کاربر:Rezapour/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
از ویکی پاسخ
برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷
خط ۹: خط ۹:


== پیش از آغاز نماز ==
== پیش از آغاز نماز ==
براساس روایات، امام علی(ع)‌ به یارانش دستور داد که که پیش از تکبیره‌الاحرام نماز «يَا مُحْسِنُ‏ قَدْ أَتَاكَ‏ الْمُسِي‏ءُ ... » را بخوانند، خداوند می‌گوید ای ملائکه من گواهی دهید که من از او گذشتم.<ref>فلاح السائل و نجاح المسائل، ص: 155</ref>
از امام علی(ع)‌ نقل شده که به یارانش دستور داد که که پیش از تکبیره‌الاحرام نماز «يَا مُحْسِنُ‏ قَدْ أَتَاكَ‏ الْمُسِي‏ءُ ...» را بخوانند، خداوند می‌گوید ای ملائکه من، گواهی دهید که من از او گذشتم.<ref>فلاح السائل و نجاح المسائل، ص: 155</ref> برخی منابع دعایی<ref>مصباح المتهجد، ج‌1، ص: 30‌</ref> و رساله‌های فقهی<ref name=":0">توضيح المسائل (محشى - امام خمينى)، ج‌1، ص: ۵۳۵- ۵۳۶.</ref> به خواندن این دعا پیش از تکبیره الاحرام نماز توصیه کرده و آن‌را مستحب دانسته‌اند.


و إن كان الأذان لصلاة الظهر صلى ست ركعات من نوافل الزوال ثم أذن ثم صلى ركعتين و أقام بعدهما و يستحب أن يقول بعد الإقامة قبل استفتاح الصلاة<ref>مصباح المتهجد، ج‌1، ص: 30‌</ref>
برخی مراجع تقلید معاصر مانند امام خمینی،<ref>توضيح المسائل (امام خمينى)، ص: 211‌</ref> آیت الله سیستانی<ref name=":0" /> و دیگران<ref>توضيح المسائل (وحيد)، ص: 191‌</ref> به مستحب بود ناین دعا پیش از نماز، اذعان کرده‌اند.


مسأله 954 مستحب است بعد از تكبيرة الاحرام بگويد (1):
برخی دیگر معتقدند این دعا پس از تکبیره الاحرام و با قصد رجاء خوانده می‌شود.<ref>رسالة توضيح المسائل (لمكارم)، ص: 158‌.</ref>
«يٰا مُحْسِنُ قَدْ اتَاكَ الْمُسِي‌ءُ وَ قَدْ امَرْتَ الُمحْسِنَ انْ يَتَجَاوَزَ عَنِ الْمُسِي‌ء انْتَ الُمحْسِنُ وَ أَنَا الْمُسي‌ءُ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ تَجٰاوَزْ عَنْ قَبيحِ مٰا تَعْلَمُ مِنّي». يعنى اى خدايى كه به بندگان احسان مى‌كنى بندۀ گنه كار به در خانۀ تو آمده و تو امر كرده‌اى كه نيكوكار از گنه كار بگذرد، تو نيكوكارى و من گناه كار، به حق محمد و آل محمد صلى اللّٰه عليه و آله و سلم رحمت خود را بر محمد و آل محمد صلى اللّٰه عليه و آله و سلم بفرست و از بديهايى كه مى‌دانى از من سر زده بگذر.
اين مسأله، در رسالۀ آيت اللّٰه بهجت نيست‌
توضيح المسائل (محشى - امام خمينى)، ج‌1، ص: 536‌ (1) فاضل، زنجانى: مستحب است قبل از تكبيرة الإحرام بگويد.
مكارم: مستحب است بعد از تكبيرة الاحرام به قصد رجاء اين دعا را بخوانند.
سيستانى: خوب است قبل از تكبيرة الاحرام به قصد رجاء بگوید.<ref>توضيح المسائل (محشى - امام خمينىج‌1، ص: ۵۳۵- ۵۳۶.</ref>


