سرزمین فلسطین در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز (۱ نسخه واردشده) |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) (←جایگاه) |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
== ارض مقدس == | == ارض مقدس == | ||
باید به آیاتی اشاره كرد كه موسى(ع) و قومش به ورود به «ارض مقدس» دستور یافتند و قوم با ابراز مخالفتهای خود عملاً به مدت ۴۰ سال از رسیدن به آن شهر محروم شدند (نک : مائده /۵ /۲۰-۲۶). هماهنگی مضمون‌ِ برخی آیات قرآنی با مضامین عهد عتیق (مثلاً سفر اعداد، بابهای ۱۳-۱۴) چنین امكانی را برای مفسران فراهم آورده است كه این ارض مقدس را بیت‌المقدس بنامند، سرزمینی كه در این اندیشه محل استقرار پیامبران نیز هست.<ref>جمعی از نویسندگان، «بیت‌المقدس»، دائرة المعارف بزرگ اسلامی، تهران، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۱۳، ذیل مدخل.</ref>{{مطالعه بیشتر}} | در اينكه "ارض مقدسة" كه در آيه فوق به آن اشاره شده چه نقطهاى است، مفسران گفتگو بسيار كرده‌اند بعضى آن را سرزمين بيت المقدس و بعضى شام و بعضى ديگر اردن يا فلسطين يا سرزمين طور، مىدانند، اما بعيد نيست كه منظور از سرزمين مقدس تمام منطقه شامات باشد كه با همه اين احتمالات سازگار است. 21 مائده. <ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسير نمونه، تهران، دار الكتب الإسلامية، ۱۳۷۱ش، ج۴، ص۳۳۷. | ||
</ref> | |||
باید به آیاتی اشاره كرد كه موسى(ع) و قومش به ورود به «ارض مقدس» دستور یافتند و قوم با ابراز مخالفتهای خود عملاً به مدت ۴۰ سال از رسیدن به آن شهر محروم شدند (نک: مائده /۵ /۲۰-۲۶). هماهنگی مضمون‌ِ برخی آیات قرآنی با مضامین عهد عتیق (مثلاً سفر اعداد، بابهای ۱۳-۱۴) چنین امكانی را برای مفسران فراهم آورده است كه این ارض مقدس را بیت‌المقدس بنامند، سرزمینی كه در این اندیشه محل استقرار پیامبران نیز هست.<ref>جمعی از نویسندگان، «بیت‌المقدس»، دائرة المعارف بزرگ اسلامی، تهران، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۱۳، ذیل مدخل.</ref>{{مطالعه بیشتر}} | |||
== مطالعه بیشتر == | == مطالعه بیشتر == | ||
نسخهٔ ۲۴ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۰۳
 | این مقاله هماکنون به دست A.rezapour در حال ویرایش است. |
آیا در قرآن کریم از سرزمین فلسطین اسمی برده شده است؟ چرا و در چه زمینه‌ای؟
نام فلسطین در قرآن نیامده است اما در قرآن به سرزمین مقدس و پر برکتی اشاره شده است که مفسران آنجا را فلسطین دانسته اند. نام مسجدالقصی در قرآن آمده است.
آیه ۱ اسرا. آیه ۸۱ انبیا. آیه ۵ مومنون. آیه ۲۱ مائده. کوه طور. میعادگاه موسی (آیه ۱۴۲ اعراف). وادی مقدس طوی (۱۶ نازعات).
جایگاه
نام فلسطین در قرآن نیامده است.[نیازمند منبع]در قرآن كریم به نام از بیت‌المقدس یاد نشده است، اما مفسران و محدثان برخی اشارات الاهی را به بیت‌المقدس مربوط دانسته، آیاتی را به این شهر بازگردانده‌اند. در این میان، آنچه به قصص حضرت موسى(ع) مربوط می‌شود، به ویژه به سبب موضوع آن، بیشترین امكان را برای این انطباق در اختیار مفسران و راویان قرار داده است.[۱]
مسجدالقصی
دو موضوع مهم برای مسلمانان، یعنی اسراء (مقدمۀ معراج) و تغییر قبله كه به مسجدالاقصی در بیت‌المقدس ارتباط دارد، در قرآن كریم آمده است. براساس آیات الاهی كه در تفاسیر بسط داده شده است، در معراج نبی(ص)، آن حضرت سوار بر بُراق، به همراه جبرئیل از بیت‌الله الحرام در مكه، به مسجد الاقصی در بیت‌المقدس می‌رود (اسراء /۱۷ /۱). غالباً در تفاسیر، مسجد الاقصى را در مفهوم عام خود (مسجد) بیت‌المقدس معنا كرده‌اند.[۲]
ارض مقدس
در اينكه "ارض مقدسة" كه در آيه فوق به آن اشاره شده چه نقطهاى است، مفسران گفتگو بسيار كرده‌اند بعضى آن را سرزمين بيت المقدس و بعضى شام و بعضى ديگر اردن يا فلسطين يا سرزمين طور، مىدانند، اما بعيد نيست كه منظور از سرزمين مقدس تمام منطقه شامات باشد كه با همه اين احتمالات سازگار است. 21 مائده. [۳]
باید به آیاتی اشاره كرد كه موسى(ع) و قومش به ورود به «ارض مقدس» دستور یافتند و قوم با ابراز مخالفتهای خود عملاً به مدت ۴۰ سال از رسیدن به آن شهر محروم شدند (نک: مائده /۵ /۲۰-۲۶). هماهنگی مضمون‌ِ برخی آیات قرآنی با مضامین عهد عتیق (مثلاً سفر اعداد، بابهای ۱۳-۱۴) چنین امكانی را برای مفسران فراهم آورده است كه این ارض مقدس را بیت‌المقدس بنامند، سرزمینی كه در این اندیشه محل استقرار پیامبران نیز هست.[۴]
مطالعه بیشتر
- هاشمی رفسنجانی، علی‌اکبر، اسرائیل و فلسطین، تهران انتشارت امیرکبیر.
منابع
- ↑ جمعی از نویسندگان، «بیت‌المقدس»، دائرة المعارف بزرگ اسلامی، تهران، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۱۳، ذیل مدخل.
- ↑ جمعی از نویسندگان، «بیت‌المقدس»، دائرة المعارف بزرگ اسلامی، تهران، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۱۳، ذیل مدخل.
- ↑ مکارم شیرازی، ناصر، تفسير نمونه، تهران، دار الكتب الإسلامية، ۱۳۷۱ش، ج۴، ص۳۳۷.
- ↑ جمعی از نویسندگان، «بیت‌المقدس»، دائرة المعارف بزرگ اسلامی، تهران، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۱۳، ذیل مدخل.