توسل به غیر خداوند: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{شروع متن}} {{شاخه | شاخه اصلی = |شاخه فرعی۱ = |شاخه فرعی۲ = |شاخه فرعی۳ = }} {{س...» ایجاد کرد) |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{شاخه | {{شاخه | ||
| شاخه اصلی = | | شاخه اصلی = کلام | ||
|شاخه فرعی۱ = | |شاخه فرعی۱ = امامت عامه | ||
|شاخه فرعی۲ = | |شاخه فرعی۲ = توسل | ||
|شاخه فرعی۳ = | |شاخه فرعی۳ = | ||
}} | }} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
آیا توسل به انبیاء، اولیاء و معصومین جایز است؟ | |||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
هدف از [[توسل]] نزدیک شدن به [[خداوند]] و برآورده شدن حاجت‌هاست و توسل جستن به [[انبیاء]]، اولیاء و [[معصومین]] که در راستای نزدیک شدن به خداوند باشد در [[قرآن]] و روایات بسیاری به آن توصیه شده است. همچنین سیره و روش مسلمین و علمای دینی بر این بوده و هست که به ائمه(ع) توسل کرده و می‌کنند. | |||
== ضرورت توسل به غیر خدا == | |||
در جهانی که ما در آن زندگی می‌کنیم، سراسر با وسائل سر و کار داریم، آب می‌نوشیم تا رفع تشنگی نماییم، نان می‌خوریم تا رفع گرسنگی کنیم، وقتی مریض می‌شویم، دارو استفاده می‌کنیم تا شفاء یابیم و… بنابراین استفاده از وسیله برای رسیدن به یک نتیجه، امری مسلم است و شکی در آن نیست. برای رسیدن به مقام‌های بالای معنوی هم، خداوند وسیله‌هایی قرار داده است که انسان به کمک این وسیله‌ها می‌تواند به مقامات عالیه دست یابد. از این جهت در قرآن آمده است: {{قرآن|یا اَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللّهَ وَ اتْبَغُوا اِلیهِ الوَسیلَه وَ جاهِدُوا فی سَبیلِهِ لَعَلَّکُم تُفلِحوُن}} (مائده، ۳۵) ای کسانی که ایمان آورده‌اید، تقوای الهی پیشه کنید و از وسیله‌هایی که برای شما قرار داده شده است استفاده کنید و در راه خدا جهاد کنید، شاید رستگار شوید. | |||
و | == توسل به غیر خدا در قرآن و روایات == | ||
منظور از «وسیله»، هر چیزی است که انسان را به خدا نزدیک کند، اعم از اینکه مربوط به خود شخص شود مثل علم و آگاهی، [[نماز]]، [[حجّ]]، [[زکات]]، [[جهاد]] در راه خدا و… یا افرادی که در این مسیر دست انسان را بگیرند و بالا ببرند، از این جهت در [[تفسیر]] آیه مذکور آمده است که [[علی(ع)]] فرمود: «اَنَا وَسیلَتُهُ»، من وسیله آن هستم.<ref>طباطبایی، سید محمد حسین، تفسیر المیزان، ج ۵، ص ۳۳۳.</ref> | |||
و یا فرموده‌اند: تَقَرَّبُوا اِلیهِ بِالاِمام. بوسیله امام بسوی خدا نزدیک شوید. از این جهت در آیات [[قرآن]] نمونه‌های مختلفی را از [[پیامبران]] قبلی در مورد [[توسل]] ذکر می‌فرماید مثل توسل [[حضرت آدم(ع)]] به [[اهل بیت(ع)]] (بقره، ۳۷) و توسل برادران [[حضرت یوسف]] به [[یعقوب(ع)]]، وقتی برادران حضرت یوسف فهمیدند اشتباه کرده‌اند، از پدرشان خواستند تا برایشان [[استغفار]] کند و حضرت یعقوب هم قول داد برایشان استغفار نماید (یوسف، ۹۸، ۹۷) و توسل مسلمین به [[پیامبر اسلام(ص)]] (نساء، ۶۴) طوری که هم در هنگامی که پیامبر(ص) زنده بودند و هم بعد از رحلت ایشان، افرادی می‌آمدند و از وجود ایشان، طلب یاری می‌کردند یا طلب بخشش می‌کردند و حاجاتشان برآورده می‌شد. بعنوان نمونه نقل کرده‌اند مردی از اعراب بادیه نشین به محضر رسول اکرم(ص) شرفیاب شد و چند بیت شعر گفت و پیامبر(ص) را وسیله قرار داد تا [[خداوند]] باران نازل کند؛ که بیت آخر آن چنین بود: ما جز فرار به سوی تو راهی نداریم، جز به سوی پیامبر خدا، به کجا ممکن است مردم روی آورند. پیامبر(ص) با حالت اندوه روی منبر رفتند و دعا کردند و باران زیادی آمد.<ref>کشف الارتیاب، ص ۳۱۰.</ref> | |||
از | از این نمونه‌ها فراوان است که نقل همه آنها موجب طولانی شدن کلام خواهد شد؛ بنابراین توسل به پیامبر(ص) و ائمه معصومین(ع) امر روشنی است که در آیات و روایات ما آمده است، از این جهت سیره و روش مسلمین و علمای دینی بر این بوده و هست که به ائمه(ع) توسل کرده و می‌کنند و مجالسی که برای [[امام حسین(ع)]] گرفته می‌شود و عزاداری و سینه زنی که انجام می‌گیرد، از همین قبیل است و علمای ما هم این مجالس را تاًیید کرده‌اند و خودشان هم در این مجالس شرکت می‌کنند و برای امام حسین(ع) عزاداری و روضه خوانی می‌کنند. | ||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{پانویس}} | |||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| شناسه = | | شناسه = | ||
| تیترها = | | تیترها = | ||
| ویرایش = | | ویرایش = | ||
| لینک‌دهی = | | لینک‌دهی = | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر = | ||
| بازبینی = | | بازبینی = | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت = | | اولویت = | ||
| کیفیت = | | کیفیت = | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
نسخهٔ ۵ اکتبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۶:۱۶
آیا توسل به انبیاء، اولیاء و معصومین جایز است؟
هدف از توسل نزدیک شدن به خداوند و برآورده شدن حاجت‌هاست و توسل جستن به انبیاء، اولیاء و معصومین که در راستای نزدیک شدن به خداوند باشد در قرآن و روایات بسیاری به آن توصیه شده است. همچنین سیره و روش مسلمین و علمای دینی بر این بوده و هست که به ائمه(ع) توسل کرده و می‌کنند.
