اصل نویسی در نگارش روایت: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
اصل به مجموعه‌ای گفته می‌شود که اصحاب پیامبر و یا ائمه مستقیماً از پیامبر و امام، یا با یک واسطه درباره موضوع خاصی شنیده و آنها را جمع‌آوری کردنده‌اند. در کتاب‌های روایی بارها از این اصل‌ها یاد شده است و علامه آقا بزرگ تهرانی در | اصل به مجموعه‌ای گفته می‌شود که اصحاب [[پیامبر]] و یا [[ائمه]] مستقیماً از پیامبر و امام، یا با یک واسطه درباره موضوع خاصی شنیده و آنها را جمع‌آوری کردنده‌اند. در کتاب‌های روایی بارها از این اصل‌ها یاد شده است و علامه [[آقا بزرگ تهرانی]] در [[الذریعه]]، بیش از صد اصل را با مشخصات نویسنده‌اش آورده است.<ref>آقا بزرگ تهرانی، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج۲، ص۱۲۵ و ۱۶۶، ج۲۴، ص۱۴۷ و ص۳۱۵، بیروت، دار الاضواء، دوم، ۱۴۰۳ ه. ق.</ref> اصل نویسی با تأکید پیامبر بر نوشتن [[احادیث حدیث|احادیث]]، و همچنین در عصر ائمه اطهار(ع) انجام شده است. | ||
البته گاهی روایات غیر موثق وارد این اصل‌ها می‌شده که علمای متخصص در شناخت روایت با نگاهی به زندگانی نویسنده، یا راوی آن اصل، موارد اتهامی را بررسی کرده و در کتاب‌هایشان متذکر شده‌اند که این اصل یا این راوی قابل اعتماد نیست. | البته گاهی روایات غیر [[موثق]] وارد این اصل‌ها می‌شده که علمای متخصص در شناخت روایت با نگاهی به زندگانی نویسنده، یا راوی آن اصل، موارد اتهامی را بررسی کرده و در کتاب‌هایشان متذکر شده‌اند که این اصل یا این راوی قابل اعتماد نیست. | ||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||
{{مطالعه بیشتر}} | {{مطالعه بیشتر}} | ||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
{{شاخه | {{شاخه | ||
| شاخه اصلی = حدیث | | شاخه اصلی = حدیث | ||
|شاخه فرعی۱ = | |شاخه فرعی۱ = تاریخ حدیث | ||
|شاخه فرعی۲ = | |شاخه فرعی۲ = | ||
|شاخه فرعی۳ = | |شاخه فرعی۳ = | ||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
| تیترها = شد | | تیترها = شد | ||
| ویرایش = شد | | ویرایش = شد | ||
| لینک‌دهی = | | لینک‌دهی = شد | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
نسخهٔ ۱ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۷:۲۷
سؤال
نوشتن اصل در نگارش روایت چیست و از چه زمانی انجام شده است؟
اصل به مجموعه‌ای گفته می‌شود که اصحاب پیامبر و یا ائمه مستقیماً از پیامبر و امام، یا با یک واسطه درباره موضوع خاصی شنیده و آنها را جمع‌آوری کردنده‌اند. در کتاب‌های روایی بارها از این اصل‌ها یاد شده است و علامه آقا بزرگ تهرانی در الذریعه، بیش از صد اصل را با مشخصات نویسنده‌اش آورده است.[۱] اصل نویسی با تأکید پیامبر بر نوشتن احادیث، و همچنین در عصر ائمه اطهار(ع) انجام شده است.
البته گاهی روایات غیر موثق وارد این اصل‌ها می‌شده که علمای متخصص در شناخت روایت با نگاهی به زندگانی نویسنده، یا راوی آن اصل، موارد اتهامی را بررسی کرده و در کتاب‌هایشان متذکر شده‌اند که این اصل یا این راوی قابل اعتماد نیست.
معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر
- جامع الرواه، محمد بن علی اردبیلی، قم، مکتبه مرعشی نجفی، ۱۴۰۳ ه. ق.
- رجال العلامه، حسن بن یوسف معروف به علامه.
منابع
- ↑ آقا بزرگ تهرانی، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج۲، ص۱۲۵ و ۱۶۶، ج۲۴، ص۱۴۷ و ص۳۱۵، بیروت، دار الاضواء، دوم، ۱۴۰۳ ه. ق.