غلمان: تفاوت میان نسخهها
A.rezapour (بحث | مشارکتها) (ابرابزار) |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۵: | خط ۵: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
'''غلمان''' نوجوانانی پسر و زیباروی هستند که در بهشت از بهشتیان پذیرایی میکنند. | '''غلمان''' نوجوانانی پسر و زیباروی هستند که در بهشت از بهشتیان پذیرایی میکنند. قرآن آنان را به لُؤلُؤ مَکنون به معنای مروارید در صدف تشبیه کرده است. آمده است که آنها پیرامون بهشتیان می گردند و به خدمت کردنشان مشغول هستند. مفسران گفته اند این نوجوانان زیبا با قدحها و کوزهها و جامهای پر از شراب طهور بهشتیان را سیراب میکنند. | ||
۲۴ طور | ۲۴ طور | ||
خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
در آیهٔ ۱۷ سورهٔ واقعه | در آیهٔ ۱۷ سورهٔ واقعه | ||
== | == خادمان بهشت در شکل پسرانی زیبا == | ||
غلمان در قرآن خادمانی زیبا در بهشت هستند که از شدت زیبایی به مروارید در صدف (لُؤلُؤ مَکنون) تشبیه شدهاند.<ref>طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ۱۳۹۰ق، ج19، ص: 14</ref> در قرآن دو بار عبارت «لُؤْلُؤٌ مَکْنُونٌ» آمده است: یکبار درباره همسران بهشتی و یکبار درباره غلمان که خادمان بهشتی هستند.<ref>قرائتی، محسن، تفسیر نور، تهران، مرکز فرهنگی درسهایی از قرآن، ۱۳۸۸ش، ج9، ص: 287</ref> مفسران گفتهاند غلمان در خوبی و زیبایی و صفا و سفیدی مانند لؤلؤ درخشان هستند، و مکنون به معنی محفوظ و مخزون است.<ref>طبرسی، فضل بن حسن، ترجمه تفسیر مجمع البیان، تهران، فراهانی، بیتا، ج23، ص۳۵۲.</ref> این خادمان را پسرانی زیبا تفسیر کردهاند.<ref>کاشانی، فتحالله بن شکرالله، منهج الصادقین فی إلزام المخالفین، کتابفروشی اسلامیه، تهران، ج9، ص۵۷.</ref> | |||
در قرآن دو بار عبارت «لُؤْلُؤٌ مَکْنُونٌ» آمده است: یکبار درباره همسران بهشتی و یکبار درباره خادمان | |||
== کار غلمان در بهشت == | == کار غلمان در بهشت == | ||
در آیه ۲۴ سوره طور گفته شده غلمان در بهشت بهشتیان را طواف میکنند که به معنای آمد و شد آنان برای خدمت است.<ref>طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ۱۳۹۰ق، ج19، ص: 14</ref> در آیه ۱۷ قرآن نیز با عبارت «ولدان» از این خادمان بهشتی یاد شده است که به معنای پسران است. در این آیه هم آمده که این خادمان بهشتی پیرامون بهشتیان در طواف هستند که به معنای حسن خدمتگزاری است.<ref>المیزان فی تفسیر القرآن، ج19، ص: 122</ref> مفسران گفتهاند این نوجوانان زیبا با قدحها و کوزهها و جامهای پر از شراب طهور که از نهرهای جاری بهشتی برداشته شده در اطراف بهشتیان میگردند و آنان را سیراب میکنند.<ref>تفسیر نمونه، ج23، ص: 212</ref> | |||
== منابع == | == منابع == |
نسخهٔ ۱۲ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۱۲
این مقاله هماکنون به دست A.rezapour در حال ویرایش است. |
غلمان به چه معناست؟
غلمان نوجوانانی پسر و زیباروی هستند که در بهشت از بهشتیان پذیرایی میکنند. قرآن آنان را به لُؤلُؤ مَکنون به معنای مروارید در صدف تشبیه کرده است. آمده است که آنها پیرامون بهشتیان می گردند و به خدمت کردنشان مشغول هستند. مفسران گفته اند این نوجوانان زیبا با قدحها و کوزهها و جامهای پر از شراب طهور بهشتیان را سیراب میکنند.
۲۴ طور
در آیهٔ ۱۹ سورهٔ انسان
در آیهٔ ۱۷ سورهٔ واقعه
خادمان بهشت در شکل پسرانی زیبا
غلمان در قرآن خادمانی زیبا در بهشت هستند که از شدت زیبایی به مروارید در صدف (لُؤلُؤ مَکنون) تشبیه شدهاند.[۱] در قرآن دو بار عبارت «لُؤْلُؤٌ مَکْنُونٌ» آمده است: یکبار درباره همسران بهشتی و یکبار درباره غلمان که خادمان بهشتی هستند.[۲] مفسران گفتهاند غلمان در خوبی و زیبایی و صفا و سفیدی مانند لؤلؤ درخشان هستند، و مکنون به معنی محفوظ و مخزون است.[۳] این خادمان را پسرانی زیبا تفسیر کردهاند.[۴]
کار غلمان در بهشت
در آیه ۲۴ سوره طور گفته شده غلمان در بهشت بهشتیان را طواف میکنند که به معنای آمد و شد آنان برای خدمت است.[۵] در آیه ۱۷ قرآن نیز با عبارت «ولدان» از این خادمان بهشتی یاد شده است که به معنای پسران است. در این آیه هم آمده که این خادمان بهشتی پیرامون بهشتیان در طواف هستند که به معنای حسن خدمتگزاری است.[۶] مفسران گفتهاند این نوجوانان زیبا با قدحها و کوزهها و جامهای پر از شراب طهور که از نهرهای جاری بهشتی برداشته شده در اطراف بهشتیان میگردند و آنان را سیراب میکنند.[۷]
منابع
- ↑ طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ۱۳۹۰ق، ج19، ص: 14
- ↑ قرائتی، محسن، تفسیر نور، تهران، مرکز فرهنگی درسهایی از قرآن، ۱۳۸۸ش، ج9، ص: 287
- ↑ طبرسی، فضل بن حسن، ترجمه تفسیر مجمع البیان، تهران، فراهانی، بیتا، ج23، ص۳۵۲.
- ↑ کاشانی، فتحالله بن شکرالله، منهج الصادقین فی إلزام المخالفین، کتابفروشی اسلامیه، تهران، ج9، ص۵۷.
- ↑ طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ۱۳۹۰ق، ج19، ص: 14
- ↑ المیزان فی تفسیر القرآن، ج19، ص: 122
- ↑ تفسیر نمونه، ج23، ص: 212