معجزات امامان شیعه برای اثبات امامت: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ویرایش به‌وسیلهٔ ابرابزار:) |
|||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
|شاخه فرعی۱ = امامت عامه | |شاخه فرعی۱ = امامت عامه | ||
|شاخه فرعی۲ = راه شناخت امام | |شاخه فرعی۲ = راه شناخت امام | ||
|شاخه فرعی۳ = | |شاخه فرعی۳ = | ||
}} | }} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
آیا امامان (ع) برای اثبات مقام امامت، معجزه انجام داده‌اند؟ | |||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
انجام معجزه دلیل و برهان است برای اثبات یک مقام الهی و امامان شیعه در مورادی که خود صلاح | انجام معجزه دلیل و برهان است برای اثبات یک مقام الهی و امامان شیعه در مورادی که خود صلاح دیده‌اند با هدف اثبات مقام امامت خود برای برخی افراد معجزات و کراماتی انجام داده‌اند. | ||
==حقیقت معجزه== | == حقیقت معجزه == | ||
معجزه | معجزه کاری است که بر خلاف قوانین طبیعت و با اتکاء به قدرت الهی انجام می‌گیرد و دارای دو علامت است: | ||
* از راه | * از راه تعلیم و تعلّم حاصل نمی‌شود و نمیتوان برای انجام آن آموزش دید. | ||
* مغلوب عامل | * مغلوب عامل دیگری واقع نمی‌گردد.<ref>مصباح یزدی، محمد تقی، راه و راهنماشناسی، دفتر انتشارات اسلامی، چ دوم، ۱۳۷۹، ص ۶۰.</ref> مرحوم آیت الله خویی (ره) در این مورد می‌فرماید: معجزه عبارت است از دلیلی که برای اثبات مقام ارائه می‌گردد. این مقام، چه مقام نبوت باشد یا امامت، دلیل بر صدق مدعا را معجزه می‌گویند که به عنایت الهی صادر شده باشد.<ref>خوئی، ابوالقاسم، البیان، قم، چاپ حوزه علمیه، ۱۳۹۴ هـ. ق، ج۱، ص ۴۵.</ref> | ||
بنابر این معجزه عبارت است از | بنابر این معجزه عبارت است از دلیل و برهان بر اثبات یک مقام الهی و امامان معصوم (ع) برای اثبات مقام الهی خود در مواردی که صلاح می‌دیدند از خود معجزاتی نشان می‌دادند. | ||
==امام | === معجزات امامان === | ||
از | == امام علی (ع) == | ||
از اصبغ بن نباته نقل شده است که روزی درمحضر امیرالمؤمنین (ع) بودم، عده ای از اصحاب، که از آن جمله ابوموسی اشعری، عبدالله بن مسعود، انیس بن مالک، ابوهریره و… وارد شدند، به آن حضرت گفتند: از معجزاتی که خداوند به شما اختصاص داده است نشان دهید. حضرت فرمود: شما چگونه هستید و این چه سؤالی است که شما کردید…، خداوند فرموده است: «اگر کسی بعد از حجت ایمان نیاورد به عذاب سخت گرفتار خواهد شد… سپس آنان گفتند: یا امیرالمؤمنین، ما به خدا و رسولش ایمان آوردیم و به او توکل می‌کنیم؛ و بعد حضرت فرمود: به نام خدا و برکات او با من برخیزید، و ما با آن حضرت برخاستیم؛ و درجایی بودیم که هیچگونه آبی در آنجا نبود، در همان حال ناگهان در برابر خود باغ سرسبزی که نهرهایی از آب در آن جاری بود را مشاهده کردیم. به امام علی علیه السّلام عرض کردیم: یا امیرالمؤمنین، به خدا قسم این نشانه امامت است؛ و غیر آن را نیز به ما نشان دهید حضرت فرمود: این مرا کافی است و خداوند نیکو وکیل است…<ref>مجلسی، محمد باقر، بیروت، مؤسسه الوفاء، بحار، ج ۴۲، ص ۵۴،</ref> | |||
== امام باقر (ع) == | |||
از قطب رواندی نقل شده است که روزی ابوصلاح کنانی به خانه امام باقر (ع) می‌رود، در را کوبیده، کنیز و خدمتکار امام (ع) می‌آید. در این هنگام دست به سوی او برده و اهانتی می‌کنند. در این زمان امام (ع) از خانه صدا می‌زند و می‌فهماند که دیوار خانه مانع از دیدار آن حضرت نمی‌گردد؛ و سپس وارد خانه شده به حضرت می‌گوید: به خدا قسم این کار از روی بی اعتنایی و قصد اهانت نبود. بلکه می‌خواستم بر یقینم بیافزایم. امام (ع) فرمود: اگر گمان داری که این در و دیوار وسیله ای حائل بین من و شما می‌شود، پس فرق میان من و شما چه خواهد بود؛ و بپرهیز که دیگر عملی اینگونه ناشایست به جا نیاوری.<ref>قمی، شیخ عباس، منتهی الامال، انتشارات هجرت، ۱۳۷۱، ج ۲، ص ۱۹۹.</ref> | |||
اهلبیت عصمت (ع) که از مقام و جایگاه والایی برخوردار می‌باشند، در راستای اثبات حقانیت و جایگاه خود، علامت‌ها و معجزاتی را اظهار داشته‌اند، و حقایق پوشیده را آشکار نموده است. | |||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||
{{مطالعه بیشتر}} | {{مطالعه بیشتر}} | ||
* | == برای مطالعهٔ بیشتر == | ||
* بحار، مجلسی، ج ۲، انتشارات الوفاء. | |||
* زندگانی امام رضا (ع)، عماد زاده، انتشارات گنجینه. | |||
{{پایان مطالعه بیشتر}} | {{پایان مطالعه بیشتر}} | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{پانویس}} | |||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| شناسه = | | شناسه = | ||
| تیترها = | | تیترها = | ||
| ویرایش = | | ویرایش = | ||
| لینک‌دهی = | | لینک‌دهی = | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر = | ||
| بازبینی = | | بازبینی = | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت = | | اولویت = | ||
| کیفیت = | | کیفیت = | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
نسخهٔ ۶ اکتبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۷:۲۵
آیا امامان (ع) برای اثبات مقام امامت، معجزه انجام داده‌اند؟
انجام معجزه دلیل و برهان است برای اثبات یک مقام الهی و امامان شیعه در مورادی که خود صلاح دیده‌اند با هدف اثبات مقام امامت خود برای برخی افراد معجزات و کراماتی انجام داده‌اند.
