زیبایی امام زمان(عج): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}}درباره‌ی سیمای ظاهری امام مهدی (عج) توضیح دهید.{{پایان سوال}} | ||
{{پایان سوال}} | |||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
{{درگاه|مهدویت}} | {{درگاه|مهدویت}} | ||
روایات فراوانی دربارهٔ زیبایی [[امام مهدی(عج)|امام مهدی(ع)]] ذکر شده است | روایات فراوانی دربارهٔ زیبایی [[امام مهدی(عج)|امام مهدی(ع)]] ذکر شده است. | ||
== زیبایی امام مهدی == | |||
یکی از ویژگی‌های ظاهری امام مهدی زیبایی ایشان است. امام علی (ع) ایشان را «حَسَن الوجه» خوانده و او را در مقابل زیبارویان عالم به ماه در مقابل ستارگان تشبیه کرده است.<ref>مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج51، ص36</ref><ref>شیخ مفید، محمد بن محمد، الارشاد، قم، اسماعیلیان، ج۲، ص۳۸۲</ref> پیامبر اکرم (ص) نیز چهره‌ی ایشان را همچون ماه درخشنده توصیف کرده و ایشان را طاووس اهل بهشت نامیده است.<ref>مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج51، ص91</ref><ref>اربلی، كشف الغمة في معرفة الأئمة، ۱۳۸۱ق، ج۲، ص۴۸۱</ref> آیت الله حائری قزوینی گفته است امام مهدی زیباترین و خوش صورت‌ترین مردم است؛ زیرا شبیه‌ترین مردم به پیامبر است.<ref>حائری قزوینی، سید محمد حسن، مکیال المکارم، ج1، ص132</ref><ref>صدوق، محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمه، ج1، ص534</ref><ref>مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج36، ص337</ref> | |||
== اوصاف سر و صورت امام مهدی == | |||
روایات مختلفی درباره‌ی ویژگی‌های چهره‌ی امام مهدی ذکر شده است. | |||
=== موی حضرت === | |||
گفته شده است موهایی طلایی دارد.<ref>صافی گلپایگانی، لطف الله، منتخب الاثر، ص157</ref><ref>قنذوری، سلیمان بن ابراهیم، ینابیع الموده لذوی القربی، ج3، ص131</ref> موهایش پرپرشت است.<ref>مجلسی، محمد باقر، ج52، ص51</ref><ref>طبرسی، فضل بن حسن، اعلام الوری باعلام الهدی، ص434</ref> و بر شانه‌هایش فرو ریخته است.<ref>مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج51، ص36</ref><ref>شیخ طوسی، محمد بن حسن، الغیبه، ص281</ref> | |||
=== پیشانی حضرت === | |||
روایات پیشانی ایشان را باز، سفید و درخشان توصیف کرده است.<ref>اربلی، علی بن عیسی، كشف الغمة في معرفة الأئمة، ۱۳۸۱ق، ج3، ص259 و 269</ref><ref>مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج51، ص90</ref> | |||
مقایسه آن حضرت با [[حضرت یوسف(ع)]] تنها در یک روایت از امام باقر(ع) آمده است. امام باقر(ع) زیبایی امام مهدی(ع) را به حضرت یوسف(ع) تشبیه کرده است.<ref>صافی گلپایگانی، لطف الله، منتخب الاثر، قم، انتشارات معصومیه، ص۳۷۱.</ref> | مقایسه آن حضرت با [[حضرت یوسف(ع)]] تنها در یک روایت از امام باقر(ع) آمده است. امام باقر(ع) زیبایی امام مهدی(ع) را به حضرت یوسف(ع) تشبیه کرده است.<ref>صافی گلپایگانی، لطف الله، منتخب الاثر، قم، انتشارات معصومیه، ص۳۷۱.</ref> | ||
نسخهٔ ۲۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۱۶
سؤال
درباره‌ی سیمای ظاهری امام مهدی (عج) توضیح دهید.
درگاه‌ها
روایات فراوانی دربارهٔ زیبایی امام مهدی(ع) ذکر شده است.
زیبایی امام مهدی
یکی از ویژگی‌های ظاهری امام مهدی زیبایی ایشان است. امام علی (ع) ایشان را «حَسَن الوجه» خوانده و او را در مقابل زیبارویان عالم به ماه در مقابل ستارگان تشبیه کرده است.[۱][۲] پیامبر اکرم (ص) نیز چهره‌ی ایشان را همچون ماه درخشنده توصیف کرده و ایشان را طاووس اهل بهشت نامیده است.[۳][۴] آیت الله حائری قزوینی گفته است امام مهدی زیباترین و خوش صورت‌ترین مردم است؛ زیرا شبیه‌ترین مردم به پیامبر است.[۵][۶][۷]
اوصاف سر و صورت امام مهدی
روایات مختلفی درباره‌ی ویژگی‌های چهره‌ی امام مهدی ذکر شده است.
موی حضرت
گفته شده است موهایی طلایی دارد.[۸][۹] موهایش پرپرشت است.[۱۰][۱۱] و بر شانه‌هایش فرو ریخته است.[۱۲][۱۳]
پیشانی حضرت
روایات پیشانی ایشان را باز، سفید و درخشان توصیف کرده است.[۱۴][۱۵]
مقایسه آن حضرت با حضرت یوسف(ع) تنها در یک روایت از امام باقر(ع) آمده است. امام باقر(ع) زیبایی امام مهدی(ع) را به حضرت یوسف(ع) تشبیه کرده است.[۱۶]
منابع
- ↑ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج51، ص36
- ↑ شیخ مفید، محمد بن محمد، الارشاد، قم، اسماعیلیان، ج۲، ص۳۸۲
- ↑ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج51، ص91
- ↑ اربلی، كشف الغمة في معرفة الأئمة، ۱۳۸۱ق، ج۲، ص۴۸۱
- ↑ حائری قزوینی، سید محمد حسن، مکیال المکارم، ج1، ص132
- ↑ صدوق، محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمه، ج1، ص534
- ↑ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج36، ص337
- ↑ صافی گلپایگانی، لطف الله، منتخب الاثر، ص157
- ↑ قنذوری، سلیمان بن ابراهیم، ینابیع الموده لذوی القربی، ج3، ص131
- ↑ مجلسی، محمد باقر، ج52، ص51
- ↑ طبرسی، فضل بن حسن، اعلام الوری باعلام الهدی، ص434
- ↑ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج51، ص36
- ↑ شیخ طوسی، محمد بن حسن، الغیبه، ص281
- ↑ اربلی، علی بن عیسی، كشف الغمة في معرفة الأئمة، ۱۳۸۱ق، ج3، ص259 و 269
- ↑ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج51، ص90
- ↑ صافی گلپایگانی، لطف الله، منتخب الاثر، قم، انتشارات معصومیه، ص۳۷۱.