بداء در تعداد روزهای میقات حضرت موسی(ع): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴: | خط ۴: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
بداء در مورد خداوند به این معنا است که آنچه خداوند از قبل میدانسته ولی برای انسانها معلوم نبوده، آن را اظهار و آشکار میسازد.<ref>غرویان، محسن و غلامی، میرباقری، آموزش عقائد، قم، نشر دارالعلم، چاپ دوم، ۱۳۷۵ش، ج۱، ص۱۷۲.</ref> در مورد میقات حضرت موسی(ع) نیز خداوند از ابتدا این میقات را چهل روز قرار داده بود که به جهت دلايلی از جمله امتحان قوم بنیاسرائیل، | بداء در مورد خداوند به این معنا است که آنچه خداوند از قبل میدانسته ولی برای انسانها معلوم نبوده، آن را اظهار و آشکار میسازد.<ref>غرویان، محسن و غلامی، میرباقری، آموزش عقائد، قم، نشر دارالعلم، چاپ دوم، ۱۳۷۵ش، ج۱، ص۱۷۲.</ref> در مورد میقات حضرت موسی(ع) نیز خداوند از ابتدا این میقات را چهل روز قرار داده بود که به جهت دلايلی از جمله امتحان قوم بنیاسرائیل، این میقات را سی روزه اعلام کرد و سپس در میقات به حضرت موسی(ع) گفت ده روز دیگر در میقات بماند. | ||
== میقات حضرت موسی(ع) == | == میقات حضرت موسی(ع) == | ||
سی شب به حضرت موسی(ع) وعده میقات داده شد. سپس ۱۰ شب دیگر به آن اضافه شد. | سی شب به حضرت موسی(ع) وعده میقات داده شد. سپس ۱۰ شب دیگر به آن اضافه شد. میقات موسی(ع) در علم خداوند چهل شب بود، اما خداوند در دو مرحله به موسی(ع) خبر داد. در ابتدا موسی(ع) را امر به میقات در ۳۰ روز میکند و در مرحله بعد به ادامه آن در ۱۰ روز دیگر امر میکند: {{قرآن|وَ واعَدْنا مُوسى ثَلاثينَ لَيْلَةً وَ أَتْمَمْناها بِعَشْرٍ| | ||
| سوره = اعراف | |||
| آیه = ۱۴۲ | |||
| ترجمه = و ما با موسى، سى شب وعده گذاشتيم سپس آن را با ده شب (ديگر) تكميل نمودیم | |||
}} | |||
این میقات از ابتدا در علم الهی ۴۰ شب بود و برای همین امر هم در قرآن کریم میفرماید: {{قرآن |وَ إِذْ واعَدْنا مُوسى أَرْبَعينَ لَيْلَة||سوره = بقره | آیه = ۵۱ | ترجمه = هنگامى را كه با موسى چهل شب وعده گذاردیم}} | |||
==علت تغییر در مدت میقات== | ==علت تغییر در مدت میقات== | ||
امام باقر(ع) فرمودهاند: هنگامی که حضرت موسی(ع) برای وفای به عهد خداوند از میان قومش خارج میشد به آنها فرمود که ظرف ۳۰ روز بر میگردم. اما هنگامی که خداوند بر آن ۳۰ روز ۱۰ روز اضافه | امام باقر(ع) فرمودهاند: هنگامی که حضرت موسی(ع) برای وفای به عهد خداوند از میان قومش خارج میشد به آنها فرمود که ظرف ۳۰ روز بر میگردم. اما هنگامی که خداوند بر آن ۳۰ روز ۱۰ روز اضافه کرد، قومش گفتند موسی(ع) خلاف وعده عمل کرد. و بسیاری از آنها گوسالهپرست شدند.<ref>سوره بقره، ایه۵۱.</ref> | ||
اگر خداوند به موسی(ع) از ابتدا وعده چهل شب میداد و او نیز به قومش خبر میداد؛ فرصتی برای امتحان قوم بنی اسرائیل و امتحان | اگر خداوند به موسی(ع) از ابتدا وعده چهل شب میداد و او نیز به قومش خبر میداد؛ فرصتی برای امتحان قوم بنی اسرائیل و امتحان ایمانشان به وجود نمیآید. | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
{{پانویس|۲}} | {{پانویس|۲}} |
نسخهٔ ۲ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۲۱:۰۶
در داستان حضرت موسی که سی شب به وی وعده شد و سپس ده شب دیگر به آن اضافه شد، مصداق بداء است؟
بداء در مورد خداوند به این معنا است که آنچه خداوند از قبل میدانسته ولی برای انسانها معلوم نبوده، آن را اظهار و آشکار میسازد.[۱] در مورد میقات حضرت موسی(ع) نیز خداوند از ابتدا این میقات را چهل روز قرار داده بود که به جهت دلايلی از جمله امتحان قوم بنیاسرائیل، این میقات را سی روزه اعلام کرد و سپس در میقات به حضرت موسی(ع) گفت ده روز دیگر در میقات بماند.
میقات حضرت موسی(ع)
سی شب به حضرت موسی(ع) وعده میقات داده شد. سپس ۱۰ شب دیگر به آن اضافه شد. میقات موسی(ع) در علم خداوند چهل شب بود، اما خداوند در دو مرحله به موسی(ع) خبر داد. در ابتدا موسی(ع) را امر به میقات در ۳۰ روز میکند و در مرحله بعد به ادامه آن در ۱۰ روز دیگر امر میکند: ﴿وَ واعَدْنا مُوسى ثَلاثينَ لَيْلَةً وَ أَتْمَمْناها بِعَشْرٍ؛ و ما با موسى، سى شب وعده گذاشتيم سپس آن را با ده شب (ديگر) تكميل نمودیم﴾(اعراف:۱۴۲)
این میقات از ابتدا در علم الهی ۴۰ شب بود و برای همین امر هم در قرآن کریم میفرماید: ﴿وَ إِذْ واعَدْنا مُوسى أَرْبَعينَ لَيْلَة؛ هنگامى را كه با موسى چهل شب وعده گذاردیم﴾(بقره:۵۱)
علت تغییر در مدت میقات
امام باقر(ع) فرمودهاند: هنگامی که حضرت موسی(ع) برای وفای به عهد خداوند از میان قومش خارج میشد به آنها فرمود که ظرف ۳۰ روز بر میگردم. اما هنگامی که خداوند بر آن ۳۰ روز ۱۰ روز اضافه کرد، قومش گفتند موسی(ع) خلاف وعده عمل کرد. و بسیاری از آنها گوسالهپرست شدند.[۲]
اگر خداوند به موسی(ع) از ابتدا وعده چهل شب میداد و او نیز به قومش خبر میداد؛ فرصتی برای امتحان قوم بنی اسرائیل و امتحان ایمانشان به وجود نمیآید.