خطای حضرت آدم و محرومیت همه انسان‌ها: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷ |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
*بهشت موعود در [[قیامت]]، نعمتی جاودانه است. در آیات قرآن به جاودانگی آن اشاره شده و بیرون رفتن از آن ممکن نیست. | *بهشت موعود در [[قیامت]]، نعمتی جاودانه است. در آیات قرآن به جاودانگی آن اشاره شده و بیرون رفتن از آن ممکن نیست. | ||
*از [[امام صادق(ع)]] پیرامون بهشت آدم پرسیدند؟ امام فرمود: «باغی از باغ‌های دنیا بود که خورشید و ماه بر آن می‌تابید و اگر بهشت جاودانی بود، هرگز از آن بیرون رانده نمی‌شدند.» | *از [[امام صادق(ع)]] پیرامون بهشت آدم پرسیدند؟ امام فرمود: «باغی از باغ‌های دنیا بود که خورشید و ماه بر آن می‌تابید و اگر بهشت جاودانی بود، هرگز از آن بیرون رانده نمی‌شدند.» | ||
*در داستان حضرت آدم، [[ابلیس]] به نزد آدم و حوا آمد، در حالی که ابلیس نمی‌تواند وارد بهشت گردد. در بهشت نه وسوسه‌های شیطانی وجود دارد و نه نافرمانی خدا.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، دارالکتب الاسلامیه، ج۱، ص۱۸۶.</ref> | *در داستان حضرت آدم، [[ابلیس]] به نزد آدم و حوا آمد، در حالی که ابلیس نمی‌تواند وارد بهشت گردد. در بهشت نه وسوسه‌های شیطانی وجود دارد و نه نافرمانی خدا.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، دارالکتب الاسلامیه، ج۱، ص۱۸۶.</ref> | ||
نسخهٔ ۲۱ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۳۳
آیا با عدالت خداوند سازگار است که به خاطر خطای حضرت آدم، تمام نسل او دچار محرومیت از بهشت و این همه مشکلات شوند؟
قرآن، زمین را جایگاه، محل استقرار انسان‌ها دانسته است. زندگی در زمین، خواست خداوند بوده و گناه آدم(ع) دخالتی در این امر نداشت. حضرت آدم و حوا نیز در بهشت موعود نبوده‌اند بلکه در یکی از باغ‌های پرنعمت زمین زندگی می‌کردند.
براساس آیه ۳۶ سوره بقره، زمین جایگاه و محل استقرار انسان‌ها است. ﴿محل استقرار و سكونت شما زمين است و تا مدتى معين از آن بهرهمند می‌شوید.﴾(بقره:۳۶) زندگی بر روی زمین، تصمیم و خواست الهی بوده و حضرت آدم(ع) تقصیر و دخالتی در این امر نداشته است. حکمت خداوند همراه با رعایت مصلحت بندگان، این را اقتضا کرده است.
بهشتی که حضرت آدم و حوا در آن بوده‌اند، بهشت موعود نبود بلکه از باغ‌های پرنعمت زمین بوده است. محققان چند دلیل برای این مطلب ذکر کرده‌اند:
- بهشت موعود در قیامت، نعمتی جاودانه است. در آیات قرآن به جاودانگی آن اشاره شده و بیرون رفتن از آن ممکن نیست.
- از امام صادق(ع) پیرامون بهشت آدم پرسیدند؟ امام فرمود: «باغی از باغ‌های دنیا بود که خورشید و ماه بر آن می‌تابید و اگر بهشت جاودانی بود، هرگز از آن بیرون رانده نمی‌شدند.»
- در داستان حضرت آدم، ابلیس به نزد آدم و حوا آمد، در حالی که ابلیس نمی‌تواند وارد بهشت گردد. در بهشت نه وسوسه‌های شیطانی وجود دارد و نه نافرمانی خدا.[۱]
- بهشت قیامت، پایان کار انسان‌ها و نتیجه اعمال است و بهشت حضرت آدم، آغاز سیر آدم بود.
- براساس آیات و روایات، بهشت با اعمال انسان‌ها ساخته می‌شود و در زمان حضرت آدم انسانی نبوده تا در نتیجه اعمالش بهشت ساخته شود.
منابع
- ↑ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، دارالکتب الاسلامیه، ج۱، ص۱۸۶.