حکم حسادت در قلب: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵: خط ۵:
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
اما اينكه حسد اگر فقط در دل باشد گناه محسوب می شود يا نه؟ در بعضي از احاديث وارد شده كه رسول اكرم(صلي الله عليه وآله)فرمودند: در نُه چيز امت من تكليفي و مواخذه اي ندارند، و از جمله آنها «حسد» است، در صورتي كه به دست يا به زبان ظاهر نشود.  
در [[حدیث رفع القلم]] که از [[پیامبر(ص)]] روایت شده، مؤاخذه نُه چیز از امت او برداشته شده است. یکی از آن نه چیز، [[حسادت|حسادتی]] است که با دست یا زبان ظاهر نشود.
 
بنابراین، حسادت 


پس حسادت به خودي خود، تا زماني که منشأ اثر نباشد و هيچ تأثيري به فکر و قلب خويش و عکس العمل سوئي بر عليه کسي که به او حسادت ورزيده نداشته باشد و فقط در ذهن خطور کرده باشد، اين گناه محسوب نمي شود؛ چرا که موجب ضرر و ناراحتي براي کسي نشده است.  
پس حسادت به خودي خود، تا زماني که منشأ اثر نباشد و هيچ تأثيري به فکر و قلب خويش و عکس العمل سوئي بر عليه کسي که به او حسادت ورزيده نداشته باشد و فقط در ذهن خطور کرده باشد، اين گناه محسوب نمي شود؛ چرا که موجب ضرر و ناراحتي براي کسي نشده است.  


اما بايد توجه داشت که وسوسه هاي نفس و شيطان خيلي فريبنده است و اين خود زمينه را براي گناه فراهم مي آورد. لذا بايد مواظبت کرد و از همان ابتدا جلوي آن را گرفت. لذا امام خميني (ره) مي فرمايند: امثال اين احاديث نبايد مانع از مبارزه با «حسد» شود، چون كم اتفاق مي افتد كه حسد در نفس پيدا شود ولي توليد فساد و گناه نكند، چون حسد ايمان را مي خورد.<ref>امام خميني، اربعين حديث، ص۱۱۲.</ref>  
اما بايد توجه داشت که وسوسه هاي نفس و شيطان خيلي فريبنده است و اين خود زمينه را براي گناه فراهم مي آورد. لذا بايد مواظبت کرد و از همان ابتدا جلوي آن را گرفت. لذا امام خميني (ره) مي فرمايند: امثال اين احاديث نبايد مانع از مبارزه با «حسد» شود، چون كم اتفاق مي افتد كه حسد در نفس پيدا شود ولي توليد فساد و گناه نكند، چون حسد ايمان را مي خورد.<ref>امام خميني، اربعين حديث، ص۱۱۲.</ref>  
{{پایان پاسخ}}
 
<span></span>


==منابع==
==منابع==

نسخهٔ ‏۶ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۷:۱۶

سؤال

آیا حسادتی که فقط در دل انسان است گناه محسوب می شود؟

در حدیث رفع القلم که از پیامبر(ص) روایت شده، مؤاخذه نُه چیز از امت او برداشته شده است. یکی از آن نه چیز، حسادتی است که با دست یا زبان ظاهر نشود.

بنابراین، حسادت

پس حسادت به خودي خود، تا زماني که منشأ اثر نباشد و هيچ تأثيري به فکر و قلب خويش و عکس العمل سوئي بر عليه کسي که به او حسادت ورزيده نداشته باشد و فقط در ذهن خطور کرده باشد، اين گناه محسوب نمي شود؛ چرا که موجب ضرر و ناراحتي براي کسي نشده است.

اما بايد توجه داشت که وسوسه هاي نفس و شيطان خيلي فريبنده است و اين خود زمينه را براي گناه فراهم مي آورد. لذا بايد مواظبت کرد و از همان ابتدا جلوي آن را گرفت. لذا امام خميني (ره) مي فرمايند: امثال اين احاديث نبايد مانع از مبارزه با «حسد» شود، چون كم اتفاق مي افتد كه حسد در نفس پيدا شود ولي توليد فساد و گناه نكند، چون حسد ايمان را مي خورد.[۱]

منابع

  1. امام خميني، اربعين حديث، ص۱۱۲.