بسم الله الرحمن الرحیم: تفاوت میان نسخه‌ها
Mnazarzadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mnazarzadeh (بحث | مشارکتها) (تکمیل و بارگزاری) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
در مورد بسم الله الرحمن الرحيم توضیح دهید، آیا بسم الله جزئي از سورههای قرآن است؟ | |||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
استفاده از بسم الله الرحمن الرحیم در شروع هر کاری سفارش شده است. آغاز نزول قرآن و آغاز سوره‌ها در قرآن با این عبارت می‌باشد. شیعه و بسیاری از اهل سنت بسم الله الرحمن الرحیم را جزئی از سوره حمد و سورههای قران می‌دانند. ورود برخی از روایات از پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) در تأکید استفاده از بسم الله در نماز و در ابتدای سوره‌ها، اهتمام صحابه بر اضافه نشدن چیزی به قرآن و اجماع فریقین بر جزئیت بسم الله در سوره حمد، از جمله دلائل جزئیت بسم الله در سوره‌ها می‌باشد. برخی از علمای اهل سنت بسم الله را فقط در سوره حمد، جزء سوره می‌دانند. | |||
==جایگاه== | ==جایگاه== | ||
[[وحی]] قرآن، با نام خدا شروع شد {{قرآن|اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ|ترجمه=بخوان به نام پروردگارت|سوره=علق|آیه=۱}} و تمامی [[سورههای قرآن]] با بسم الله الرحمن الرحیم آغاز می‌شوند، تنها [[سوره توبه]] است كه در آغاز آن بسم اللَّه الرحمن الرحیم نیامده است؛ چرا كه سوره توبه با اعلان جنگ به جنايت كاران [[مكه]] و پيمان شكنان آغاز شده و اعلان جنگ با توصيف خداوند به [[معنای صفات رحمان و رحیم|رحمان و رحيم]] سازگار نيست.<ref>مكارم شيرازي، ناصر، تفسير نمونه، دارالاسلاميه چاپ بيست هشتم، پاييز (۱۳۷۱)، ج۱، ص۱۵.</ref> | |||
عبارت | عبارت بسم الله توسط [[انبیاء]] نیز استفاده شده است. وقتي كشتي [[نوح(ع)]] در ميان امواج [[طوفان نوح|طوفان]] به راه افتاد، نوح گفت: {{قرآن|بسم اللَّه مجريها و مرسيها|ترجمه=حركت و توقف اين كشتي با نام خداست|سوره=هود|آیه=۴۱}}. [[حضرت سليمان(ع)]] نيز وقتي [[ملكه سباء]] را به [[ايمان به خدا]] فراخواند، دعوتنامه خود را با اين جمله آغاز كرد {{إِنَّهُ مِنْ سُلَيْمَانَ وَإِنَّهُ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ|ترجمه=این نامه از سلیمان است، و چنین می‌باشد: به نام خداوند بخشنده مهربان|سوره=نمل|آیه=۳۰}} و براي او فرستاد. | ||
بر زبان آوردن بسم اللَّه در شروع هر كاري توسط [[اهل بیت(ع)]] سفارش شده است. [[امام علي(ع)]] می‌فرمایند: «بسم اللَّه، مايه بركت، و ترك آن موجب نافرجامي است.» | |||
بسم الله دارای احکام فقهی خاص خود نیز می‌باشد. برای نمونه، حيواني که بدون ذكر نام خدا ذبح شود، مصرف گوشت آن حرام است.<ref>قرائتي، محسن، تفسير نور، قم، انتشارات مؤسسه در راه حق ، چاپ دوم ، ج۱، ص۱۳.</ref> | |||
==جزئیت در سوره== | ==جزئیت در سوره== | ||
===دیدگاه شیعه=== | ===دیدگاه شیعه=== | ||
