رومان: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
[[طریحی]] عالم و مفسر شیعی در [[کتاب مجمع البحرین]]، رومان را نام فرشتهای دانسته که در قبر با آدمیان ملاقات میکند.<ref>فخرالدین طریحی، مجمع البحرین، ج۲، ص۲۵۴.</ref> | [[طریحی]] عالم و مفسر شیعی در [[کتاب مجمع البحرین]]، رومان را نام فرشتهای دانسته که در قبر با آدمیان ملاقات میکند.<ref>فخرالدین طریحی، مجمع البحرین، ج۲، ص۲۵۴.</ref> | ||
البته در برخی روایات از فرشته دیگری با نام رومان یاد شده است.<ref>شیخ صدوق، علل الشرائع، ج۲، ص۵۵۴، قم، كتاب فروشى داورى، ۱۳۸۵ش.</ref> | |||
== وظیفه رومان == | == وظیفه رومان == | ||
عبدالله بن سلام از پیامبر اسلام نقل کرد که رومان، نخستین فرشتهای است که در قبر پیش از نکیر و منکر بر جنازه وارد میشود کیست؟» فرمود: «ملکی است به نام رومان که با چهره ای چون خورشید، بر میت وارد میشود و میگوید که کارهای نیک و بد خود را، در دنیا بنویس». میت میگوید: «چگونه بنویسم که نه کاغذی دارم، نه قلمی و نه مرکبی؟» ملک میگوید: «آب دهان تو مرکب، انگشت تو قلم و تکه ای از کفن تو کاغذ». میت نخست کارهای نیک خود را مینویسد، وقتی به کارهای بد خود میرسد حیا و شرم میکند و دست برمیدارد. ملک میگوید: «ای خطاکار! در دنیا از خالق خود شرم نکردی و کار زشت انجام دادی! اکنون از نوشتن آن شرم میکنی؟» عمودی در دست دارد که بالا میبرد تا بر فرق او زند. میت میگوید: «نزن مینویسم». پس از نوشتن، ملک امر میکند که آن نوشته را با ناخن خود مهر کند و سپس تا روز قیامت آن را به گردن خود بیاویزد، چنانکه خداوند میفرماید: (وَ کُلَّ إِنسان أَلْزَمْناهُ طائِرَهُ فِی عُنُقِهِ وَ نُخْرِجُ لَهُ یَوْمَ الْقِیامَه کِتاباً یَلْقاهُ مَنْشُوراً).<ref>اسراء: ۱۳; و شیخ طبرسی، مجمع البیان، ج۶، ص۶۲۰–۶۲۲.</ref> بنابراین کار رومان تشکیل پرونده و پیش از نکیر و منکر است. | |||
همه ی وظایفی که در حدیث عبدالله بن سلام برای رومان ذکر شده است، در حدیث معروف سلمان فارسی برای اولین ملکی که در قبر سراغ میت میآید، ذکر شده است; هر چند نامی از رومان به میان نیامده است.<ref>علامه ی مجلسی، بحار الانوار، ج۲۲، ص۳۷۴، ح ۱۳.</ref> | همه ی وظایفی که در حدیث عبدالله بن سلام برای رومان ذکر شده است، در حدیث معروف سلمان فارسی برای اولین ملکی که در قبر سراغ میت میآید، ذکر شده است; هر چند نامی از رومان به میان نیامده است.<ref>علامه ی مجلسی، بحار الانوار، ج۲۲، ص۳۷۴، ح ۱۳.</ref> | ||
خط ۲۲: | خط ۲۴: | ||
در دیگر منابع اهل سنت نیز ملکی به نام رومان وارد شده است; هر چند از لحاظ سند ضعیف است.<ref>سیوطی، شرح الصدور، ص۱۷۴.</ref> | در دیگر منابع اهل سنت نیز ملکی به نام رومان وارد شده است; هر چند از لحاظ سند ضعیف است.<ref>سیوطی، شرح الصدور، ص۱۷۴.</ref> | ||
در بارهٔ کار و جایگاه آن، در منابع شیعی و سنی بسیار آمده است؛ ولی مستند همه، تنها این حدیث است. عبدالله بن سلام از پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) نقل میکند | |||
== منابع == | == منابع == |
نسخهٔ ۷ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۳۸
این مقاله هماکنون به دست Rezapour در حال ویرایش است. |
رومان یا فتّان القبور چه ملکی است و چه زمانی نزد میت میآید؟
رومان فرشتهای است که در قبر است و کارش مشابه نکیر و منکر (امتحان و پرسش از میت) است. از این رو «فتان القبور» صفت رومان و نکیر و منکر قرار گرفته است.
