شد.[۶]
بر اساس روایتی پیامبر(ص)، به مردان سفارش کرده با همسران خود مدارا کنند.[۷]
محبت و گرامیداشت
پیامبر(ص)، باخانوادهاش، خوشرو بود و با آنها گفتگو و شوخی میکرد. او همسرانش را گرامی میداشت و به مردان سفارش میکرد همسرانشان را گرامی بدارند و محبتشان را نسبت به آنها ابراز کنند.[۸]
رسول خدا(ص)، بهترین مردان را کسانی میدانست که با همسران خود مهربانتر باشند. او خود را نیکوکارترین مردان نسبت به همسران میدانست.[۹]
در حجه الوداع شتر صفیه، یکی از همسران پیامبر(ص)، از حرکت ایستاد. صفیه از ناراحتی گریه کرد، پیامبر(ص)، او را دلداری داد و دستور داد قافله همانجا فرود آید؛ در حالی که تصمیم به فرود آمدن در آن مکان را نداشت.[۵]
مطالعه بیشتر
- ملکوت اخلاق، سید حسین اسحاقی.
- سیره پیامبر اعظم(ص)، امیر ملک محمودی.
- همگام با رسول(ص)، جواد محدثی.
منابع
- ↑ علامه طباطبایی، سنن النبی، ترجمه، عزیزی، عباس، قم، صلاه، چاپ چهارم، ۱۳۸۳ش، ص۱۰۵.
- ↑ علامه مجلسی، بحارالانوار، بیروت، مؤسسه الوفاء، ۱۴۰۳ق، ج۱۰۱، ص۱۳۲.
- ↑ واقدی، المغازی، بیروت، مؤسسه الاعلمی للمطبوعات، چاپ سوم، ۱۴۰۹ هـ. ق، ج۲، ص۹۳.
- ↑ علامه طباطبایی، سنن النبی، ص۲۰۱–۱۵۹.
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ ابن الاثیر، اسد الغابه، بیروت، دار الکتب العلمیه، ج۷، ص۱۶۹.
- ↑ (تحریم:۳–۵).
- ↑ کلینی، الکافی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، ۱۳۶۵ ش، ج۵، ص۵۱۳ و بخاری، صحیح بخاری، بیروت، دار المعرفه، ج۳، ص۲۵۷.
- ↑ کلینی، اصول کافی، تصحیح: غفاری، علی اکبر، تهران، دار الکتب الاسلامیه، ۱۳۸۸ق، ج۵، ص۵۶۹.
- ↑ شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، تصحیح: غفاری، علی اکبر، قم، منشورات جماعه المدرسین، چاپ دوم، بی تا، ج۳، ص۴۴۳.