پیش نویس:عزاداری ماه محرم: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه را خالی کرد) برچسب‌ها: خالی کردن واگردانی دستی |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | |||
{{سوال}} | |||
امام حسین(ع) را روز دهم محرم شهید کرده اند پس چرا شیعیان از اول محرم عزاداری میکنند؟ | |||
{{پایان سوال}} | |||
{{درگاه|امام حسین}} | |||
مذهب [[مذهب شیعه در عصر ظهور|شیعه]] پیرو [[سنت پیامبر(ص)]] و اهل بیت(ع) است. به همین علت عملکرد ائمه اطهار(ع) برای شیعیان [[حجت شرعی]] و عملی دارد. همانطور که پیامبر هنگام تولد امام حسین(ع) و سالها قبل از [[عاشورا]] بر او گریست.<ref>عیون اخبار الرضا(ع)، ج۲، ص۲۶</ref>و همچنین چون روش ائمه(ع) در بزرگداشت [[شهادت]] امام حسین(ع) از اول محرم بوده و ائمه(ع) از اول محرم دیگر نمی‌خندیدند و جامه‌ی عزا برتن می‌کردند.<ref> امالی صدوق ص ۱۱۱</ref> و نیز علمای شیعه هم در [[عصر غیبت]]، این سیره را ادامه دادند. ولذا ما شیعیان هم از این سیره پیروی میکنیم. | |||
==سیره اهلبیت(ع)== | |||
[[پرونده:عرش.jpg|بندانگشتی|جایگزین=اثر پیراهن در عرش استاد روح الامین|اثر پیراهن در عرش استاد روح الامین|252x252پیکسل]] | |||
امام صادق(ع) در روایتی میفرماید: هنگامی که [[هلال ماه]] [[محرم]] دمیده می شود؛ [[ملائکه]] پیراهن امام حسین(ع) را خدمت حضرت زهرا(س) آورده و از [[عرش]] الهی آویزان می کنند، در حالیکه پاره پاره شده از ضربه های شمشیر و آغشته به خون است. | |||
ما و شیعیانمان این پیراهن را با [[چشم بصیرت]]، و نه بصر می بینیم، پس اشک های ما سرازیر می شود.<ref>خصائص الزینبیه، ص۴۹</ref> | |||
به نقل یکی از [[احترام صحابه از نگاه شیعه|صحابه]] امام رضا(ع) به نام ریان بن شییب، در روز اول محرم بر امام(ع) وارد شد. امام رضا(ع) متذکر به اغاز محرم شده و مصیبت های امام حسین(ع) را بیان کرده و سخنانی در فضیلت [[عزاداری امامان شیعه بر امام حسین(ع)|عزاداری]] بر ایشان ذکر کردند.<ref>عیون الاخبار، ج۱، ص۲۹۹</ref> | |||
و در روایتی دیگر آمده است که امام رضا(ع) فرمودند: هنگامی که ماه محرم شروع می‌شد، دیگر کسی پدرم را خندان نمی‌دید و هر روز ناراحتی او بیشتر می‌شد تا روز دهم محرم. پس وقتی روز دهم می‌رسید، آن روز روز مصیبت و اندوه و گریۀ او بود.<ref>امالی صدوق، ص۱۲۸</ref> | |||
==سیره علما== | |||
آیت الله سید علی قاضی طباطبایی، [[عارف]]، و استاد اخلاق حوزه علمیه نجف، در [[مستحبات]] عزاداری و [[زیارت ائمه(ع) با معرفت|زیارت]] سیدالشهداء(ع) کوتاهی و غفلت نکنید و روضه هفتگی و لو دو سه نفره باشد، اسباب گشایش امور است و اگر هفتگی ممکن نشد، دهه اول محرم ترک نشود.<ref>عطش، ص324، فرازی از وصیت نامه آیت الله قاضی</ref> | |||
و همچنین آیت الله ملکی تبریزی [[عالم]] بزرگ شیعه فرمودند: سزاوار است حال دوستان [[آل محمد(ص)]] در دهه اول [[محرم الحرام]] تغییر نموده، و در دل و سیمای خود آثار اندوه و درد این مصیبت های بزرگ را آشکار نمایند. باید مقداری از لذت های زندگی را اعم از خوردن و نوشیدن و حتی خوابیدن به دست می آید ترک نموده، و مانند کسی باشند، که پدر یا فرزند خود را از دست داده است. نباید احترام ناموس بزرگ خدا و احترام [[«اول المسلمین» بودن پیامبر اسلام(ص)|پیامبر]](ص) و امام(ع)، کمتر از احترام خود و نزدیکانش باشد. | |||
اگر کسی نتواند در تمام دهه محرم این کار را انجام دهد حداقل در روز تاسوعا و عاشورا و شب یازدهم دست از برخی لذایذ بردارد مثلاً نان خالی بخورد یا آب کمتر بنوشد و خود را بیاد آن روزهای سخت اهل بیت(ع) به سختی اندازد در هر روز مقداری از وقت خود را در مکان های عمومی به عزاداری بپردازد، و نیز در دهه اول محرم هر روز امام حسین(ع) را با [[زیارت عاشورا]] زیارت نماید.<ref>المراقبات، فصل اول</ref> | |||