يستحبّ أن يقول بعد تكبيرة الإحرام بقصد رجاء الثواب هذا الدعاء: «يا مُحسنُ قَد أتاكَ المُسي‌ء<ref>رسالة توضيح المسائل (لمكارم)، ص: 158‌.</ref>
== موارد دیگر ==
امام حسن مجتبی(ع)  
مستحب است قبل از تكبيرة الاحرام بگويد: «يا محسن قد اتاك المسي‌ء<ref>توضيح المسائل (وحيد)، ص: 191‌</ref>
مسأله 332: مستحب است قبل از تكبيرة الاحرام بگويد: يا مُحْسِنُ قَدْ اتَاكَ الْمُسِي‌ءُ وَ قَد امَرْتَ الْمُحْسِنَ انْ يَتَجٰاوَزْ عَنِ الْمُسِي‌ء أنْتَ الْمُحْسِنُ<ref>رساله توضيح المسائل (فاضل)، ص: 162‌</ref>
مستحب است قبل از تكبيرة الاحرام، اين دعا را بخواند: يٰا مُحْسِنُ<ref>توضيح المسائل (امام خمينى)، ص: 211‌</ref>
 
يستحبّ أن يقول بعد تكبيرة الإحرام بقصد رجاء الثواب هذا الدعاء: «يا مُحسنُ قَد أتاكَ المُسي‌<ref>رسالة توضيح المسائل (لمكارم)، ص: 158‌
 
</ref>


== موارد دیگر ==
أَن حَسَنَ بْنَ عَلِيٍّ ع كَانَ إِذَا تَوَضَّأَ ارْتَعَدَتْ مَفَاصِلُهُ وَ اصْفَرَّ لَوْنُهُ فَقِيلَ لَهُ فِي ذَلِكَ فَقَالَ حَقٌّ عَلَى كُلِّ مَنْ وَقَفَ بَيْنَ يَدَيْ رَبِّ الْعَرْشِ أَنْ يَصْفَرَّ لَوْنُهُ وَ تَرْتَعِدَ مَفَاصِلُهُ وَ كَانَ ع إِذَا بَلَغَ بَابَ الْمَسْجِدِ رَفَعَ رَأْسَهُ وَ يَقُولُ إِلَهِي ضَيْفُكَ بِبَابِكَ يَا مُحْسِنُ‏ قَدْ أَتَاكَ‏ الْمُسِي‏ءُ فَتَجَاوَزْ عَنْ قَبِيحِ مَا عِنْدِي بِجَمِيلِ مَا عِنْدَكَ يَا كَرِيم‏<ref>مناقب آل أبي طالب عليهم السلام (لابن شهرآشوب)، ج‏4، ص: 14</ref>
أَن حَسَنَ بْنَ عَلِيٍّ ع كَانَ إِذَا تَوَضَّأَ ارْتَعَدَتْ مَفَاصِلُهُ وَ اصْفَرَّ لَوْنُهُ فَقِيلَ لَهُ فِي ذَلِكَ فَقَالَ حَقٌّ عَلَى كُلِّ مَنْ وَقَفَ بَيْنَ يَدَيْ رَبِّ الْعَرْشِ أَنْ يَصْفَرَّ لَوْنُهُ وَ تَرْتَعِدَ مَفَاصِلُهُ وَ كَانَ ع إِذَا بَلَغَ بَابَ الْمَسْجِدِ رَفَعَ رَأْسَهُ وَ يَقُولُ إِلَهِي ضَيْفُكَ بِبَابِكَ يَا مُحْسِنُ‏ قَدْ أَتَاكَ‏ الْمُسِي‏ءُ فَتَجَاوَزْ عَنْ قَبِيحِ مَا عِنْدِي بِجَمِيلِ مَا عِنْدَكَ يَا كَرِيم‏<ref>مناقب آل أبي طالب عليهم السلام (لابن شهرآشوب)، ج‏4، ص: 14</ref>
== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۲۴ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۹:۲۲