شیعه بسم اللَّه الرحمن الرحیم را به پیروی از [[اهل بیت(ع)]]، جزء سوره حمد و همه سورههاي قرآن می‌داند. [[امام باقر(ع)]] در مورد كساني كه بسم اللَّه الرحمن الرحیم را در نماز نميخوانند و يا جزء سوره نميشمارند، فرمودند: {{عربی|سرقوا اكرم آيه|ترجمه=بهترين آيه قرآن کریم را به سرقت بردند.}} <ref>قرائتي، محسن، تفسير نور، قم، انتشارات مؤسسه در راه حق چاپ دوم ، ج۱، ص۱۴.</ref> | شیعه بسم اللَّه الرحمن الرحیم را به پیروی از [[اهل بیت(ع)]]، جزء سوره حمد و همه سورههاي قرآن می‌داند. [[امام باقر(ع)]] در مورد كساني كه بسم اللَّه الرحمن الرحیم را در [[نماز]] نميخوانند و يا جزء سوره نميشمارند، فرمودند: {{عربی|سرقوا اكرم آيه|ترجمه=بهترين آيه قرآن کریم را به سرقت بردند.}} <ref>قرائتي، محسن، تفسير نور، قم، انتشارات مؤسسه در راه حق چاپ دوم ، ج۱، ص۱۴.</ref> | ||
===دیدگاه اهل سنت=== | ===دیدگاه اهل سنت=== | ||
بیشتر اهل | بیشتر [[اهل سنت]]، بسم الله الرحمن الرحیم را، جزء سوره و به عنوان یک [[آیه]] می‌دانند. در برخی از کتب، مانند تفسير المنار جزئیت بسم الله الرحمن الرحیم، در سوره‌ها، [[اجماع]]ی دانسته شده است. شروع تمامی سورههای قرآن با این عبارت و دقت صحابه در حفظ قرآن و اهتمام به اضافه نشدن چیزی به آن، از دلائل آیه بودن آن می‌باشد. | ||
علما و بزرگانی مانند عاصم و كسائي از قراء، ابن كثير و شافعی از فقهای اهل سنت، بسم اللَّه را جزء سوره می‌دانند. از صحابه هم افرادی مانند ابن عباس، عبداللّه بن عمر، ابوهريره و از تابعين سعيد بن جبير، عطا، زهري و ابن المبارك نیز بر این عقیده هستند.<ref>تفسير نمونه، تهران: انتشارات الاسلاميه، چاپ ۲۸، پاييز ۱۳۷۱ه ش ، ج۱، ص۱۷.</ref> | |||
در | فخر رازي نيز بعد از آوردن حدود هفده دليل، آیه بودن بسم الله الرحمن الرحیم را م[[تواتر]] و یقینی می‌داند که به پیامبر(ص) نازل شده است. برخی از این ادله در زیر اشاره می‌شود: | ||
* روایت [[ام سلمه]] از پیامبر(ص)، که [[سوره فاتحه]] را حضرت به همراه بسم الله الرحمن الرحیم و جزء آیات آن خواندند. همچنین [[ابی هریره]] از پیامبر(ص) نقل کرده است که فاتحة الکتاب هفت آیه دارد که اولی آن {{قرآن|بسم اللَّه الرحمن الرحيم}} است. | |||
* اهتمام [[صحابه پیامبر(ص)|صحابه]] به اضافه نشدن چیزی به قرآن کریم مانند منع کردن از نوشتن اسامی سوره‌ها در قرآن و کتابت بسم الله الرحمن الرحیم در آن، نشان از جزئیت این عبارت در سوره‌ها دارد. | |||
* اكثر علما اتفاق دارند كه سوره فاتحه هفت آيه دارد كه "بسم اللَّه الرحمن الرحيم" آیه اول آن است. | |||
* برخی از روایات وارد شده از پیامبر(ص) مانند روایت: {{عربی|كل امر ذي بال لم يبدأ فيه باسم اللَّه فهو أبتر او أجذم|ترجمه=هر امر مهمی که با بسم الله شروع نشود ناقص و ابتر است}} و سؤال [[پیامبر(ص)]] از ابي بن كعب که بزرگترين آيه در قرآن كدام است؟ گفت: "بسم اللَّه الرحمن الرحيم" پيامبر(ص) كلامش را تصديق فرمود. | |||
برخی از علماي اهل سنّت از جمله [[احمد حنبل]] و بعضي از قاريان كوفه بسم اللَّه را فقط جزء سوره حمد ميدانستند و نه سایر سورههای قرآن. | |||
===روایات=== | |||
بعضي از رواياتي كه از طرق [[شيعه]] و [[اهل سنت]] در زمینه جزئیت بسم الله الرحمن الرحیم در سوره، وارد شده است، در زیر اشاره می‌شود. | |||
* [[معاويه بن عمار]] از یاران [[امام صادق(ع)]] نقل می‌کند، از امام پرسيدم: هنگامي كه به نماز برميخيزم بسم اللَّه را در آغاز حمد بخوانم؟ فرمود بلي. مجدداً سؤال كردم هنگامي كه حمد تمام شد و سورهاي بعد از آن ميخوانم، بسم اللَّه را با آن بخوانم؟ باز فرمود: آري. | |||
* دار قطني از علماي سنت به سند صحيح از [[علي(ع)]] نقل ميكند كه مردي از آن حضرت پرسيد: [[سبع المثاني]] چيست؟ فرمود: [[سوره حمد]]. عرض كرد: سوره حمد شش آيه است فرمود: بسم اللَّه الرحمن الرحيم نيز آيهاي از آن است. | |||
