خطای حضرت آدم و محرومیت همه انسان‌ها: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
[[قرآن]]، زمین را جایگاه، محل استقرار و آسایش انسان‌ها دانسته است. زندگی در زمین، خواست [[خداوند]] بوده و حضرت آدم(ع) تقصیر و دخالتی در این امر نداشت. [[حضرت آدم]] و [[حوا]] نیز در [[بهشت|بهشت موعود]] نبوده‌اند بلکه در یکی از باغ‌های پرنعمت زمین | [[قرآن]]، زمین را جایگاه، محل استقرار و آسایش انسان‌ها دانسته است. زندگی در زمین، خواست [[خداوند]] بوده و [[حضرت آدم(ع)]] تقصیر و دخالتی در این امر نداشت. [[حضرت آدم]] و [[حوا]] نیز در [[بهشت|بهشت موعود]] نبوده‌اند بلکه در یکی از باغ‌های پرنعمت زمین زندگی کردند. | ||
==زمین جایگاه انسان‌ها== | ==زمین جایگاه انسان‌ها== | ||
براساس آیه ۳۶ [[سوره بقره]]، زمین جایگاه، محل استقرار و آسایش همه انسان‌ها است. {{قرآن|وَ لَكمُْ فىِ الْأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَ مَتَاعٌ إِلىَ حِين|ترجمه=و در زمين تا روزگارى، آرامشگاه و برخوردارى خواهيد داشت|سوره=بقره|آیه=۳۶}} زندگی | براساس آیه ۳۶ [[سوره بقره]]، زمین جایگاه، محل استقرار و آسایش همه انسان‌ها است. {{قرآن|وَ لَكمُْ فىِ الْأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَ مَتَاعٌ إِلىَ حِين|ترجمه=و در زمين تا روزگارى، آرامشگاه و برخوردارى خواهيد داشت|سوره=بقره|آیه=۳۶}} زندگی بر روی زمین، تصمیم و خواست الهی بوده و حضرت آدم(ع) تقصیر و دخالتی در این امر نداشته است. حکمت خداوند همراه با رعایت مصلحت بندگان، این‌را اقتضا کرده است. در اختیار گذاشتن امکانات و نعمت‌های دنیایی، به علاوه نعمت‌های بدنی و جسمی برای انسان، لطف خداوند است تا انسان بتواند استفاده کند و برای آخرتش، اندوخته‌هایی را آماده سازد. | ||
==بهشت حضرت آدم== | ==بهشت حضرت آدم== | ||
{{اصلی|بهشت حضرت آدم}} | {{اصلی|بهشت حضرت آدم}} | ||
بهشتی که حضرت آدم و حوا در آن بوده‌اند، بهشت موعود نبود بلکه از باغ‌های پرنعمت زمین بوده است. محققان چند | بهشتی که حضرت آدم و [[حوا]] در آن بوده‌اند، [[بهشت موعود]] نبود بلکه از باغ‌های پرنعمت زمین بوده است. محققان چند دلیل برای این مطلب ذکر کرده‌اند: | ||
*بهشت موعود در [[قیامت]]، نعمتی جاودانه است. در آیات قرآن به جاودانگی آن اشاره شده و بیرون رفتن از آن ممکن نیست. | *بهشت موعود در [[قیامت]]، نعمتی جاودانه است. در آیات قرآن به جاودانگی آن اشاره شده و بیرون رفتن از آن ممکن نیست. | ||
*از [[امام صادق(ع)]] پیرامون بهشت آدم پرسیدند؟ امام فرمود: «باغی از باغ‌های دنیا بود که خورشید و ماه بر آن می‌تابید و اگر بهشت جاودانی بود، هرگز از آن بیرون رانده | *از [[امام صادق(ع)]] پیرامون بهشت آدم پرسیدند؟ امام فرمود: «باغی از باغ‌های دنیا بود که خورشید و ماه بر آن می‌تابید و اگر بهشت جاودانی بود، هرگز از آن بیرون رانده نمی‌شدند.<ref>مجلسی، محمد باقر، چاپ آخوندی، بحارالانوار، ج۱۱.</ref> | ||