حقیقت معجزه
معجزه کاری است که بر خلاف قوانین طبیعت و با اتکاء به قدرت الهی انجام می‌گیرد و دارای دو علامت است:
- از راه تعلیم و تعلّم حاصل نمی‌شود و نمیتوان برای انجام آن آموزش دید.
- مغلوب عامل دیگری واقع نمی‌گردد.[۱] مرحوم آیت الله خویی (ره) در این مورد می‌فرماید: معجزه عبارت است از دلیلی که برای اثبات مقام ارائه می‌گردد. این مقام، چه مقام نبوت باشد یا امامت، دلیل بر صدق مدعا را معجزه می‌گویند که به عنایت الهی صادر شده باشد.[۲]
بنابر این معجزه عبارت است از دلیل و برهان بر اثبات یک مقام الهی و امامان معصوم (ع) برای اثبات مقام الهی خود در مواردی که صلاح می‌دیدند از خود معجزاتی نشان می‌دادند.
معجزات امامان
امام علی (ع)
از اصبغ بن نباته نقل شده است که روزی درمحضر امیرالمؤمنین (ع) بودم، عده ای از اصحاب، که از آن جمله ابوموسی اشعری، عبدالله بن مسعود، انیس بن مالک، ابوهریره و… وارد شدند، به آن حضرت گفتند: از معجزاتی که خداوند به شما اختصاص داده است نشان دهید. حضرت فرمود: شما چگونه هستید و این چه سؤالی است که شما کردید…، خداوند فرموده است: «اگر کسی بعد از حجت ایمان نیاورد به عذاب سخت گرفتار خواهد شد… سپس آنان گفتند: یا امیرالمؤمنین، ما به خدا و رسولش ایمان آوردیم و به او توکل می‌کنیم؛ و بعد حضرت فرمود: به نام خدا و برکات او با من برخیزید، و ما با آن حضرت برخاستیم؛ و درجایی بودیم که هیچگونه آبی در آنجا نبود، در همان حال ناگهان در برابر خود باغ سرسبزی که نهرهایی از آب در آن جاری بود را مشاهده کردیم. به امام علی علیه السّلام عرض کردیم: یا امیرالمؤمنین، به خدا قسم این نشانه امامت است؛ و غیر آن را نیز به ما نشان دهید حضرت فرمود: این مرا کافی است و خداوند نیکو وکیل است…[۳]
امام باقر (ع)
از قطب رواندی نقل شده است که روزی ابوصلاح کنانی به خانه امام باقر (ع) می‌رود، در را کوبیده، کنیز و خدمتکار امام (ع) می‌آید. در این هنگام دست به سوی او برده و اهانتی می‌کنند. در این زمان امام (ع) از خانه صدا می‌زند و می‌فهماند که دیوار خانه مانع از دیدار آن حضرت نمی‌گردد؛ و سپس وارد خانه شده به حضرت می‌گوید: به خدا قسم این کار از روی بی اعتنایی و قصد اهانت نبود. بلکه می‌خواستم بر یقینم بیافزایم. امام (ع) فرمود: اگر گمان داری که این در و دیوار وسیله ای حائل بین من و شما می‌شود، پس فرق میان من و شما چه خواهد بود؛ و بپرهیز که دیگر عملی اینگونه ناشایست به جا نیاوری.[۴]
اهلبیت عصمت (ع) که از مقام و جایگاه والایی برخوردار می‌باشند، در راستای اثبات حقانیت و جایگاه خود، علامت‌ها و معجزاتی را اظهار داشته‌اند، و حقایق پوشیده را آشکار نموده است.
برای مطالعهٔ بیشتر
- بحار، مجلسی، ج ۲، انتشارات الوفاء.
- زندگانی امام رضا (ع)، عماد زاده، انتشارات گنجینه.