معجزات امامان شیعه برای اثبات امامت: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ویرایش به‌وسیلهٔ ابرابزار:) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
آیا امامان (ع) برای اثبات مقام امامت، معجزه انجام داده‌اند؟ | آیا امامان(ع) برای اثبات مقام امامت، معجزه انجام داده‌اند؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
انجام معجزه دلیل و برهان است برای اثبات یک مقام الهی و امامان شیعه در | انجام معجزه دلیل و برهان است برای اثبات یک مقام الهی و امامان شیعه در مواردی که خود صلاح دیده‌اند با هدف اثبات مقام امامت خود برای برخی افراد معجزاتی انجام داده‌اند. | ||
== حقیقت معجزه == | ==حقیقت معجزه== | ||
معجزه کاری است که بر خلاف قوانین طبیعت و با اتکاء به قدرت الهی انجام می‌گیرد و دارای دو علامت است: | معجزه کاری است که بر خلاف قوانین طبیعت و با اتکاء به قدرت الهی انجام می‌گیرد و دارای دو علامت است: | ||
* از راه تعلیم و تعلّم حاصل نمی‌شود و نمی‌توان برای انجام آن آموزش دید. | * از راه تعلیم و تعلّم حاصل نمی‌شود و نمی‌توان برای انجام آن آموزش دید. | ||
* مغلوب عامل دیگری واقع نمی‌گردد.<ref>مصباح یزدی، محمد تقی، راه و راهنماشناسی، دفتر انتشارات اسلامی، چ دوم، ۱۳۷۹، ص ۶۰.</ref> مرحوم آیت الله خویی (ره) در این مورد می‌فرماید: معجزه | * مغلوب عامل دیگری واقع نمی‌گردد.<ref>مصباح یزدی، محمد تقی، راه و راهنماشناسی، دفتر انتشارات اسلامی، چ دوم، ۱۳۷۹، ص ۶۰.</ref> مرحوم آیت الله خویی (ره) در این مورد می‌فرماید: معجزه عبارتست از دلیلی که برای اثبات مقامی ارائه می‌گردد. این مقام، چه مقام نبوت باشد یا امامت، دلیل بر صدق مدعا را معجزه می‌گویند که به عنایت الهی صادر شده باشد.<ref>خوئی، ابوالقاسم، البیان، قم، چاپ حوزه علمیه، ۱۳۹۴ هـ. ق، ج۱، ص ۴۵.</ref> | ||
بنابراین معجزه عبارتست از دلیل و برهان بر اثبات یک مقام الهی و امامان معصوم(ع) برای اثبات مقام الهی خود در مواردی که صلاح می‌دیدند از خود معجزاتی نشان می‌دادند. | |||
=== معجزات امامان === | === معجزات امامان === | ||
نسخهٔ ۶ اکتبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۷:۳۳
آیا امامان(ع) برای اثبات مقام امامت، معجزه انجام داده‌اند؟
انجام معجزه دلیل و برهان است برای اثبات یک مقام الهی و امامان شیعه در مواردی که خود صلاح دیده‌اند با هدف اثبات مقام امامت خود برای برخی افراد معجزاتی انجام داده‌اند.
حقیقت معجزه
معجزه کاری است که بر خلاف قوانین طبیعت و با اتکاء به قدرت الهی انجام می‌گیرد و دارای دو علامت است:
- از راه تعلیم و تعلّم حاصل نمی‌شود و نمی‌توان برای انجام آن آموزش دید.
- مغلوب عامل دیگری واقع نمی‌گردد.[۱] مرحوم آیت الله خویی (ره) در این مورد می‌فرماید: معجزه عبارتست از دلیلی که برای اثبات مقامی ارائه می‌گردد. این مقام، چه مقام نبوت باشد یا امامت، دلیل بر صدق مدعا را معجزه می‌گویند که به عنایت الهی صادر شده باشد.[۲]
بنابراین معجزه عبارتست از دلیل و برهان بر اثبات یک مقام الهی و امامان معصوم(ع) برای اثبات مقام الهی خود در مواردی که صلاح می‌دیدند از خود معجزاتی نشان می‌دادند.
معجزات امامان
امام علی (ع)
از اصبغ بن نباته نقل شده است که روزی درمحضر امیرالمؤمنین (ع) بودم، عده ای از اصحاب، که از آن جمله ابوموسی اشعری، عبدالله بن مسعود، انیس بن مالک، ابوهریره و… وارد شدند، به آن حضرت گفتند: از معجزاتی که خداوند به شما اختصاص داده است نشان دهید. حضرت فرمود: شما چگونه هستید و این چه سؤالی است که شما کردید…، خداوند فرموده است: «اگر کسی بعد از حجت ایمان نیاورد به عذاب سخت گرفتار خواهد شد… سپس آنان گفتند: یا امیرالمؤمنین، ما به خدا و رسولش ایمان آوردیم و به او توکل می‌کنیم؛ و بعد حضرت فرمود: به نام خدا و برکات او با من برخیزید، و ما با آن حضرت برخاستیم؛ و درجایی بودیم که هیچگونه آبی در آنجا نبود، در همان حال ناگهان در برابر خود باغ سرسبزی که نهرهایی از آب در آن جاری بود را مشاهده کردیم. به امام علی علیه السّلام عرض کردیم: یا امیرالمؤمنین، به خدا قسم این نشانه امامت است؛ و غیر آن را نیز به ما نشان دهید حضرت فرمود: این مرا کافی است و خداوند نیکو وکیل است…[۳]
امام باقر (ع)
از قطب رواندی نقل شده است که روزی ابوصلاح کنانی به خانه امام باقر (ع) می‌رود، در را کوبیده، کنیز و خدمتکار امام (ع) می‌آید. در این هنگام دست به سوی او برده و اهانتی می‌کنند. در این زمان امام (ع) از خانه صدا می‌زند و می‌فهماند که دیوار خانه مانع از دیدار آن حضرت نمی‌گردد؛ و سپس وارد خانه شده به حضرت می‌گوید: به خدا قسم این کار از روی بی اعتنایی و قصد اهانت نبود. بلکه می‌خواستم بر یقینم بیافزایم. امام (ع) فرمود: اگر گمان داری که این در و دیوار وسیله ای حائل بین من و شما می‌شود، پس فرق میان من و شما چه خواهد بود؛ و بپرهیز که دیگر عملی اینگونه ناشایست به جا نیاوری.[۴]
اهلبیت عصمت (ع) که از مقام و جایگاه والایی برخوردار می‌باشند، در راستای اثبات حقانیت و جایگاه خود، علامت‌ها و معجزاتی را اظهار داشته‌اند، و حقایق پوشیده را آشکار نموده است.
برای مطالعهٔ بیشتر
- بحار، مجلسی، ج ۲، انتشارات الوفاء.
- زندگانی امام رضا (ع)، عماد زاده، انتشارات گنجینه.