==منابع== | |||
{{پانویس}} | |||
{{شاخه | |||
| شاخه اصلی =امام حسین(ع) | |||
| شاخه فرعی۱ = عزاداری | |||
| شاخه فرعی۲ = کربلا | |||
}} | |||
{{تکمیل مقاله | |||
| شناسه = شد | |||
| تیترها =شد | |||
| ویرایش =شد | |||
| لینک‌دهی = شد | |||
| ناوبری = | |||
| نمایه = | |||
| تغییر مسیر = شد | |||
| ارجاعات = | |||
| بازبینی = | |||
| تکمیل = شد | |||
| اولویت =الف | |||
| کیفیت =ب | |||
}} | |||
{{پایان متن}} | |||
نسخهٔ ۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۲۰
امام حسین(ع) را روز دهم محرم شهید کرده اند پس چرا شیعیان از اول محرم عزاداری میکنند؟
مذهب شیعه پیرو سنت پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) است. به همین علت عملکرد ائمه اطهار(ع) برای شیعیان حجت شرعی و عملی دارد. همانطور که پیامبر هنگام تولد امام حسین(ع) و سالها قبل از عاشورا بر او گریست.[۱]و همچنین چون روش ائمه(ع) در بزرگداشت شهادت امام حسین(ع) از اول محرم بوده و ائمه(ع) از اول محرم دیگر نمی‌خندیدند و جامه‌ی عزا برتن می‌کردند.[۲] و نیز علمای شیعه هم در عصر غیبت، این سیره را ادامه دادند. ولذا ما شیعیان هم از این سیره پیروی میکنیم.
سیره اهلبیت(ع)
امام صادق(ع) در روایتی میفرماید: هنگامی که هلال ماه محرم دمیده می شود؛ ملائکه پیراهن امام حسین(ع) را خدمت حضرت زهرا(س) آورده و از عرش الهی آویزان می کنند، در حالیکه پاره پاره شده از ضربه های شمشیر و آغشته به خون است. ما و شیعیانمان این پیراهن را با چشم بصیرت، و نه بصر می بینیم، پس اشک های ما سرازیر می شود.[۳]
به نقل یکی از صحابه امام رضا(ع) به نام ریان بن شییب، در روز اول محرم بر امام(ع) وارد شد. امام رضا(ع) متذکر به اغاز محرم شده و مصیبت های امام حسین(ع) را بیان کرده و سخنانی در فضیلت عزاداری بر ایشان ذکر کردند.[۴]
و در روایتی دیگر آمده است که امام رضا(ع) فرمودند: هنگامی که ماه محرم شروع می‌شد، دیگر کسی پدرم را خندان نمی‌دید و هر روز ناراحتی او بیشتر می‌شد تا روز دهم محرم. پس وقتی روز دهم می‌رسید، آن روز روز مصیبت و اندوه و گریۀ او بود.[۵]
سیره علما
آیت الله سید علی قاضی طباطبایی، عارف، و استاد اخلاق حوزه علمیه نجف، در مستحبات عزاداری و زیارت سیدالشهداء(ع) کوتاهی و غفلت نکنید و روضه هفتگی و لو دو سه نفره باشد، اسباب گشایش امور است و اگر هفتگی ممکن نشد، دهه اول محرم ترک نشود.[۶]
و همچنین آیت الله ملکی تبریزی عالم بزرگ شیعه فرمودند: سزاوار است حال دوستان آل محمد(ص) در دهه اول محرم الحرام تغییر نموده، و در دل و سیمای خود آثار اندوه و درد این مصیبت های بزرگ را آشکار نمایند. باید مقداری از لذت های زندگی را اعم از خوردن و نوشیدن و حتی خوابیدن به دست می آید ترک نموده، و مانند کسی باشند، که پدر یا فرزند خود را از دست داده است. نباید احترام ناموس بزرگ خدا و احترام پیامبر(ص) و امام(ع)، کمتر از احترام خود و نزدیکانش باشد. اگر کسی نتواند در تمام دهه محرم این کار را انجام دهد حداقل در روز تاسوعا و عاشورا و شب یازدهم دست از برخی لذایذ بردارد مثلاً نان خالی بخورد یا آب کمتر بنوشد و خود را بیاد آن روزهای سخت اهل بیت(ع) به سختی اندازد در هر روز مقداری از وقت خود را در مکان های عمومی به عزاداری بپردازد، و نیز در دهه اول محرم هر روز امام حسین(ع) را با زیارت عاشورا زیارت نماید.[۷]