*[[ابلیس]] نمی‌تواند وارد بهشت | *در داستان حضرت آدم، [[ابلیس]] به نزد آن‌ها آمد، در حالی که ابلیس نمی‌تواند وارد بهشت گردد. در آنجا نه وسوسه‌های شیطانی وجود دارد و نه نافرمانی خدا.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، دارالکتب الاسلامیه، ج۱، ص۱۸۶.</ref> | ||
*بهشت آدم، غیر از بهشت آخرت است؛ زیرا بهشت قیامت، پایان کار انسان‌ها و نتیجه اعمال است و بهشت حضرت آدم، آغاز سیر آدم بود. | *بهشت آدم، غیر از بهشت آخرت است؛ زیرا بهشت قیامت، پایان کار انسان‌ها و نتیجه اعمال است و بهشت حضرت آدم، آغاز سیر آدم بود. | ||
*براساس آیات و | *براساس آیات و روایات، بهشت با اعمال انسان‌ها ساخته می‌شود و در زمان حضرت آدم انسانی نبوده تا در نتیجه اعمالش بهشت ساخته شود. | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
نسخهٔ ۵ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۲۸
سؤال
آیا با عدالت خداوند سازگار است که به خاطر خطای حضرت آدم، تمام نسل او دچار محرومیت از بهشت و این همه مشکلات شوند؟
قرآن، زمین را جایگاه، محل استقرار و آسایش انسان‌ها دانسته است. زندگی در زمین، خواست خداوند بوده و حضرت آدم(ع) تقصیر و دخالتی در این امر نداشت. حضرت آدم و حوا نیز در بهشت موعود نبوده‌اند بلکه در یکی از باغ‌های پرنعمت زمین زندگی کردند.
زمین جایگاه انسان‌ها
براساس آیه ۳۶ سوره بقره، زمین جایگاه، محل استقرار و آسایش همه انسان‌ها است. ﴿وَ لَكمُْ فىِ الْأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَ مَتَاعٌ إِلىَ حِين؛ و در زمين تا روزگارى، آرامشگاه و برخوردارى خواهيد داشت﴾(بقره:۳۶) زندگی بر روی زمین، تصمیم و خواست الهی بوده و حضرت آدم(ع) تقصیر و دخالتی در این امر نداشته است. حکمت خداوند همراه با رعایت مصلحت بندگان، این‌را اقتضا کرده است. در اختیار گذاشتن امکانات و نعمت‌های دنیایی، به علاوه نعمت‌های بدنی و جسمی برای انسان، لطف خداوند است تا انسان بتواند استفاده کند و برای آخرتش، اندوخته‌هایی را آماده سازد.
بهشت حضرت آدم
بهشتی که حضرت آدم و حوا در آن بوده‌اند، بهشت موعود نبود بلکه از باغ‌های پرنعمت زمین بوده است. محققان چند دلیل برای این مطلب ذکر کرده‌اند:
- بهشت موعود در قیامت، نعمتی جاودانه است. در آیات قرآن به جاودانگی آن اشاره شده و بیرون رفتن از آن ممکن نیست.
- از امام صادق(ع) پیرامون بهشت آدم پرسیدند؟ امام فرمود: «باغی از باغ‌های دنیا بود که خورشید و ماه بر آن می‌تابید و اگر بهشت جاودانی بود، هرگز از آن بیرون رانده نمی‌شدند.[۱]
- در داستان حضرت آدم، ابلیس به نزد آن‌ها آمد، در حالی که ابلیس نمی‌تواند وارد بهشت گردد. در آنجا نه وسوسه‌های شیطانی وجود دارد و نه نافرمانی خدا.[۲]
- بهشت آدم، غیر از بهشت آخرت است؛ زیرا بهشت قیامت، پایان کار انسان‌ها و نتیجه اعمال است و بهشت حضرت آدم، آغاز سیر آدم بود.
- براساس آیات و روایات، بهشت با اعمال انسان‌ها ساخته می‌شود و در زمان حضرت آدم انسانی نبوده تا در نتیجه اعمالش بهشت ساخته شود.
منابع