منبع روایت «الناس عبید الدنیا»: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
. | |||
== متن حدیث == | == متن حدیث == | ||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
== منبع حدیث == | == منبع حدیث == | ||
این روایت در | این روایت در کتاب تحف العقول عن آل الرسول{{یادداشت|کتاب تحف العقول شامل بخش‌های متنوعی است از جمله: ۱. وصیت‌های پیامبر به حضرت علی(ع)، معاذ بن جبل و… ۲. سخنرانی آن حضرت در حجه الوداع، ۳. نامه‌ها و وصایای حضرت علی(ع) به امام حسن(ع)، ۴. وصیت آن حضرت به امام حسین(ع)، ۵. سخنرانی‌ها و خطبه‌های آن حضرت از جمله خطبه‌های معروف به وسیله و دیباج، ۶. عهدنامه مالک اشتر، ۷. رساله حقوق امام زین العابدین(ع)، ۸. احتجاج امام جعفر صادق(ع) با سفیان ثوری، ۹. رساله امام هادی(ع) درباره جبر و تفویض، ۱۰. نامه امام حسن عسکری(ع) به اسحاق بن اسماعیل و روایات و موضوعات مفید و سودمند دیگر از ائمه(ع).}} آمده است.<ref>ابن شعبه حرانی، حسن بن شعبه، تحف العقول عن آل الرسول، قم، جامعهٔ مدرسین حوزهٔ علمیهٔ قم، ۱۴۰۴ق، ص۲۴۵.</ref> این کتاب را حسن بن شعبه حرانی از علمای قرن چهارم این کتاب را نوشته است. علامه مجلسی نیز این روایت را از همان کتاب در بحارالانوار نقل کرده است. روایت این است که امام حسین(ع) در یکی از سخنرانی‌های خود در راه کربلا فرمود: «همانا دنیا تغییر یافته و منکرات زیاد شده و معروف از میان رفته است. آیا نمی‌بینید که به حق عمل نمی‌شود و از باطل جلوگیری نمی‌گردد. به درستی که من مرگ را جز سعادت و زندگی با ظالمان را جز خسران نمی‌دانم». سپس فرمود: «مردم بنده دنیا هستند الی آخر…».{{پایان پاسخ}} | ||
علامه مجلسی نیز این روایت را از همان کتاب در بحارالانوار نقل کرده است. | |||
روایت این است که امام حسین(ع) در یکی از سخنرانی‌های خود در راه کربلا فرمود: «همانا دنیا تغییر یافته و منکرات زیاد شده و معروف از میان رفته است. آیا نمی‌بینید که به حق عمل نمی‌شود و از باطل جلوگیری نمی‌گردد. به درستی که من مرگ را جز سعادت و زندگی با ظالمان را جز خسران | |||
سپس فرمود: «مردم بنده دنیا هستند الی آخر…». | |||
{{پایان پاسخ}} | |||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۱۵ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۱۶
 | این مقاله هماکنون به دست Shamloo در حال ویرایش است. |
سؤال
منبع این روایت امام حسین(ع) که فرمود: «مردم بندگان دنیایند» کجاست؟
.
متن حدیث
| « | فإن هذا الدين قد كان أسيرا بأيدي الاشرار يعمل فيه بالهوى و تطلب به الدنيا.
به‌راستی که دین اسیر در دستان انسان‌های شرور است. بنا بر هوای نفس به آن عمل می‌شود و به‌واسطهٔ آن به دنیا میرسند. |
» |
منبع حدیث
این روایت در کتاب تحف العقول عن آل الرسول[یادداشت ۱] آمده است.[۱] این کتاب را حسن بن شعبه حرانی از علمای قرن چهارم این کتاب را نوشته است. علامه مجلسی نیز این روایت را از همان کتاب در بحارالانوار نقل کرده است. روایت این است که امام حسین(ع) در یکی از سخنرانی‌های خود در راه کربلا فرمود: «همانا دنیا تغییر یافته و منکرات زیاد شده و معروف از میان رفته است. آیا نمی‌بینید که به حق عمل نمی‌شود و از باطل جلوگیری نمی‌گردد. به درستی که من مرگ را جز سعادت و زندگی با ظالمان را جز خسران نمی‌دانم». سپس فرمود: «مردم بنده دنیا هستند الی آخر…».
منابع
- ↑ ابن شعبه حرانی، حسن بن شعبه، تحف العقول عن آل الرسول، قم، جامعهٔ مدرسین حوزهٔ علمیهٔ قم، ۱۴۰۴ق، ص۲۴۵.
- ↑ کتاب تحف العقول شامل بخش‌های متنوعی است از جمله: ۱. وصیت‌های پیامبر به حضرت علی(ع)، معاذ بن جبل و… ۲. سخنرانی آن حضرت در حجه الوداع، ۳. نامه‌ها و وصایای حضرت علی(ع) به امام حسن(ع)، ۴. وصیت آن حضرت به امام حسین(ع)، ۵. سخنرانی‌ها و خطبه‌های آن حضرت از جمله خطبه‌های معروف به وسیله و دیباج، ۶. عهدنامه مالک اشتر، ۷. رساله حقوق امام زین العابدین(ع)، ۸. احتجاج امام جعفر صادق(ع) با سفیان ثوری، ۹. رساله امام هادی(ع) درباره جبر و تفویض، ۱۰. نامه امام حسن عسکری(ع) به اسحاق بن اسماعیل و روایات و موضوعات مفید و سودمند دیگر از ائمه(ع).