سؤال

دعای یا محسن


متن دعا

«يَا مُحْسِنُ قَدْ أَتَاكَ الْمُسِي‌ءُ وَ قَدْ أَمَرْتَ الْمُحْسِنَ أَنْ يَتَجَاوَزَ عَنِ الْمُسِي‌ءِ وَ أَنْتَ الْمُحْسِنُ وَ أَنَا الْمُسِي‌ءُ فَبِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ تَجَاوَزْ عَنْ قَبِيحِ مَا تَعْلَمُ مِنِّي‌؛ اى خداوند نیکوکار، بنده گنه‌كار، به نزد تو آمده. تو امر كرده‌‏اى كه نیكوكار از گنه‌كار بگذرد. تو نيکوكار و من گنه‌كارم، به حق محمد و آل‌محمد، رحمتت را بر او و خاندانش بفرست و از كارهاى زشت من كه از آن اطلاع داری، بگذر.[۱]»

پیش از آغاز نماز

از امام علی(ع)‌ نقل شده که به یارانش دستور داد که که پیش از تکبیره‌الاحرام نماز «يَا مُحْسِنُ‏ قَدْ أَتَاكَ‏ الْمُسِي‏ءُ ...» را بخوانند، خداوند می‌گوید ای ملائکه من، گواهی دهید که من از او گذشتم.[۲] برخی منابع دعایی[۳] و رساله‌های فقهی[۴] به خواندن این دعا پیش از تکبیره الاحرام نماز توصیه کرده و آن‌را مستحب دانسته‌اند.

برخی مراجع تقلید معاصر مانند امام خمینی،[۵] آیت الله سیستانی[۴] و دیگران[۶] به مستحب بود ناین دعا پیش از نماز، اذعان کرده‌اند.

برخی دیگر معتقدند این دعا پس از تکبیره الاحرام و با قصد رجاء خوانده می‌شود.[۷]

موارد دیگر

امام حسن مجتبی(ع)

أَن حَسَنَ بْنَ عَلِيٍّ ع كَانَ إِذَا تَوَضَّأَ ارْتَعَدَتْ مَفَاصِلُهُ وَ اصْفَرَّ لَوْنُهُ فَقِيلَ لَهُ فِي ذَلِكَ فَقَالَ حَقٌّ عَلَى كُلِّ مَنْ وَقَفَ بَيْنَ يَدَيْ رَبِّ الْعَرْشِ أَنْ يَصْفَرَّ لَوْنُهُ وَ تَرْتَعِدَ مَفَاصِلُهُ وَ كَانَ ع إِذَا بَلَغَ بَابَ الْمَسْجِدِ رَفَعَ رَأْسَهُ وَ يَقُولُ إِلَهِي ضَيْفُكَ بِبَابِكَ يَا مُحْسِنُ‏ قَدْ أَتَاكَ‏ الْمُسِي‏ءُ فَتَجَاوَزْ عَنْ قَبِيحِ مَا عِنْدِي بِجَمِيلِ مَا عِنْدَكَ يَا كَرِيم‏[۸]

منابع

  1. مصباح المتهجد، ج‌1، ص: 30‌
  2. فلاح السائل و نجاح المسائل، ص: 155
  3. مصباح المتهجد، ج‌1، ص: 30‌
  4. ۴٫۰ ۴٫۱ توضيح المسائل (محشى - امام خمينى)، ج‌1، ص: ۵۳۵- ۵۳۶.
  5. توضيح المسائل (امام خمينى)، ص: 211‌
  6. توضيح المسائل (وحيد)، ص: 191‌
  7. رسالة توضيح المسائل (لمكارم)، ص: 158‌.
  8. مناقب آل أبي طالب عليهم السلام (لابن شهرآشوب)، ج‏4، ص: 14