ضرورت توسل به غیر خدا
در جهانی که ما در آن زندگی می‌کنیم، سراسر با وسائل سر و کار داریم، آب می‌نوشیم تا رفع تشنگی نماییم، نان می‌خوریم تا رفع گرسنگی کنیم، وقتی مریض می‌شویم، دارو استفاده می‌کنیم تا شفاء یابیم و… بنابراین استفاده از وسیله برای رسیدن به یک نتیجه، امری مسلم است و شکی در آن نیست. برای رسیدن به مقام‌های بالای معنوی هم، خداوند وسیله‌هایی قرار داده است که انسان به کمک این وسیله‌ها می‌تواند به مقامات عالیه دست یابد. از این جهت در قرآن آمده است: ﴿یا اَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللّهَ وَ اتْبَغُوا اِلیهِ الوَسیلَه وَ جاهِدُوا فی سَبیلِهِ لَعَلَّکُم تُفلِحوُن﴾ (مائده، ۳۵) ای کسانی که ایمان آورده‌اید، تقوای الهی پیشه کنید و از وسیله‌هایی که برای شما قرار داده شده است استفاده کنید و در راه خدا جهاد کنید، شاید رستگار شوید.
توسل به غیر خدا در قرآن و روایات
منظور از «وسیله»، هر چیزی است که انسان را به خدا نزدیک کند، اعم از اینکه مربوط به خود شخص شود مثل علم و آگاهی، نماز، حجّ، زکات، جهاد در راه خدا و… یا افرادی که در این مسیر دست انسان را بگیرند و بالا ببرند، از این جهت در تفسیر آیه مذکور آمده است که علی(ع) فرمود: «اَنَا وَسیلَتُهُ»، من وسیله آن هستم.[۱] و یا فرموده‌اند: تَقَرَّبُوا اِلیهِ بِالاِمام. بوسیله امام بسوی خدا نزدیک شوید. از این جهت در آیات قرآن نمونه‌های مختلفی را از پیامبران قبلی در مورد توسل ذکر می‌فرماید مثل توسل حضرت آدم(ع) به اهل بیت(ع) (بقره، ۳۷) و توسل برادران حضرت یوسف به یعقوب(ع)، وقتی برادران حضرت یوسف فهمیدند اشتباه کرده‌اند، از پدرشان خواستند تا برایشان استغفار کند و حضرت یعقوب هم قول داد برایشان استغفار نماید (یوسف، ۹۸، ۹۷) و توسل مسلمین به پیامبر اسلام(ص) (نساء، ۶۴) طوری که هم در هنگامی که پیامبر(ص) زنده بودند و هم بعد از رحلت ایشان، افرادی می‌آمدند و از وجود ایشان، طلب یاری می‌کردند یا طلب بخشش می‌کردند و حاجاتشان برآورده می‌شد. بعنوان نمونه نقل کرده‌اند مردی از اعراب بادیه نشین به محضر رسول اکرم(ص) شرفیاب شد و چند بیت شعر گفت و پیامبر(ص) را وسیله قرار داد تا خداوند باران نازل کند؛ که بیت آخر آن چنین بود: ما جز فرار به سوی تو راهی نداریم، جز به سوی پیامبر خدا، به کجا ممکن است مردم روی آورند. پیامبر(ص) با حالت اندوه روی منبر رفتند و دعا کردند و باران زیادی آمد.[۲]
از این نمونه‌ها فراوان است که نقل همه آنها موجب طولانی شدن کلام خواهد شد؛ بنابراین توسل به پیامبر(ص) و ائمه معصومین(ع) امر روشنی است که در آیات و روایات ما آمده است، از این جهت سیره و روش مسلمین و علمای دینی بر این بوده و هست که به ائمه(ع) توسل کرده و می‌کنند و مجالسی که برای امام حسین(ع) گرفته می‌شود و عزاداری و سینه زنی که انجام می‌گیرد، از همین قبیل است و علمای ما هم این مجالس را تاًیید کرده‌اند و خودشان هم در این مجالس شرکت می‌کنند و برای امام حسین(ع) عزاداری و روضه خوانی می‌کنند.