* بيهقي - محدث مشهور اهل سنت - با سند صحيح از طريق ابن جبير از [[ابن عباس]] چنين نقل ميكند: {{عربی|استرق الشيطان من الناس اعظم آيه من القرآن، بسم اللَّه الرحمن الرحيم|ترجمه=مردم شيطان صفت، بزرگترين آيه قرآن بسم اللَّه الرحمن الرحيم را سرقت كردند}} | |||
* در تفسير قرطبي از امام صادق(ع) نقل شده است كه «بسم اللَّه تاج سوره‌ها است». تنها در [[سوره برائت]] بسم اللَّه نيامده است و اين به گفته حضرت علي(ع) به خاطر آن است كه بسم اللَّه كلمه امان دادن و رحمت است و برائت و اعلام تنفر و دشمني با كفار و مشركين، با رحم سازگار نيست.<ref>تفسير قرطبي، عبدالله محمد بن احمد انصاري قرطبي، انتشارات دارالكتب المصريه - چاپ سوم، ج۱،ص۱۰۸</ref> | |||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||
{{مطالعه بیشتر}} | {{مطالعه بیشتر}} | ||
== | ==مطالعه بیشتر== | ||
*تفسير المنار، شيخ محمد عبده، مصر: انتشارات دارالمنار، چاپ: چهارم . ج۱، ص۳۹ | *تفسير المنار، شيخ محمد عبده، مصر: انتشارات دارالمنار، چاپ: چهارم . ج۱، ص۳۹. | ||
*تفسير روح المعاني، سيدمحمود آلوسي بغدادي، بيروت: انتشارات ادارالطبايه المنيريه . ج۱، | *تفسير روح المعاني، سيدمحمود آلوسي بغدادي، بيروت: انتشارات ادارالطبايه المنيريه . ج۱، ص۳۳. | ||
*تفسير سوره حمد، امام خميني، قم: انتشارات آزادي ، | *تفسير سوره حمد، امام خميني، قم: انتشارات آزادي ، ص۶-۱۰. | ||
{{پایان مطالعه بیشتر}} | {{پایان مطالعه بیشتر}} | ||
| خط ۶۸: | خط ۵۴: | ||
<references /> | <references /> | ||
{{شاخه | {{شاخه | ||
|شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن | |||
|شاخه فرعی۱ = آیات و سوره‌ها | |شاخه فرعی۱ = آیات و سوره‌ها | ||
|شاخه فرعی۲ = سایر مباحث | |شاخه فرعی۲ = سایر مباحث | ||
| خط ۷۴: | خط ۶۰: | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| شناسه = | | شناسه = شد | ||
| تیترها = | | تیترها = شد | ||
| ویرایش = | | ویرایش = شد | ||
| لینک‌دهی = | | لینک‌دهی = شد | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر = شد | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی = | | بازبینی = | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت = | | اولویت = الف | ||
| کیفیت = | | کیفیت = ج | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
نسخهٔ ۲۶ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۲:۱۹
سؤال
در مورد بسم الله الرحمن الرحيم توضیح دهید، آیا بسم الله جزئي از سورههای قرآن است؟
استفاده از بسم الله الرحمن الرحیم در شروع هر کاری سفارش شده است. آغاز نزول قرآن و آغاز سوره‌ها در قرآن با این عبارت می‌باشد. شیعه و بسیاری از اهل سنت بسم الله الرحمن الرحیم را جزئی از سوره حمد و سورههای قران می‌دانند. ورود برخی از روایات از پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) در تأکید استفاده از بسم الله در نماز و در ابتدای سوره‌ها، اهتمام صحابه بر اضافه نشدن چیزی به قرآن و اجماع فریقین بر جزئیت بسم الله در سوره حمد، از جمله دلائل جزئیت بسم الله در سوره‌ها می‌باشد. برخی از علمای اهل سنت بسم الله را فقط در سوره حمد، جزء سوره می‌دانند.
