الگوبودن حضرت خدیجه(س): تفاوت میان نسخه‌ها
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
* جمعی از نویسندگان، همسر آفتاب، قم، طاها، ۱۳۸۵. | * جمعی از نویسندگان، همسر آفتاب، قم، طاها، ۱۳۸۵. | ||
== جستار وابسته == | == جستار وابسته == | ||
* زنان اسوه در قرآن | * [[زنان اسوه در قرآن]] | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۱۴ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۴۹
 | این مقاله هماکنون به دست A.rezapour در حال ویرایش است. |
لطفاً بفرمایید حضرت خدیجه (س) از چه جهاتی برای بانوان مسلمان قابل الگوگیری هستند؟
حضرت خدیجه (س)، همسر پیامبر(ص) از زنان شایسته و بزرگ اسلام است که در مکارم اخلاق مانند مثل عفت و حیا و پاکی و طهارت برای همه زنان الگو می‌باشد. و نیز ایثار، ایمان، فداکاری، مقاومت و صبر از دیگران خصائل اخلاقی اوست که می‌تواند سرمشق زنان مسلمان شود.
وجوه الگو بودن حضرت خدیجه(س)
روایتی از حضرت محمد(ص) آمده است: «برترین زنان اهل بهشت چهار نفرند: خدیجه دختر خویلد و فاطمه دختر محمد و مریم دختر عمران و آسیه دختر مزاحم.»[۱] حضرت خدیجه(س) خصوصیات اخلاقی زیادی داشته است که او را به عنوان یک الگو در میان زنان مسلمان شناسانده است. از جمله در ازدواج، ایمان، ایثار، مقاومت، علاقه به همسر و عفت و حیا.
الگوی ازدواج: حضرت خدیجه(س) با سرمایهٔ زیاد، با جوانی که از نظر دارایی در سطح بسیار پایین‌تری بود ازدواج کردند، چرا که معیار ایشان ایمان و مسائل معنوی بود؛ برعکس جوانان امروز که در انتخاب خود غالباً معیارهای مادی را مدنظر قرار می‌دهند.
الگوی ایمان: حضرت خدیجه(س) به محض اطلاع از پیامبری پیامبر با تمام تعصبات کاذب اجتماعی آن زمان خداحافظی کردند و افتخار اولین زن ایمان آورنده را نصیب خود کردند.
الگوی ایثار: حضرت خدیجه نمونهٔ ایثار و الگوی بخشش برای همهٔ مسلمانان بلکه انسانیت است، ایشان که با سرمایه زیاد وارد خانه پیامبر (ص) شدند و تمام این مال را در راه دین خرج نمودند.[۲] پیامبر (ص) در اینباره فرمودند: «او روزی به من ایمان آورد که دیگران مرا تکذیب کردند و روزی ثروت خود را به پای من ریخت که دیگران ثروتشان را از من دریغ کردند.»[۳]
الگوی مقاومت: همسر پیامبر(ص) با تحمل سختی‌های زیاد در شعب ابوطالب درس ایستادگی و مقاومت را به دیگران آموختند.
الگوی نماز: حضرت خدیجه(س) به همراه پیامبر (ص) و حضرت علی (ع) در نماز جماعت سه نفری در صحن مسجدالحرام حاضر می‌شدند و این کار الگویی بزرگی برای نماز خواهران و حتی برادران است که نمازشان به جهت خجالت کشیدن در بعضی مواقع قضا می‌شود، و نشان دادند که حیای مذموم در اسلام جایی ندارد.[۴]
مطالعهٔ بیشتر
- جوادی آملی، عبدالله، زن در آیینهٔ جلال و جمال، تهران، نشر فرهنگی رجا، ۱۳۷۱ ش.
- فهیم کرمانی، مرتضی، زن و پیام آوری، تهران، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، ۱۳۷۴ ش.
- جمعی از نویسندگان، همسر آفتاب، قم، طاها، ۱۳۸۵.