شب‌زنده‌داری در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
== وصف مؤمنان == | == وصف مؤمنان == | ||
آیه ۱۶ سجده در اوصاف مؤمنان واقعى مى‌فرمايد: | آیه ۱۶ سجده در اوصاف مؤمنان واقعى مى‌فرمايد: ««تَتَجافى جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضاجِعِ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ خَوْفاً وَطَمَعاً وَمِمَّا رَزَقْناهُمْ يُنْفِقُونَ»؛ پهلوهايشان از بسترها دور مى‌شود (و شبانگاه به پا مى‌خيزند و رو به درگاه خدا مى‌آورند) و پروردگار خود را با بيم و اميد مى‌خوانند و از آنچه به آنان روزى داده‌ايم انفاق مى‌كنند».<ref>مكارم شيرازى، ناصر، پيام امام امير المومنين(ع)، تهران، دار الكتب الاسلاميه، ۱۳۸۶ش، ج۱۰، ص۲۴۰.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۲۱ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۲۲
 | این مقاله هماکنون به دست A.rezapour در حال ویرایش است. |
در قرآن چقدر به شب زنده‌داری توصیه شده است؟
آیه ۷۹ اسرا. آیه ۸۱ مزمل. آیه ۱۳۰ طه. آیه ۴۰ ق. آیه ۴۹ طور. آیه ۲۶ انسان. آیه ۳ فجر. آیه ۱۵ ۱۶ سجده. آیه ۱۵ و ۱۶. ذاریات. آیه ۱۱۷ ذاریات. آیه ۶۳ و ۶۴ فرقان.آیه ۱۱۳ و ۱۱۴ آل عمران. آیه ۹ زمر. آیه ۳۵ احزاب. آیه ۴۶ کهف. ایه ۷۶ مریم
سفارش به شب زنده داری در قرآن
آیه ۷۹ اسرا آیه ۲ و ۴ مزمل. توصیه به پیامبر
شب‌زنده‌داران
در آیه ۱۷ سوره ذاریات، شب‌زنده داری وصف محسنین آمده است.[۱]
وصف عبادالرحمان
از صفات عباد الرحمان، يكى اين است كه تمام، يا دست‌كم، بخشى مهم و قابل توجهى از شب را به عبادت و سجده بر درگاه خداى متعال سپرى مى‌كنند.[۲]
در آیه ۶۴ سوره فرقان، سومين ويژگى عبادالرّحمن و بندگان خاصّ خداوند را، راز و نياز شبانه و شب زنده‌دارى و نماز شب دانسته است. بنابراين، عبادالرحمن كسانى هستند كه به خاطر رضاى خداوند، لااقل بخشى از شب را، از رختخوابهاى خويش جدا شده، و به راز و نياز با خداى خويش مى‌پردازند، و نماز شب را، كه شامل سجده و قيام و ديگر افعال است، به جا مى‌آورند. اين كه نماز شب جزء صفات عبادالرّحمن شمرده شده، جايگاه خاصّ آن را در مسأله تربيت و سير و سلوك الى اللّه مى‌رساند.[۳]
«عبادالرحمن» گروهی از بندگان صالح خداوند هستند که رحمانیت خداوند در آن ها تجلی یافته است، زیرا اراده این گروه بر اساس آگاهی و عبادات و عمل به کارهایی است که خداوند به آن راضی است[۴]
وصف مؤمنان
آیه ۱۶ سجده در اوصاف مؤمنان واقعى مى‌فرمايد: ««تَتَجافى جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضاجِعِ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ خَوْفاً وَطَمَعاً وَمِمَّا رَزَقْناهُمْ يُنْفِقُونَ»؛ پهلوهايشان از بسترها دور مى‌شود (و شبانگاه به پا مى‌خيزند و رو به درگاه خدا مى‌آورند) و پروردگار خود را با بيم و اميد مى‌خوانند و از آنچه به آنان روزى داده‌ايم انفاق مى‌كنند».[۵]
منابع
- ↑ مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، تهران، دار الكتب الإسلامية، ۱۳۷۱ش، ج۲۲، ص۳۲۱.
- ↑ مصباح یزدی، محمد تقی، رستگاران، قم: انتشارات مؤسسه آموزشي و پژوهشي امام خميني(ره)، ص۲۶۳.
- ↑ مكارم شيرازى، ناصر، والاترين بندگان، قم، نسل جوان، ۱۳۸۳ش، ص ۹۵ و ۹۶.
- ↑ عارفی میناآباد، راهب، سیمای عبادالرحمن در قرآن، حبل المتین، شماره ۱۳، سال چهارم، زمستان ۱۳۹۴ش، ص۱۸.
- ↑ مكارم شيرازى، ناصر، پيام امام امير المومنين(ع)، تهران، دار الكتب الاسلاميه، ۱۳۸۶ش، ج۱۰، ص۲۴۰.