جایگاه
وحی قرآن، با نام خدا شروع شد ﴿اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ؛ بخوان به نام پروردگارت﴾(علق:۱) و تمامی سورههای قرآن با بسم الله الرحمن الرحیم آغاز می‌شوند، تنها سوره توبه است كه در آغاز آن بسم اللَّه الرحمن الرحیم نیامده است؛ چرا كه سوره توبه با اعلان جنگ به جنايت كاران مكه و پيمان شكنان آغاز شده و اعلان جنگ با توصيف خداوند به رحمان و رحيم سازگار نيست.[۱]
عبارت بسم الله توسط انبیاء نیز استفاده شده است. وقتي كشتي نوح(ع) در ميان امواج طوفان به راه افتاد، نوح گفت: ﴿بسم اللَّه مجريها و مرسيها؛ حركت و توقف اين كشتي با نام خداست﴾(هود:۴۱). حضرت سليمان(ع) نيز وقتي ملكه سباء را به ايمان به خدا فراخواند، دعوتنامه خود را با اين جمله آغاز كرد الگو:إِنَّهُ مِنْ سُلَيْمَانَ وَإِنَّهُ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ و براي او فرستاد.
بر زبان آوردن بسم اللَّه در شروع هر كاري توسط اهل بیت(ع) سفارش شده است. امام علي(ع) می‌فرمایند: «بسم اللَّه، مايه بركت، و ترك آن موجب نافرجامي است.»
بسم الله دارای احکام فقهی خاص خود نیز می‌باشد. برای نمونه، حيواني که بدون ذكر نام خدا ذبح شود، مصرف گوشت آن حرام است.[۲]
جزئیت در سوره
دیدگاه شیعه
شیعه بسم اللَّه الرحمن الرحیم را به پیروی از اهل بیت(ع)، جزء سوره حمد و همه سورههاي قرآن می‌داند. امام باقر(ع) در مورد كساني كه بسم اللَّه الرحمن الرحیم را در نماز نميخوانند و يا جزء سوره نميشمارند، فرمودند: «سرقوا اكرم آيه؛ بهترين آيه قرآن کریم را به سرقت بردند.» [۳]
دیدگاه اهل سنت
بیشتر اهل سنت، بسم الله الرحمن الرحیم را، جزء سوره و به عنوان یک آیه می‌دانند. در برخی از کتب، مانند تفسير المنار جزئیت بسم الله الرحمن الرحیم، در سوره‌ها، اجماعی دانسته شده است. شروع تمامی سورههای قرآن با این عبارت و دقت صحابه در حفظ قرآن و اهتمام به اضافه نشدن چیزی به آن، از دلائل آیه بودن آن می‌باشد.
علما و بزرگانی مانند عاصم و كسائي از قراء، ابن كثير و شافعی از فقهای اهل سنت، بسم اللَّه را جزء سوره می‌دانند. از صحابه هم افرادی مانند ابن عباس، عبداللّه بن عمر، ابوهريره و از تابعين سعيد بن جبير، عطا، زهري و ابن المبارك نیز بر این عقیده هستند.[۴]
فخر رازي نيز بعد از آوردن حدود هفده دليل، آیه بودن بسم الله الرحمن الرحیم را متواتر و یقینی می‌داند که به پیامبر(ص) نازل شده است. برخی از این ادله در زیر اشاره می‌شود:
- روایت ام سلمه از پیامبر(ص)، که سوره فاتحه را حضرت به همراه بسم الله الرحمن الرحیم و جزء آیات آن خواندند. همچنین ابی هریره از پیامبر(ص) نقل کرده است که فاتحة الکتاب هفت آیه دارد که اولی آن ﴿بسم اللَّه الرحمن الرحيم﴾ است.