فرشتهای به نام رومان
امام سجاد(ع) در دعایی که در صحیفه سجادیه نقل شده، نام رومان را در کنار نام نکیر و منکر آورده و بر آنها درود میفرستد.[۱] برخی شارحان صحیفه سجادیه در شرح این دعا، رومان را به مانند نکیر و منکر دانسته که از جنس آدمیان نیستند و تصدیق وجود رومان را به مانند فرشتههای دیگر واجب دانستهاند.[۲]
طریحی عالم و مفسر شیعی در کتاب مجمع البحرین، رومان را نام فرشتهای دانسته که در قبر با آدمیان ملاقات میکند.[۳]
البته در برخی روایات از فرشته دیگری با نام رومان یاد شده است.[۴]
وظیفه رومان
عبدالله بن سلام از پیامبر اسلام نقل کرد که رومان، نخستین فرشتهای است که در قبر پیش از نکیر و منکر بر جنازه وارد میشود کیست؟» فرمود: «ملکی است به نام رومان که با چهره ای چون خورشید، بر میت وارد میشود و میگوید که کارهای نیک و بد خود را، در دنیا بنویس». میت میگوید: «چگونه بنویسم که نه کاغذی دارم، نه قلمی و نه مرکبی؟» ملک میگوید: «آب دهان تو مرکب، انگشت تو قلم و تکه ای از کفن تو کاغذ». میت نخست کارهای نیک خود را مینویسد، وقتی به کارهای بد خود میرسد حیا و شرم میکند و دست برمیدارد. ملک میگوید: «ای خطاکار! در دنیا از خالق خود شرم نکردی و کار زشت انجام دادی! اکنون از نوشتن آن شرم میکنی؟» عمودی در دست دارد که بالا میبرد تا بر فرق او زند. میت میگوید: «نزن مینویسم». پس از نوشتن، ملک امر میکند که آن نوشته را با ناخن خود مهر کند و سپس تا روز قیامت آن را به گردن خود بیاویزد، چنانکه خداوند میفرماید: (وَ کُلَّ إِنسان أَلْزَمْناهُ طائِرَهُ فِی عُنُقِهِ وَ نُخْرِجُ لَهُ یَوْمَ الْقِیامَه کِتاباً یَلْقاهُ مَنْشُوراً).[۵] بنابراین کار رومان تشکیل پرونده و پیش از نکیر و منکر است.
همه ی وظایفی که در حدیث عبدالله بن سلام برای رومان ذکر شده است، در حدیث معروف سلمان فارسی برای اولین ملکی که در قبر سراغ میت میآید، ذکر شده است; هر چند نامی از رومان به میان نیامده است.[۶]
در روایت دیگر آمده است:
رومان نزد میت میآید و او را میبوید، اگر او را از اهل خیر و سعادت یافت، به منکر و نکیر خبر میدهد تا با او رفق و مدارا کنند; ولی اگر او را اهل شرّ و شقاوت یافت، به آن دو خبر میدهد تا بر او سخت گیرند و او را عذاب کنند.[۷]
در دیگر منابع اهل سنت نیز ملکی به نام رومان وارد شده است; هر چند از لحاظ سند ضعیف است.[۸]
در بارهٔ کار و جایگاه آن، در منابع شیعی و سنی بسیار آمده است؛ ولی مستند همه، تنها این حدیث است. عبدالله بن سلام از پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) نقل میکند
منابع
- ↑ صحیفهٔ سجادیه، دعای سوم، ص۳۵۱.
- ↑ سید علی خان کبیر، ریاض السالکین، ص۹۴، میانجی، ص۳۵۲.
- ↑ فخرالدین طریحی، مجمع البحرین، ج۲، ص۲۵۴.
- ↑ شیخ صدوق، علل الشرائع، ج۲، ص۵۵۴، قم، كتاب فروشى داورى، ۱۳۸۵ش.
- ↑ اسراء: ۱۳; و شیخ طبرسی، مجمع البیان، ج۶، ص۶۲۰–۶۲۲.
- ↑ علامه ی مجلسی، بحار الانوار، ج۲۲، ص۳۷۴، ح ۱۳.
- ↑ الانوار النعمانیه، ج۴، ص۲۲۱; کفایه الموحدین، ج۳، ص۲۳۲.
- ↑ سیوطی، شرح الصدور، ص۱۷۴.