- اهتمام صحابه به اضافه نشدن چیزی به قرآن کریم مانند منع کردن از نوشتن اسامی سوره‌ها در قرآن و کتابت بسم الله الرحمن الرحیم در آن، نشان از جزئیت این عبارت در سوره‌ها دارد.
- اكثر علما اتفاق دارند كه سوره فاتحه هفت آيه دارد كه "بسم اللَّه الرحمن الرحيم" آیه اول آن است.
- برخی از روایات وارد شده از پیامبر(ص) مانند روایت: «كل امر ذي بال لم يبدأ فيه باسم اللَّه فهو أبتر او أجذم؛ هر امر مهمی که با بسم الله شروع نشود ناقص و ابتر است» و سؤال پیامبر(ص) از ابي بن كعب که بزرگترين آيه در قرآن كدام است؟ گفت: "بسم اللَّه الرحمن الرحيم" پيامبر(ص) كلامش را تصديق فرمود.
برخی از علماي اهل سنّت از جمله احمد حنبل و بعضي از قاريان كوفه بسم اللَّه را فقط جزء سوره حمد ميدانستند و نه سایر سورههای قرآن.
روایات
بعضي از رواياتي كه از طرق شيعه و اهل سنت در زمینه جزئیت بسم الله الرحمن الرحیم در سوره، وارد شده است، در زیر اشاره می‌شود.
- معاويه بن عمار از یاران امام صادق(ع) نقل می‌کند، از امام پرسيدم: هنگامي كه به نماز برميخيزم بسم اللَّه را در آغاز حمد بخوانم؟ فرمود بلي. مجدداً سؤال كردم هنگامي كه حمد تمام شد و سورهاي بعد از آن ميخوانم، بسم اللَّه را با آن بخوانم؟ باز فرمود: آري.
- دار قطني از علماي سنت به سند صحيح از علي(ع) نقل ميكند كه مردي از آن حضرت پرسيد: سبع المثاني چيست؟ فرمود: سوره حمد. عرض كرد: سوره حمد شش آيه است فرمود: بسم اللَّه الرحمن الرحيم نيز آيهاي از آن است.
- بيهقي - محدث مشهور اهل سنت - با سند صحيح از طريق ابن جبير از ابن عباس چنين نقل ميكند: «استرق الشيطان من الناس اعظم آيه من القرآن، بسم اللَّه الرحمن الرحيم؛ مردم شيطان صفت، بزرگترين آيه قرآن بسم اللَّه الرحمن الرحيم را سرقت كردند»
- در تفسير قرطبي از امام صادق(ع) نقل شده است كه «بسم اللَّه تاج سوره‌ها است». تنها در سوره برائت بسم اللَّه نيامده است و اين به گفته حضرت علي(ع) به خاطر آن است كه بسم اللَّه كلمه امان دادن و رحمت است و برائت و اعلام تنفر و دشمني با كفار و مشركين، با رحم سازگار نيست.[۵]
مطالعه بیشتر
- تفسير المنار، شيخ محمد عبده، مصر: انتشارات دارالمنار، چاپ: چهارم . ج۱، ص۳۹.
- تفسير روح المعاني، سيدمحمود آلوسي بغدادي، بيروت: انتشارات ادارالطبايه المنيريه . ج۱، ص۳۳.
- تفسير سوره حمد، امام خميني، قم: انتشارات آزادي ، ص۶-۱۰.
منابع
- ↑ مكارم شيرازي، ناصر، تفسير نمونه، دارالاسلاميه چاپ بيست هشتم، پاييز (۱۳۷۱)، ج۱، ص۱۵.
- ↑ قرائتي، محسن، تفسير نور، قم، انتشارات مؤسسه در راه حق ، چاپ دوم ، ج۱، ص۱۳.
- ↑ قرائتي، محسن، تفسير نور، قم، انتشارات مؤسسه در راه حق چاپ دوم ، ج۱، ص۱۴.
- ↑ تفسير نمونه، تهران: انتشارات الاسلاميه، چاپ ۲۸، پاييز ۱۳۷۱ه ش ، ج۱، ص۱۷.
- ↑ تفسير قرطبي، عبدالله محمد بن احمد انصاري قرطبي، انتشارات دارالكتب المصريه - چاپ سوم، ج۱،ص۱۰۸